mijn opa

MIjn opa is net gestorven, wat moet ik daar nou mee?
Ik zit hier nu maar, helemaal door elkaar geschud

[Alpha]

ohw das mooi klote ... gecondoleerd en sterkte!

Oorspronkelijk geplaatst door Ienke
MIjn opa is net gestorven, wat moet ik daar nou mee?
Ik zit hier nu maar, helemaal door elkaar geschud

die van mij is pas gestorven en het enige wat je kunt doen is aan de goeie herinneringen denken, en alles een plaatsje geven

Gecondoleerd.
Mijn opa is 2 maanden geleden overleden na een lange periode van ernstige ziekte. Tijdens zijn laatste weken en de eerste weken na zijn dood heb ik het op momenten heel moeilijk gehad. Het gevoel van machteloosheid daarbij is echt verschrikkelijk.
Ik vond het fijn om er met familieleden (oma) die ook verdriet hadden over te praten, met name over de mooie en grappige herinneringen aan opa.
Probeer jezelf niet groot te houden, gooi het er lekker uit als je je er klote of verdrietig over voelt, ik denk dat dat de beste manier is om zoiets uiteindelijk een plaatsje te kunnen geven.

Uiteindelijk heelt de tijd alle wonden en zul je met een glimlach aan je opa kunnen terugdenken .

Sterkte!

thx iedereen

Ik weet eigenlijk helemaal niet hoe het verder moet zonder hem. Ik vraag mij ook af hoe je dat doet, beslis je dan op een bepaald moment "nu doe ik weer dingen, lach ik weer"? Nu voel ik mij schuldig bij alle normale dingen die ik doe: tv kijken, eten, internetten,...
Het voelt aan alsof het niet hoort dat ik dit nu doe.

Ik ga vm naar het funerarium, ik zie er vreselijk tegenop.

Het is de eerste keer dat ik iemands dierbaar verlies en ik weet helemaal niet hoe ik er mee om moet

Ik neem aan dat er ook een opbaring is, en sommige mensen vinden dat heel vervelend. Vorig jaar, toen mijn tweede opa overleed, kon ik ook niet naar hem kijken, want het was hem gewoon niet. Als je niet ernaar wilt kijken, hoeft het ook niet.

Denk maar aan de leuke momenten die hij heeft gehad, en de momenten dat je met hem bent opgetrokken. Zo blijft hij toch nog in leven in jouw hart

Het verdriet dat je hebt is heel logisch, en je zult er over een paar jaar ook over denken, maar je leert er wel mee omgaan.

In ieder geval gecondoleerd

Oorspronkelijk geplaatst door Ienke
thx iedereen

Ik weet eigenlijk helemaal niet hoe het verder moet zonder hem. Ik vraag mij ook af hoe je dat doet, beslis je dan op een bepaald moment "nu doe ik weer dingen, lach ik weer"? Nu voel ik mij schuldig bij alle normale dingen die ik doe: tv kijken, eten, internetten,...
Het voelt aan alsof het niet hoort dat ik dit nu doe.

Ik ga vm naar het funerarium, ik zie er vreselijk tegenop.

Het is de eerste keer dat ik iemands dierbaar verlies en ik weet helemaal niet hoe ik er mee om moet

Probeer te bedenken dat je opa vast graag zou willen dat jij doorgaat met je leven, ook met de leuke dingen, ondanks dat je hem mist.
Er zijn geen regels die voorschrijven hoe je je moet gedragen als je iemand hebt verloren, probeer gewoon te doen waar jij je fijn bij voelt .

[Sanne]

gecondoleerd
probeer erover te praten met mensen en zorg niet dat je je gevoelens wegstopt

mijn oma is half februari overleden.Daar was ik heel erg aan gehecht!
ik vind het soms nog steeds moeilijk om zonder haar te leven.
Ik probeer er veel over te praten met mijn vriend.En ik ga ook vaak naar de begraafplaats waar ze ligt.Nu samen met mijn opa.
Ik ga daar vaak tegen haar aan praten.en neem soms bloemen mee.
ik denk elke dag aan haar.soms droom ik zelfs over haar!
ik weet dat jouw opa het gewild dat jij gewoon weer je normale dingen zou doen.
En jouw oma kan dat ook vertellen aan jou dat hij dat wou.
Praat er over,huil erover wanneer jij wilt.Je hebt tijd nodig om het te verwerken.Ik ben daar nu nog mee bezig.Maar het gaat jouw wel lukken!

KUS!
Nicje

[CharmedOne]

Gecondeleerd

Denk gewoon aan de leuke momenten met elkaar, zoals de meeste zeggen. Praat met iemand erover om wie je heel veel geeft.. Zet een foto naast je bed en brand gewoon elke avond een kaarsje. Ga eens per week naar de begraafplaats of dergelijke.. en praat dan met hem..

Sterkte

ik vind t echt lekker om tegen mijn oma aan te praten.dan weet zij ook wat ik meemaak.Sommige mensen vinden t raar dat ik er nog zo over doe endenk over mijn oma.maar dat is niet raar1
dat moet jij ook nooit denken.
Ik heb ook n foto naast mijn bed staan van dr en ook in mn agenda.
Ik steek soms ook n kaarsje voor dr aan...of thuis,of bij dr graf.
ik heb het afgelopen week in san marino gedaan in italie.want daar was zij oo een keer geweest.en vond het daar prachtig.zo voelde of ik heel dicht bij haar was.

Ienke hoe gaat het nu?

[0Vera]

pm?
mooie reacties hier, overigens

vriendin van me vertelde onlangs dat haar laatste oma was overleden. Ze zei toen dat ze wel verdrietig was maar eigenlijk deed het haar ook niet zo verschrikkelijk veel. Wel merkte ik aan alles dat ze er desondanks veel me bezig was. En maakte dan soms een opmerking, aan de hand van hetgeen ik over haar had gehoord, die mijn vriendin goed deed. En heb me opengesteld voor de verhalen. Ik moet zeggen dat het geen gemakkelijke maar wel een hele fijne taak vond was wel mn beste vriendin, dus als ik had gezegd dat ik niet goed wist hoe ik haar kon troosten was dat ook goed geweest, dat scheelt ook.
Ik heb toen in Parijs een kaarsje willen branden, maar vond de kaarsen zo duur (echt duur) en toen ik dit verhaal aan mn vriendin vertelde moest ze lachen en zei ze dat dr oma ook niet zo'n dure kaars had gewild maar ze vond het wel een mooie gedachte en heeft toen zelf in een andere kerk een (goedkoper)kaarsje aangestoken. Ik merkte dat ze het waardeerde dat ik er ook mee bezig was geweest

[LoeLoe]

Allereerst gecondoleerd..

Mjah ik weet eigenlijk niet zo goed hoe je ermee om moet gaan. 3 Jaar geleden is een vriendin van mij overleden en 2 maandjes terug een tante van me. Bij allebei ben ik wel naar de opbaring geweest en alles en dat gaf mij altijd wle een fijn gevoel.. ondanks dat ze er anders uit zagen als dat je ze zo tegen zou komen in de winkel of net wat. Of jah.. ik vond dat Eline er normaal bij lag.. alsof ze elk moment wakker kon worden.

Denk aan de fijne tijd die je met deze persoon had.. aan alle leuke dingen die je gedaan hebt ..jah ik weet het verder ook niet. Ik weet wel dat het gevoel wat je nu hebt op den duur slijt.. dat je er op den duur wel mee kan leven. Maar je moet het de tijd geven om het te verwerken. Dat kan een week duren, maar ook een maand.. of maaaanden.. maar dat het minder word is een gegeven.

Sterkte ermee enzow

Hey iedereen,

bedankt voor de reacties! Gister zouden mijn grootouders 50 jaar getrouwd zijn, dat was wel moeilijk hoor.
Toen ik naar het kerkhof ging vond ik het ook heel moeilijk, een maand ervoor hadden mijn opa en ik samen gelachen en plannen gemaakt, en nu moest ik hem op een kerhof bezoeken

Vooral kleine dingen overvallen mij soms: gesprek over de olympische spelen waar hij zeker naar gekeken zou hebben,...

Ik had dinsdag mijn eerste volleybaltraining, het zal het eerste seizoen zijn zonder mijn opa op de tribune. Daar wordt ik wel erg verdrietig van.

Soms zie ik hem ook gewoon, het blijkt wel altijd iemand te zijn die op mijn opa lijkt hoor maar het is een vreemd gevoel. Klinkt raar ik weet het, maar ik kan het ook niet helpen hé.

Weet je, de meeste mensen denken dat ik er nu al overheen moet zijn en vinden het vervelend als ik er over praat.

Ik denk dat het nog wel even duurt voor ik er overheen ben.

Ik heb het er ook zo moeilijk mee dat mijn oma nu alleen is, ze is nog heel goed hoor dus ze kan zelfstandig zijn, maar ze moet het wel allemaal alleen doen hé. Ik probeer zoveel mogelijk op bezoek te gaan maar ik kan er niet de hele tijd zijn hé. Ze woont niet ver dus das wel goed.

Bedankt iedereen voor het begrip!