wat moet ik nou?

okay lang verhaal:

Ik heb een tijdje terug een jongen ontmoet in de lunenburg, niet echt mee gepraat want was met andere dingen bezig, daarna een week later zag ik hem weer, straal bezopen met em gezoend, maar zeker geen spijt van, ben toen heel veel met em gaan bellen en sms-en. Ik begon hem steeds leuker te vinden, maar ik heb in mn achterhoofd gehouden dat ik dat vrijgezellen leventje toch wel fijn vind.

Toen kwam ie met et idee om naar rob kampheus te gaan, dat was gister. Nou ik met em mee geweest en twas kei gezellig. Toch met em gezoend, en heeeel lang gepraat en tot de conclusie gekomen dat het et proberen waar was.

Vanochtend werd ik wakker met een klote gevoel, ik voelde me er helemaal neit goed bij. Ik heb hem dat gezegd vanmiddag (over te telefoon maar anders duurde het te lang voor ik hem zou zien) hij zei dat het niet uitmaakte, en dat het wel goed kwam, ik moet namelijk eerst me eigen leventje en gedachte op een rijtje zetten, en dat moet ik alleen doen, dat weet ik, en dat lukt ook wel. Maar goed, krijg ik daarstrax 6(!) berichtjes achter elkaar, dat ie zich toch wel klote voelde, en dat ie hoopte dat het toch nog goed komt, ik voel me nu dus ontezettend schuldig, en weet neit was ik nou wil:S

Ik heb gewoon het porbleem dat ik teveel van aandacht hou, en dat ik dat ook (niet negatief) vraag, dat ben ik gewoon. Ik kan dat niet maken als ik een vriend heb. (aandacht vragen bij jongens tijdens uitgaan) Ik vind dit nu gewoon ontezettend moeilijk en moest ff mn verhaal kwijt.

[Chrizlybeer]

Ik vind wel dat je op zeker hoogte aandacht van hem kan vragen, zeker als je iets met hem "hebt".
Ik zou dat klote gevoel toch even opzij zetten en het "echt proberen" desnoods een klein beetje gepusht want je vind hem wel leuk. Mocht dat klote gevoel toch blijven moeten jullie toch eens serieus gaan praten over hoe het verder moet en wat jullie van elkaar verwachten en wat jullie voor elkaar willen doen.
Maar goed wie ben ik...

'aandacht nodig hebben''zo noemen meisjes dat dus..

Boeiend

Oorspronkelijk geplaatst door miszs-wendy
Boeiend

[Nightwolf]

je bent 16 zie ik......grow up zou ik zeggen

Oorspronkelijk geplaatst door Chrizlybeer
Ik vind wel dat je op zeker hoogte aandacht van hem kan vragen, zeker als je iets met hem "hebt".
Ik zou dat klote gevoel toch even opzij zetten en het "echt proberen" desnoods een klein beetje gepusht want je vind hem wel leuk. Mocht dat klote gevoel toch blijven moeten jullie toch eens serieus gaan praten over hoe het verder moet en wat jullie van elkaar verwachten en wat jullie voor elkaar willen doen.
Maar goed wie ben ik...

Zoals ik het lees bedoelt ze juist dat ze graag aandacht heeft van ANDERE jongens. En dat ze dat dus niet kan maken als ze een vriend heeft.
(Ik hou niet zo van mensen die altijd maar aandacht willen , maargoed. Is niet het punt )

Je moet toch zelf uitzoeken wat je wilt , kunnen anderen niet voor je doen.

Oorspronkelijk geplaatst door Nightwolf
je bent 16 zie ik......grow up zou ik zeggen

nooit een lief gehad ? leeftijd telt niet in liefde

[Nightwolf]

dat is geestelijk gesproken oftewel, wordt volwassen. ze is de enige die zelf iets aan haar probleem kan doen

[chica]

Oorspronkelijk geplaatst door Nightwolf
je bent 16 zie ik......grow up zou ik zeggen

Zoals fb's altijd zeggen: Reageer dan gewoon NIET! Hier heeft ze geen reet aan.

Misschien moet je eerst eens alles voor jezelf op een rijtje zetten. Hoeveel je om hem geeft, en of je daarvoor de aandacht van andere jongens en je vrijgezellenleventje wil "verlaten". Maar hij stuurde je 6 smsjes.. Ik denk dat het wel het type jongen is die veel aandacht aan je besteedt, of niet?

[chica]

Oorspronkelijk geplaatst door Nightwolf
dat is geestelijk gesproken oftewel, wordt volwassen. ze is de enige die zelf iets aan haar probleem kan doen

Dus? Mag ze dan geen tips vragen ofzo?

[Nightwolf]

oh gerust hoor maar dat was trouwens mijn tip

[0Vera]

terecht gewezen op je onnodige opmerking tijn

engel, ik herken heel veel van jouw verhaal in iets wat ik zelf heb meegemaakt, en wat ik je kan aanraden is: neem de ruimte die je nodig hebt, maar als je hem ECHT leuk vindt, komt er vanzelf een moment dat je het 'vrijbuitersleven' zat wordt, zodat je vanzelf weer bij hem terecht komt zegmaar
Wel is het belangrijk dat je die jongen blijft zien, anders verwatert het en dat doet jullie allebei pijn. Maak hem gewoon duidelijk dat een 'relatie' je nog teveel benauwt, maar zeg erbij dat je met hem wil blijven omgaan.
Op een gegeven moment besef je dat je niet eens meer een ander WIL dan hem, en dan heb je je vrijgezelligheid zelf losgelaten

succes!

[Chrizlybeer]

Oorspronkelijk geplaatst door bruggi
Zoals ik het lees bedoelt ze juist dat ze graag aandacht heeft van ANDERE jongens. En dat ze dat dus niet kan maken als ze een vriend heeft.
(Ik hou niet zo van mensen die altijd maar aandacht willen , maargoed. Is niet het punt )

Je moet toch zelf uitzoeken wat je wilt , kunnen anderen niet voor je doen.

In dat opzicht vind ik dit inderdaad een beetje loos

[0Vera]

Oorspronkelijk geplaatst door Chrizlybeer
In dat opzicht vind ik dit inderdaad een beetje loos

het klinkt heel raar maar zo moet je het niet zien...
tis meer bindingsangst, zo van 'nou KAN ik geen aandacht meer krijgen van andere jongens', maar ik heb gemerkt dat dat een ongegronde angst is. Want die aandacht WIL je ook niet meer, als je eenmaal voor 1 gozer gaat die je helemaal geweldig vindt.

Ik ben 19, heb nu bijna een half jaar een relatie, maar heb er in t begin twee maanden over nagedacht (!) omdat ik nog een beetje bindingsangst had. Al had ik dat zelf niet door, nee ik wou nog met heel veel andere jongens kunnen flirten - dacht ik - en dat kon nie meer ineens, toen die ene mij "verkering" (wat klinkt dat kinderachtig ) vroeg. Ik was toen iets te overdonderd maar heb toch daarna weer een stapje terug gedaan.
Achteraf geen slechte stap, want ik ben in die tussenliggende periode begonnen met mn studie, met een nieuw leven en een vriend van het kaliber dat hij was paste daar even totaaaal niet tussen. Ik heb geen rare dingen gedaan in die tijd "toen het nog kon", maar heb wel veel contact met hem gehouden en toen ik voelde dat ik de rust in mn kop, en in mn leven weer een beetje terug had, heb ik hem dat geschreven en zijn we langzaam iets gaan opbouwen wat na drie weken na mijn bekentenis echt "aan" ging. En daar was ik me toen echt bewust van, dat ik dat ook wilde

Oorspronkelijk geplaatst door 0Vera
het klinkt heel raar maar zo moet je het niet zien...
tis meer bindingsangst, zo van 'nou KAN ik geen aandacht meer krijgen van andere jongens', maar ik heb gemerkt dat dat een ongegronde angst is. Want die aandacht WIL je ook niet meer, als je eenmaal voor 1 gozer gaat die je helemaal geweldig vindt.

Ik ben 19, heb nu bijna een half jaar een relatie, maar heb er in t begin twee maanden over nagedacht (!) omdat ik nog een beetje bindingsangst had. Al had ik dat zelf niet door, nee ik wou nog met heel veel andere jongens kunnen flirten - dacht ik - en dat kon nie meer ineens, toen die ene mij "verkering" (wat klinkt dat kinderachtig ) vroeg. Ik was toen iets te overdonderd maar heb toch daarna weer een stapje terug gedaan.
Achteraf geen slechte stap, want ik ben in die tussenliggende periode begonnen met mn studie, met een nieuw leven en een vriend van het kaliber dat hij was paste daar even totaaaal niet tussen. Ik heb geen rare dingen gedaan in die tijd "toen het nog kon", maar heb wel veel contact met hem gehouden en toen ik voelde dat ik de rust in mn kop, en in mn leven weer een beetje terug had, heb ik hem dat geschreven en zijn we langzaam iets gaan opbouwen wat na drie weken na mijn bekentenis echt "aan" ging. En daar was ik me toen echt bewust van, dat ik dat ook wilde

bedankt voor jou tips (de andere zinvolle tips trouwens ook) Er is nu alweer een tijd voorbij, maar ik heb er toch na een paar dagen een punt achter gezet, we hebben nu 2 keer in de week contact ofzo, dat we elkaar bellen, en dat gaat goed zo, ik heb het gevoel dat het verstandig is geweest, om gewoon eerst alles op een rijtje te zetten, neit alleen hij en ik, maar ook andere dingen. Ik begin nu eindelijkw eer een beetje in te zien, wat ik hier op deze aardbol doe, dus het gaat beter maar ik heb echt veel gehad aan wat jullie zeiden, dankje

[Suepahfly]

Oorspronkelijk geplaatst door 0Vera
terecht gewezen op je onnodige opmerking tijn

engel, ik herken heel veel van jouw verhaal in iets wat ik zelf heb meegemaakt, en wat ik je kan aanraden is: neem de ruimte die je nodig hebt, maar als je hem ECHT leuk vindt, komt er vanzelf een moment dat je het 'vrijbuitersleven' zat wordt, zodat je vanzelf weer bij hem terecht komt zegmaar
Wel is het belangrijk dat je die jongen blijft zien, anders verwatert het en dat doet jullie allebei pijn. Maak hem gewoon duidelijk dat een 'relatie' je nog teveel benauwt, maar zeg erbij dat je met hem wil blijven omgaan.
Op een gegeven moment besef je dat je niet eens meer een ander WIL dan hem, en dan heb je je vrijgezelligheid zelf losgelaten

succes!

heb ik ook voorgehad...

Zij wou met mij, en ik had wel iets voor haar,maar ik wou eerlijk gezegd vrijgezel blijven... Het is dan nog in orde gekomen, ik heb ze als een maatjuh afgewezen, en we konden nog altijd geweldig goed met elkaar om...Maar een maand later was ik dan wel stapel op haar omdat onze band groeide...Hoewel ze beweerde dat ze niets voor mij had(om mij gerust te stellen),gaf ze tog toe dat ze nog altij zeer veel gevoelens voor me had wanneer ik zei tegen haar wat ik van haar vond...resultaat:3 van de beste maanden die ik ooit gehad heb....en toen kwam men moeder zich moeien...jammer, ze heeft men relatie verkloot:@
Ik mis haar zo hard

[LexS]

Je moet het hem gewoon vertellen dat je er een klotegevoel bij hebt en dat je niet denkt dat het gaat werken. Waarom zou je nog langer door gaan en het niet leuk vinden, enkel om hem te plezieren. Die kerel heeft gewoon pech gehad lijkt me, je moet doen wat je voor jezelf het beste lijkt. Je bent verliefd (geweest), je houdt niet van hem ofzo dat je zo aan hem moet denken.

Mijn visie dan...