Bang voor iemand te verliezen

Ik ben meestal een heel vrolijk persoon,
maar als ik plots stil sta dat ik ooit mijn vriendje of mijn ouders , broer of zussen zou verliezen zou ik echt door elkaar zakken dan zie ik beelden voor mij ( zo dat ik zit te huilen aan een graf de hele nacht door )

vind da echt angst jaagend

voor zelf dood te gaan ni want dan voelt ge toch niets maar voor zelf iemand te verlieze, kzou ni wete wa ik zou doen

hebbe jullie da ook?

ja ik heb dta ook heel erg....
het idee dta ovre een aantal jaar ik hele andere mensen om mij heen heb en mijn vrienden en oudres misschien niet meer is heel angstaanjagend

[LoeLoe]

Het zijn dingen die gebeuren..helaas. Alhoewel ik er nou niet over na wil denken, zou ik me een leven zonder bepaalde personen echt niet voor kunnen voorstellen.

t beste lijkt me zodra je zo'n gedachte krijgt, te denken aan alle leuke dingen in de wereld

Originally posted by LoeLoe
Het zijn dingen die gebeuren..helaas.

Daarom, kun je wel leuk over nadenken, huilen, wat je maar wilt, maar je loopt ten eerste op zaken vooruit (en maakt het jezelf daarmee moeilijker). En ten tweede kun je er inderdaad niks aan doen. Dus accepteer het maar dat mensen (inclusief jezelf) de pijp uit gaan...

(beetje plat gezegd, maar zo is het wel duidelijk denk ik zo )

Ik ken het... heb het zelf meegemaakt. Het is echt een hell om iemand te moeten verliezen waarvan je hield. [en nog van hou]
Het is zo erg niet te beschrijven. Maar ja vroeg of laat gebeurt het toch, daar is niks aan te doen.
Om zelf dood te gaan vink ook niet zo eng. Ik moet er nog niet aan denken want m'n leven begint nu pas.

[biffyclyro]

ik heb wel eens dat ik zo bang ben dat ik thuiskom en ik hoor dat een van mijn dierbaren een ongeluk heeft gehad ofzo
komt ook extra erg omdat ik het al 2 keer heb meegemaakt in een halfjaar tijd

maar goed, het is idd echt niet leuk..

Originally posted by biffyclyro
ik heb wel eens dat ik zo bang ben dat ik thuiskom en ik hoor dat een van mijn dierbaren een ongeluk heeft gehad ofzo
komt ook extra erg omdat ik het al 2 keer heb meegemaakt in een halfjaar tijd

maar goed, het is idd echt niet leuk..

das echt erg voor !!!

ik heb da nog ni meegemaakt (gelukkig)

behalve toen mijn opa was gestorven . Eerst vond ik da ni zo erg , ik kon er zelfs mee lachen. Maar daarna was ik aant huile als een klein kind (was ook 13)
had ook spijt dat ik hem niet was gaan bezoeken in het ziekenhuis . Ik zei altijd tegen mijn ouders ik ga morge wel, ik ga morge wel, wel die morgen is er nooit van gekomen!!!
had het te druk met mijn vriendinnetjes !!!!

echt klote ge denkt er altijd aan als het te laat is

ik heb dat ook best wel,
maar ik probeer het gevoel zoveel mogelijk te verdringen....
het is niet goed om bang te zijn voor dingen waar je toch niks aan kan veranderen.....
daar ga je je alleen maar kut van voelen

Originally posted by dark-annetje
ik heb dat ook best wel,
maar ik probeer het gevoel zoveel mogelijk te verdringen....
het is niet goed om bang te zijn voor dingen waar je toch niks aan kan veranderen.....
daar ga je je alleen maar kut van voelen

das waar, maar ja als er in een film iets gebeurd dan denk je automatisch: "stel dat ik iemand belangrijk verlies"

en dan zit je er weer met dat klote gevoel

[biffyclyro]

Originally posted by Addicted2love



das echt erg voor !!!

ik heb da nog ni meegemaakt (gelukkig)

behalve toen mijn opa was gestorven . Eerst vond ik da ni zo erg , ik kon er zelfs mee lachen. Maar daarna was ik aant huile als een klein kind (was ook 13)
had ook spijt dat ik hem niet was gaan bezoeken in het ziekenhuis . Ik zei altijd tegen mijn ouders ik ga morge wel, ik ga morge wel, wel die morgen is er nooit van gekomen!!!
had het te druk met mijn vriendinnetjes !!!!

echt klote ge denkt er altijd aan als het te laat is

ja, dat had ik vorige week ook met mn opa ja..
en ik durfde ook niet te gaan kijken omdat ik er niet meer tegenkan dode mensen te zien
(heb mn broer aan zelfmoord verloren een jaar geleden, hij zag er dus ook niet meer "gaaf" uit in zn gezicht en nja dat wil je dus niet weten, die heb ik wel gezien.. verder is een goede vriend van mij ook iets meer dan een half jaar gelee onder een trein gekomen, die was 14 :/ ik ook toen :S)

ja ik ken het ook wel... dan niet zozeer alleen te verliezen in de dood maar ook gewoon gewoon verliezen. toen mijn ouders plotseling gingen scheiden is dat wel erger geworden ik weet niet, ik zie heel veel ouders uit elkaar gaan in mn omgeving. in die tijd had ik een vriendje, dat was wel fijn, maar het was na een tijdje uit, dat kon ik toen echt niet hebben! een paar weken daarna had ik een nieuwe vriend en dat blééf echt maar aan!! dan denk je van ''goh dit isset'' dan sta je ook nie zo stil bij de minder leuke dingen, maar jaaa.. vorige week opeens uitgemaakt wel kut! ik weet niet waarom, maar ik lijk er niet zo mee te zitten!! ik ben positief ingesteld! verder!! kijk, het leven ís gewoon maar kort, dus je moet er maar wat van maken! en niet te lang nadenken over de klotedingen die er (kunnen) gebeuren. of ware liefde echt bestaat, nou dat vraag ik me ook welis af (maar das weer totally off-topic )

blijf houden van degenen van wie je houdt, en kijk niet te ver vooruit, dat heeft geen zin

Oow..ik den kdaar ook zo moeilijk vaak aan.. ..Ik ben al een paar belangrijke mensen kwijt geraakt..en ik word hier steeds banger voor..ik ben echt helemaal niet bang om zelf dood te gaan...

ja, dat had ik vorige week ook met mn opa ja..
en ik durfde ook niet te gaan kijken omdat ik er niet meer tegenkan dode mensen te zien
(heb mn broer aan zelfmoord verloren een jaar geleden, hij zag er dus ook niet meer "gaaf" uit in zn gezicht en nja dat wil je dus niet weten, die heb ik wel gezien.. verder is een goede vriend van mij ook iets meer dan een half jaar gelee onder een trein gekomen, die was 14 :/ ik ook toen :S)
-----------------------------------------------------------------------------------
wat lullig voor je
in het engels gezegd(veel mooier)
I'm sorry for your lost
sterkte ermaa