un verhaaltje...

Ik ben hiermee begonnen als niet echt iets serieus. Maar ik had het een vriendin laten lezen en die vond het wel goed. Wat vinden jullie ervan? alle kritiek is welkom


‘Ik zal je gaan missen’ zei Rachel.
’He wat bedoel je, je gaat toch niet weg ofzo?’ vroeg ik.
Rachel keek verdrietig zo had ik haar nog nooit gezien, wat was er aan de hand?
Ze wilde het net gaan zeggen, maar toen ging de bel..
Shit beginnen die rotlessen weer…
Nog anderhalf jaar en dan kan ik eindelijk naar de middelbare school, weg van hier.
Maar met Rachel houd ik het nog wel vol. Ze is me beste vriendinnetje, me enigste vriendinnetje.
’Chantal kom nou!’ riep Rachel.
’Je wilt toch niet te laat de les inkomen? Zal je de klas horen!’
’Ja ik kom eraan!’ riep ik terug. (Niet wetend dat dit een van de laatste keren zou zijn dat ze het weer voor me op zou nemen.)
‘Wat wilde je nou zeggen?’ vroeg ik toen we in het lokaal zaten.
’Haha kan die trol nou niet weg blijven? Het was net zo gezellig zonder jou!’ riep Vincent, de grootste pestkop van de klas, die het om ene of andere reden ervoor heeft gekozen om mijn leven te vergallen.
’Niet op letten’ zei Rachel tegen mij. Terwijl ze ondertussen terug schreeuwde dat hij zijn grote bek eens moest houden.
’Rachel, wat was er in de pauze, waarom ga je me missen?’ vroeg ik nadat Vincent de klas was uitgezet.
‘Nou... ik ga verhuizen, mijn vader heeft een baan gevonden in Limburg.’
’Wat?? Maar dat is aan de andere kant van Nederland!’ riep ik.
’Hoe kan je dat nou doen?’
Huilend rende ik de klas uit. Een verbaasde Rachel, een zuchtende meester en een lachende klas achterlatend.

Nog steeds denk ik vaak aan die dag terug.
De dag dat ze weg ging, de dag waarop ik me voor het eerst echt alleen voelde. Alweer 5 jaar geleden…





Shanna porde in me zij.
’Chantal, waar zit je met je gedachten! Ik zit je al een uur te roepen! ’Sorry’ zei ik verlegen.
’Wat is er toch met jouw? Je bent de hele tijd zo afwezig..’
’Niks, ik ben gewoon een beetje moe’ zei ik terwijl ik me ondertussen afvroeg hoe ik zo vrolijk mogelijk kon kijken.
’Moet je vroeg naar bed gaan’ zei ze plagerig.
Lachend keek ik terug.
’Zie je nou wel dat je…’ zei ze, terwijl ze onderbroken werd door Maaike die achter ons zat.
Zie je nou wel dat ik jullie allemaal in de zeik kan nemen dacht ik, zie je nou wel..
’Godsamme wat een kutdag vandaag’ hoorde ik iemand uit me klas zeggen.
Ja hij had gelijk, dit was inderdaad een kutdag. En het zal mijn laatste zijn ook.
’Sorry Chantal wat zei je?’ vroeg ze.
’Uh… nee, niks, ik was in mezelf aan het praten’
’Oh’ ze keek me vreemd aan, maar zei niks.
‘Ga je nog mee naar het stadje?’ vroeg Shanna toen we uit waren.
Shit hoe red ik me hier nou weer uit, dacht ik. ’Nee, ik moet huiswerk maken’
’Jij en huiswerk maken? Dat is hetzelfde als ik en een vriendje’ zei ze lachend terug.
Haha, ja dat was waar. Shanna houd het niet langer dan een dag met een jongen vol. In tegenstelling tot mij. Maar ja ik ken dan ook geen jongens die het überhaupt langer dan een dag met mij willen volhouden.
’Nou ja, goed dan als je niet mee wilt vraag ik Maaike wel mee’ zei ze.
Opgelucht reed ik weg. Was bijna mijn plannetje niet doorgegaan…





Ik wist dat ik snel moest handelen. Want binnen het uur zou mijn moeder thuiskomen. Het is spijtig dat ze me zo moet vinden, maar het kan niet anders…
Ik gooide een glas op de grond en zocht de scherpste glasscherf.
Hiermee moet het wel lukken. Ik zette het glas op mijn pols en sneed snel en hard.
Ik sneed zo snel dat ik eerst helemaal niets zag. Maar later begonnen het te bloeden als een gek. Het bloeden bleef doorgaan, het stopte niet meer..
Ik raakte in paniek; wat ben ik aan het doen, ik wil niet dood!!
Huilend pakte ik doekjes om het bloeden te stelpen.
Gelukkig het wordt al minder.. Nasnikkend deed ik het verband erom heen, net zolang totdat ik geen bloed meer zag.
Ik voelde me vreemd. Ik voelde me opgelucht. Ik was rustig.
Hoe kan dat nou, het is me niet eens gelukt om zelfmoord te plegen!!
Veel tijd om erover na te denken had ik niet want ik hoorde de deur opengaan; mijn moeder was thuis.
’Hoe was je schooldag?’ hoorde ik haar roepen.
’Ja goed hoor’ bromde ik terug.
’Chantal? Wat doet al dat glas hier!!’ Ik hoorde angst in haar stem.
’He? Oh dat.. ik had een glas laten vallen’
’Ruim dat eens gauw op!! Het is hartstikke gevaarlijk om glas te laten slingeren!!’
Je moest eens weten, dacht ik bij mezelf, en met een glimlach ruimde ik het glas op.


Na een onrustige nacht was ik eindelijk om drie uur in slaap gevallen.
Ik had me gigantisch verslapen en toen Marlies aanbelde was ik nog bezig met me aan te kleden.
’Jeetje, wat zie jij er slecht uit!’ zei Marlies toen ze binnenkwam.
’Ja, ik heb niet zo goed geslapen vannacht.’
’Oh..’
Marlies bleef de weg naar school maar praten over hoe zielig ze wel niet is omdat ze er zogenaamd niet uit ziet en ze ruzie heeft met haar ouders omdat ze een uur te laat thuiskwam.
Toen we bijna bij school waren zei ze dat ze met mij wilde ruilen omdat mijn leven zo geweldig was. Ik viel bijna van me fiets.
Waar slaat dat nou weer op?? Ik wilde schreeuwen dat ze der bek moet houden en dat ze niet weet waar ze het over had,
In plaats daarvan zei ik alleen maar ‘oh.. zo geweldig is mij leven ook weer niet hoor’. Maar daar wilde ze niets over horen.

bdw: hijs nog lang niet af....

[bootje]

het begin spoort niet aan tot verderlezen. het boeit niet.

Het boeit mij ook niet, ik heb alleen de eerste helft gelezen.

[0Vera]

hmmm vind t eerste stuk wel leuk, de rest sluit er totaal niet op aan... probeer zoveel mogelijk samenhang te creeren tussen de stukken want zo zijn et bijna vier verhalen...

[chica]

Op zich is het wel aardig om te lezen, maar je moet het nog wel even overlezen. Er staan echt een paar flinke spelfouten en fouten in de zinsbouw in.. Sommige dingen staan er ook precies zoals je het zegt, vind ik ook niet echt mooi.