Waarom schaamte voor psychische/psychiatrische hulp?

Veel mensen hebben schaamte om er voor uit te komen dat ze naar psycholoog gaan, of dat ze bij een psychiater lopen, maar waar is dat eigenlijk goed voor? Zouden die mensen niet juist trots moeten zijn? Dat zij zo sterk zijn om hulp te zoeken voor hun problemen? En ben je minder waard als je het leven even niet meer alleen aankan?