Lichamelijk <---> Psychisch leed

[Impressions]

Vaak genoeg hoor ik verhalen aan van mensen, bij wie op hun school mensen van school af zijn getrapt. Over het algemeen zijn dat 'kneuzen', zoals ze genoemd worden. Zij zijn van school getrapt, omdat ze zo enorm gepest werden (worden), dat zó zat werden dat ze er iets aan gingen doen..

Ofwel, de gepeste werd het zat en timmerde 1 gast in elkaar.
De gepeste wordt van school getrapt, omdat 'zijn gedrag onacceptabel is'. Nu vraag ik me af.. Dat is toch TOTAAL ONZIN!

Die pesters die hebben zijn hele leven naar de tering geholpen, krijgen 1 keer een tikje, gaan zeuren en ze krijgen hun zin nog ook... Wat mij betreft mogen ze allemaal een zeer pijnlijke dood sterven.. (eentje die een jaar of 30 duurt)

Want.. Wat is nou erger, lichamelijk of psychisch leed?

Juist, dat dacht ik ook.

[DarkAngel]

ik vind beide erg. En wat mensen vaak vergeten is dat bij lichamelijk leed ook vaak het psychische leed komt kijken. Dus je zou kunnen zeggen dat het psychische leed erger is, maar je moet dan niet vergeten dat bij lichamelijk leed ook psychisch leed komt kijken.
Wanneer jij dagelijks in elkaar wordt geslagen is dat ook niet goed voor je zelfbeeld. Wanneer iemand van wie jij houdt jou lichamellijk pijn doet, ga je er geestelijk ook aan onder door.
Maar ja wanneer je 1 keertje een tik krijgt ga je daar nou niet echt geestelijk aan onder door, neem ik aan.
Maar ja dat vind ik.


Verder vind ik het wel belachelijk dat scholen gepeste kinderen niet echt helpen. Soms komt er wel een gesprek tussen de pester en de gepeste, waarin de pester zijn excuses aanbiedt en vervolgens gewoon weer verder gaat waar die gebleven is.
Gelukkig heb ik op een school gezeten waar de pester hard werd aangepakt zodra er iets van pesten werd gemerkt, maar dat was ook een kleine school, dus veel overzicht.

[Impressions]

In dit geval gaat het om 1 keer een paar tikken van de gepeste (ik heb van alle kanten verhalen gehoord, en hier waren ze het allemaal over eens), en jarenlang pesterij (wat natuurlijk ontkent wordt door de pesters, met het excuus 'het was maar een grapje').

Overigens vraag ik me af.. Wat kan je nou tegen pesten doen? Helemaal niks, ze zeggen altijd wel 'de grootste pakken', maar dan krijg je dit soort gedoe...

Er zijn regels binnen zo'n school. Als je iemand aanvalt op een fysieke manier dan heeft dit consequenties, net zoals het consequenties heeft dat je iemand pest.

Het probleem met pesten is het niet-duidelijk zijn van het delict. Pesten kan namelijk op een simpele, niet zichtbare, manier.

Helemaal oneerlijk vind het niet, want fysiek geweld mag niet...

P.S. je onderschrift is geweldig, I (L) korn.

Hmm rare school dan ook.. bij mij op school word er voor er tot actie over gegaan word na een vechtpartij eerst gepraat met betrokkenen en getuigen.. en dat het een excuus is: van we hebben een grote school daar kunnen we niet aan beginnen is bullshit want ik zit ook op een hele grote school.. 4000 leerlingen waaronder lwoo onderwijs en isk

Psygischleed is denk ik erger, want het duurt vaak langer, en is vaak moeilijker te accepteren. Lichamelijke pijn went, maar geestelijke niet...

in zou zeggen psychisch
omdat er tegen lichamelijke pijn makkelijk een pijnstiller is te nemen
en hoe groot ook de pijn
hij valt wel te stillen
als dat niet zo was zou ik niet weten welk te kiezen
denk een combinatie van die twee het ergste moet zijn
en vele keren gaat dit idd ook samen
(je gaat je slecht voelen als je constante pijn hebt, en psychische pijn kan zich uiten in lichamelijke kwalen)

Een gebroken been heelt wel , een gekneuse schouder of een bloeneus ook , maar de wonden die in je zitten gaan nooit over.

[0Vera]

psychisch en lichamelijk leed is bij mij verbonden. Misschien begin ik vervelend te worden - sorry dan - maar in de periode dat ik me goed naar de klote voelde zorgde ik dat lichamelijke wonden mijn innerlijke pijn weerspiegelden. Omdat de innerlijke pijn dan een uitlaat had. Omdat het van binnen dan wat minder pijn deed.

Ik zeg trouwens wel vaker dat ik liever vermoord word dan verkracht. Als ik vermoord word heb ik nergens last meer van, als ik verkracht word heb ik WEER een keiharde strijd die ik moet leveren. En als ik dan straatvrees krijg (wat ik dan rustig voorzie) heb ik geen zin meer om door te gaan. Wat voor leven heb je dan nog

Oorspronkelijk geplaatst door elvenkindje
Vaak genoeg hoor ik verhalen aan van mensen, bij wie op hun school mensen van school af zijn getrapt. Over het algemeen zijn dat 'kneuzen', zoals ze genoemd worden. Zij zijn van school getrapt, omdat ze zo enorm gepest werden (worden), dat zó zat werden dat ze er iets aan gingen doen..

Ofwel, de gepeste werd het zat en timmerde 1 gast in elkaar.
De gepeste wordt van school getrapt, omdat 'zijn gedrag onacceptabel is'. Nu vraag ik me af.. Dat is toch TOTAAL ONZIN!

Die pesters die hebben zijn hele leven naar de tering geholpen, krijgen 1 keer een tikje, gaan zeuren en ze krijgen hun zin nog ook... Wat mij betreft mogen ze allemaal een zeer pijnlijke dood sterven.. (eentje die een jaar of 30 duurt)

Want.. Wat is nou erger, lichamelijk of psychisch leed?

Juist, dat dacht ik ook.

allebei is hardstikke erg!
Het is wel stom op de gepeste van school te trappen, dan help je diegene alleen maar meer in de shit!
Ik weet nog wel, op mijn ouwe school werd onze klas "onhandelbaar" . en toen hebben ze er ook 8 mensen van school getrapt!!
sommige waren totaal onschuldig!!
Ik vind het gewoon triest als ze zo doen!
zoek eerder een oplossing!!!

Oorspronkelijk geplaatst door 0Vera
psychisch en lichamelijk leed is bij mij verbonden. Misschien begin ik vervelend te worden - sorry dan - maar in de periode dat ik me goed naar de klote voelde zorgde ik dat lichamelijke wonden mijn innerlijke pijn weerspiegelden. Omdat de innerlijke pijn dan een uitlaat had. Omdat het van binnen dan wat minder pijn deed.

Ik zeg trouwens wel vaker dat ik liever vermoord word dan verkracht. Als ik vermoord word heb ik nergens last meer van, als ik verkracht word heb ik WEER een keiharde strijd die ik moet leveren. En als ik dan straatvrees krijg (wat ik dan rustig voorzie) heb ik geen zin meer om door te gaan. Wat voor leven heb je dan nog

vermoord worden lijkt me niet echt prettig, verkracht worden is ook niet prettig, maar als je sterk bent en hulp krijgt kom je daar wel weer een beetje boven op.
Tuurlijk zal je het niet vergeten, maar je kan weer proberen je leven op te pakken met hulp van je vrienden.

Persoonlijk, heb ik veel meegemaakt waar door ik soms geen andere uitweg zag , maar ik heb er tegen gevochten en ben weer aardig op mijn eigen benen!
lichamelijke leed is psychisch leed voor mij!
want no way dat je het ooit vergeet wat je is aangedaan!

Ik ben 5/6 jaar lang op de basisschool gepest en ik kan uit ervaring zeggen dat over het algemeen de schoolregels op die school nogal tekort deden op dit gebied. Ik ben echt heel lang geteroriseerd en had dan ook in mijn optiek het volste recht om mij zo af en toe te verdedigen...maar wie zat dan meestal het langst op school achteraf..juist ik ja. ..

Op die momenten voelde ik me beledigd omdat je dan zoveel onrecht wordt aangedaan. Want al die keren dat er ook iets gebeurde maar er niet ingegrepen werd of er niemand bij was lijken dan niet mee te tellen.

Ik zou het vanuit eigen ervaring dan ook goedkeuren om iemand die pest een keer goed op zijn nummer te zetten zonder verdere consequenties. Helaas denkt de school daarbij niet mee en krijgen je ouders een preek op de ouderavond...dat ze mij maar hadden moeten leren beheersen. Ja dikke lul drie bier.

Ik heb echter wel een triomf behaald toen de grootste etter uiteindelijk een keer week werd toen zijn ouders gingen scheiden. Toen heb ik hem hartelijk uitgelachen terwijl hij in de klas stond te huilen. Dat had ie ook ruimschoots verdiend (na 5/6 jaar wekelijks klappen vangen op zijn commando).

En voor de rest heeft het mij gelukkig ook niet geschaad omdat ik toen in die tijd heb geleerd dingen voor mijzelf op te lossen. Ik ben er echt een sterker mens door geworden en wroeging voel ik dan ook niet. Deze basis is vooral op de middelbare school zeer bruikbaar geweest. Eigenlijk ben ik er zeer onaantastbaar door geworden. Weinig kan mij nog van mijn stuk brengen....

Echter 1 nadeel heeft dit wel....je gaat je onbewust afschermen van mensen...je creeert een afstand of je gaat dat uitstralen...en tegelijkertijd is het ook veel moeilijker om je eigen ik nog te tonen aan iemand...op het relationele vlak speelt dit mij wel parten.

Maar om ontopic te blijven. Mensen die echt lange tijd iemand pesten en idd psychisch leed zouden kunnen veroorzaken mogen van mij echt een keer een gigantisch pak slaag krijgen. Hier weegt namelijk bij mij toch dat dat de mogelijke oplossing kan zijn en lichamelijk leed in de meeste gevallen nooit erger is dan welk psychisch leed ook. En de gepeste die een keer terugslaat zou een faire behandeling moeten krijgen van de school.

dat is een keus die je niet kunt maken, je kunt van alle twee trauma's overhouden, psychisch is zwaar maar lichamelijk net zo goed