Ga Terug   Leerlingen.com Forum > Multi Media > Kunst
FAQ Ledenlijst Kalender Zoeken Berichten van vandaag Markeer forums als gelezen

Kunst Leuke cabaretier gezien? Of spannende expositie in een museum? Schrijf je recensie hier! Mooi verhaal, gedicht of kunstig plaatje? Deel het hier met anderen!

Antwoord
 
Onderwerpopties Stem op Onderwerp Weergavemodus
Oud 4 June 2005, 18:08   #1
Saarah
Girls JustWannaHave Fun
 
Saarah's Avatar
 
Geregistreerd op: 17 August 2003
Locatie: Heist O/D Berg
Berichten: 2.764
Standaard Fantasyverhaal

Ik schrijf eigenlijk nooit fantasy-verhalen, maar heb toch een poging gewaagd
Veel commentaar ajb

Bedroefd zat Ella op de ongemakkelijke stoel naast haar moeders bed. Haar hand had ze op die van haar moeder gelegd, met een hartverscheurend verdriet waren haar ogen gericht op haar moeders gezicht. Na een onbekende ziekte, die nu al bijna een jaar aanhield, was dat helemaal ingevallen. Haar ogen waren gesloten, haar magere borst ging langzaam en regelmatig op en neer.
Met een zucht stond ze op en drukte snel nog een kus op haar moeders voorhoofd. Met zachte passen liep ze door de houten deur en sloot die achter haar. Buiten was het warm, zoals altijd in Lorabexia, het dorpje waarin Ella al haar hele leven, 15 jaren om precies te zijn, woonde.
Met een naar gevoel in haar maag liet Ella zich op de grond voor het houten huisje neerzakken. Daar zat ze tegenwoordig erg veel, onder de schaduw van een klein afdakje, in het mulle zand, tegen de muren van het kleine huisje geleund. Van hieruit had ze een mooi uitzicht op het dorp. Nou ja, niet dat ze van hier veel van het dorp kon zien ofzo. Ze woonden nogal afgelegen, in het centrum van Lorabexia was geen plaats voor de armere dorpelingen. Ella had dit nooit erg gevonden, ze was van zichzelf al niet erg sociaal en werd het liefste door iedereen met rust gelaten. En hier lukte het haar bijna altijd om tot rust te komen. Voor haar zag ze een uitgestrekte zandvlakte, die tenslotte overging in de dorpshuizen. Links of rechts van haar waren geen huizen te zien, behalve dat van Beris, haar oude buurvrouw. Naast Beris’ huis lag een kleine weide, waarop een paar pony’s stonden, de meeste intussen ook al op een waardige leeftijd. Vroeger, toen Ella nog kleiner was, had ze geregeld stiekem een pony van het veld gehaald en was ermee gaan rijden. Niet ver, ze durfde het dorp niet te verlaten, maar de koppige pony’s hadden van haar toch een best goede ruiter gemaakt.
Ella dacht terug aan vroeger, die heerlijke onbezorgde tijd waarin haar moeder nog levendig en gezond was. Haar vader had ze nooit gekend. Haar moeder beschreef hem altijd als ‘een egoïst die haar verlaten had toen Ella amper een paar maand oud was’. Broertjes of zusjes had ze niet gehad. Toch was ze altijd gelukkig geweest, samen met haar moeder. Geregeld waren ze samen tot aan de rand van het dorp gewandeld, daar naar helderrode bessen gezocht of helder water uit de Gelber, de rivier die door het dorp stroomde, geput. Haar moeder had haar al vroeg de verschillen tussen giftige en lekkere bessen geleerd, had haar al op jonge leeftijd geleerd voedzame gerechten te bereiden met de meest simpele dingetjes.
Toen dacht ze terug aan gisteren. Ze had, zoals meestal, naast haar moeder gezeten toen Avaron binnengekomen was. Ze verzonk in gedachten en zag voor haar ogen wat er gisteren gebeurd was…
Er werd zacht op de houten deur geklopt voordat die openging. Ella keek verbaasd op toen ze Avaron, de medicijnman, in de deuropening zag staan. Toen bekroop haar een gevoel van angst. Hij had haar eergisteren nog bezocht om haar moeder grondig te onderzoeken, hij zou toch niet gekomen zijn omdat het tijd was voor haar moeder om te gaan? Dat kon niet, dat mocht niet! Dan zou Ella helemaal alleen achterblijven…
“Ella”, zei Avaron met zijn zachte, maar heldere stem. “Kom even mee.”
Ongerust stond Ella op, en met een laatste blik op haar moeder volgde ze Avaron naar buiten.
Avaron liep een paar meter voor haar uit en stapte flink door. Ella had er grote moeite mee zijn snelle passen bij te houden. Een kwartiertje later waren ze aan zijn huis aanbeland. In tegenstelling tot dat van Ella en haar moeder, was het uit steen gebouwd, en wat groter. Dat was niet verbazingwekkend, aangezien Avaron niet bepaald arm was.
Toen Avaron zijn huis binnenging, bleef Ella aarzelend staan. Avaron wenkte haar. “Kom mee!”
Haastig liep Ella hem achterna en sloot de deur. Avaron ging haar voor naar een klein kamertje, waar 2 stoelen in stonden. Op de wanden hingen een speciaal soort geschriften, die Ella niet kon lezen. Hoewel Ella de meeste letters uit hun alfabet kon lezen, kwam dit haar totaal onbekend voor, dus nam ze aan dat dit geschriften waren uit een andere taal.
”Ella, waarschijnlijk weet je niet helemaal waarom je hier bent, maar vermoed je wel waarmee het te maken heeft?” begon Avaron. Ella knikte.
”Wel, je weet dat ik je moeder gisteren heb laten onderzoeken. Ik heb, samen met een paar medicijnmannen uit de naburige dorpen, gevonden wat haar mankeert. Die ziekte die ze heeft is niet ongeneeslijk. Aan het medicijn is wel heel moeilijk aan te komen. Het medicijn is namelijk een speciaal soort kruid, dat alleen groeit in de donkerste en diepste grotten van Cannover. Omdat dat zo’n verre en gevaarlijke reis is, wil Ranto, het stamhoofd, niemand van zijn krijgers erheen sturen. Ik vrees dat we je moeder zullen moeten laten inslapen.”
“Nee!” zei Ella geschrokken. “Kan… kan Ranto écht niemand naar de grotten sturen?”
”Sorry, Ella”, zei Avaron, zijn stem nog zachter dan normaal.
”Ik zal zelf gaan”, zei Ella toen met vastberaden stem.
”Ella, je kent de weg buiten het dorp niet eens. Jij zult nooit alleen de grotten van Cannover bereiken!”
”Dan bereik ik hen niet, maar ik ga het in elk geval proberen!”
Met tranen in haar ogen stond ze op en wilde weggaan.
“Ella, hier blijven!” deze keer klonk Avaron’s stem sterker. Ella draaide zich om.
”Ik zal de krijgsraad vanavond samenroepen, en ik zal het voorstellen. Aangezien we je toch niet kunnen tegenhouden, krijg ik hen misschien zelfs zo ver dat ze iemand met je mee sturen, of jou een paard geven. Kan je paardrijden?”
Ella knikte.
”Goed zo. Morgenavond rond zeven uur kom ik terug naar je. Ga nu maar.”
”Bedankt, Avaron”, zei Ella zacht. Met bedeesde passen verliet ze zijn huis en wandelde terug naar haar moeder.

Ella opende haar ogen en kwam terug in de realiteit terecht. Ze hoopte echt dat Avaron de krijgsraad had kunnen overtuigen. De krijgsraad bestond uit de belangrijkste mannen uit het dorp zoals de medicijnman, het dorpshoofd en de beste krijgers.
Ella droeg geen horloge, maar aan de stand van de zon te zien was het iets na zes. Enkele minuten later zag ze plotseling beweging op de zanderige vlaktes. Zou het Avaron zijn? Ze kneep haar ogen tot spleetjes en tuurde naar de figuur die naderde. Toen hij nog wat dichter genaderd was, zag ze dat het wel degelijk Avaron was. Ella’s hart sloeg een slag over, er bekroop haar een gevoel van angst en tegelijk hoop.
Zenuwachtig stond ze op en veegde het zand van haar donkerbruine rok, die tot net boven haar enkels reikte. Ze liep naar Avaron toe.
”Ella”, zei Avaron met zijn zachte stem. “Kom even mee. Ik heb goed nieuws voor je.”
__________________
** You're pulling me close, I just say no...
I say I don't like it, but you know I'm a liar...
'Cause when we kiss, oooh, fire! **
Saarah is offline   Met citaat antwoorden
Oud 6 June 2005, 10:52   #2
slobjong
Guest
 
Berichten: n/a
Standaard

niet slecht, moest er even inkomen. maar zeker vermakelijk
  Met citaat antwoorden
Oud 6 June 2005, 13:07   #3
BlonDiej
Guest
 
Berichten: n/a
Standaard

ik vind het wel een goed verhaal
komt er een vervolg
  Met citaat antwoorden
Oud 6 June 2005, 22:42   #4
Saarah
Girls JustWannaHave Fun
 
Saarah's Avatar
 
Geregistreerd op: 17 August 2003
Locatie: Heist O/D Berg
Berichten: 2.764
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door BlonDiej
ik vind het wel een goed verhaal
komt er een vervolg
Normaal wel ja... Als ik tijd heb, we beginnen volgende week met de examens dus heel veel tijd ga ik voorlopig niet hebben


Thnx voor de reacties
__________________
** You're pulling me close, I just say no...
I say I don't like it, but you know I'm a liar...
'Cause when we kiss, oooh, fire! **
Saarah is offline   Met citaat antwoorden
Oud 14 June 2005, 17:28   #5
Saarah
Girls JustWannaHave Fun
 
Saarah's Avatar
 
Geregistreerd op: 17 August 2003
Locatie: Heist O/D Berg
Berichten: 2.764
Standaard

Voila, vervolgje.


Zenuwachtig stond ze op en veegde het zand van haar donkerbruine rok, die tot net boven haar enkels reikte. Ze liep naar Avaron toe.
”Ella”, zei Avaron met zijn zachte stem. “Kom, ik heb goed nieuws voor je. Ik zal het je vertellen terwijl we naar het dorp wandelen.”
Ella knikte en met een glimlach op haar gezicht wandelde ze naast Avaron.
“Dus, ik heb het gisteren voorgesteld aan de krijgsraad. Na een kleine discussie besloot Ranto je een jonge krijger mee te sturen. Hij heeft meteen iemand naar het krijgskamp gestuurd om een geschikt persoon te vinden. Een jonge krijger, nog net geen achttien jaren oud, was bereid met je mee te gaan. Zino noemt hij zich.”
“Bedankt, heel erg bedankt”, zei Ella gelukkig.
“Er is zelfs nog meer. Ranto zei dat Zino zijn eigen paard heeft, maar hij wilt er jou ook één meegeven. Ik vertelde hem dat je ervaring hebt met paarden, en hij beloofde me een goed en snel paard uit te zoeken.”
“Wow… Echt, Avaron, bedankt!”
Avaron glimlachte. “Je verdient het.”
Ondertussen hadden ze het dorp bereikt. Avaron stopte niet aan zijn eigen huis maar wandelde door. “Zino is bij Ranto thuis. Daar moeten we nog een paar dingen bespreken.”
Ella knikte, met een zenuwachtig gevoel in haar maag. Ze hoopte maar dat Zino een beetje meeviel, dat het geen norse jongen bleek te zijn.
Avaron klopte en er werd opengedaan door, zo veronderstelde Ella, Zino. Hij had donkerbruine haren tot op zijn schouders, donkerbruine ogen die er vriendelijk uitzagen en een mooi gezicht.
De jongen hield de deur open, knikte naar Avaron en glimlachte naar Ella. Ella glimlachte ook en volgde Avaron. Hij liep het huis in en door een grote deur. Ella kwam terecht in wat, zo vermoedde ze, een soort bibliotheek moest zijn. Er stonden drie gigantische kasten, volgepropt met allerlei boeken. Tegen de andere muur stonden twee groepjes van vijf stoel rond een tafel. Aan één van de stoelen zat Ranto, op de tafel voor hem lag een hele stapel boeken.
“Avaron, Ella, ga zitten.”
Hij wees uitnodigend op de stoelen en Ella nam plaats naast Avaron. Zino kwam ook naast haar zitten.
“Dus je bent nog niet van gedachte veranderd?” vroeg Ranto Ella.
“Helemaal niet”, zei Ella vastberaden.
“Oké. Dan ga ik beginnen met jullie een paar dingen te vertellen en wat spulletjes te geven. Het kruid dat je moeder zal genezen, heeft, voorzover wij weten toch, geen naam. We zullen het voor de gemakkelijkheid dus gewoon het kruid van Cannover noemen. Het is dus alleen te vinden in het diepste gedeelte van de grotten van Cannover. Ik zal jullie even een plaatje laten zien van het kruid.”
Hij nam één van de boeken van de stapel en bladerde er even in. Daarna draaide hij het boek om en wees naar een plaatje van een donkergroen kruid. “Dat is het.”
Ella bekeek het zwijgend. Dus dit kruid kon haar moeder genezen.
“In de grotten van Cannover, in de diepste dus, groeit het in overvloed. Eenmaal je daar bent, is het geen probleem meer om eraan te raken. Het probleem is eerder daar raken… Niet verdwalen in de grotten… En veilig terug thuis raken.”
Hij bekeek Ella en Zino. “Maar ja, da’s jullie eigen risico natuurlijk. En als jullie eenmaal aan het kruid raken, breng dan zoveel mogelijk mee. We hebben maar heel weinig nodig, maar breng maar genoeg mee, en stop het in elke tas. Zo ben je zeker dat als je één tas of zelfs twee kwijtraakt, je nog wel kruid hebt.”
__________________
** You're pulling me close, I just say no...
I say I don't like it, but you know I'm a liar...
'Cause when we kiss, oooh, fire! **
Saarah is offline   Met citaat antwoorden
Antwoord

Onderwerpopties
Weergavemodus Stem op dit onderwerp:
Stem op dit onderwerp::

Berichting Regels
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is Aan
Smilies zijn Aan
[IMG] code is Aan
HTML code is Uit

Forumnavigatie


Alle tijden zijn GMT +1. De tijd is nu 09:39.


Forum software: vBulletin 3
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.