broer/zus overleden...

Sinds 1989 is mij broer ''ronald'' overleden bij de geboorte in het ziekenhuis en nog steeds denk ik heel erg veel aan hem en vergeet hem nooit!
Hebben julie zelf ook zusjes die bij de geboorte of anders is overleden?

In dit topic kunnen we alles met elkaar delen over julie overleden broer/zusje en elkaar steunen.

[Nightwolf]

ik heb veel overledenen broertjes en zusjes gehad alleen weet ik daar niks van omdat ik de laatst geboren kind ben van m'n ouders dus logisch dat ik niet aan ze denk nou ja, wel hoe t dan zou zijn geweest maar goed

das best sneu maar gelukkig heb ik nog 1 broer en 1 zusje en daar ben ik blij om
maar ik zou gewoon zo graag willen weten hoe hij er nu in 2003 uit zal zien

[Nightwolf]

oh die van mij zijn ook allemaal bij de geboorte overleden en heb een broer van bijna 28 en ik bijna 20

Mja, 3 stuks, maar als dat geen miskramen geweest zouden zijn, zouden mijn zusje en ik er niet zijn, dus ach, het is wel jammer, zou wel gezellig zijn, maar toch, aan de andere kant...

Mja, mijn broertje is in 1997 overleden. Ik mis hem ontzettend en denk nog heel vaak aan hem. Ik vraag me ook vaak af hoe hij er nu uit zou zien...

Originally posted by Sunglasses
Mja, mijn broertje is in 1997 overleden. Ik mis hem ontzettend en denk nog heel vaak aan hem. Ik vraag me ook vaak af hoe hij er nu uit zou zien...

Sorry dat dat vorige bericht 2 keer ging, het liep een beetje fout, ben hier pas een dag

Hoe gaan jullie met een verlies om? Hoe verwerken jullie het? En lopen jullie daarvoor bij een psycholoog?
Ikzelf heb namelijk ongeveer een maand bij een psycholoog gelopen, maar ik had het gevoel dat zij me niet kon helpen, dus ben ik weg gegaan.
Misschien dom, want iedereen zegt dat ik het nog niet goed heb verwerkt en dat denk ik zelf ook.

[Chrizlybeer]

Originally posted by mystorious
Sinds 1989 is mij broer ''ronald'' overleden bij de geboorte in het ziekenhuis en nog steeds denk ik heel erg veel aan hem en vergeet hem nooit!
Hebben julie zelf ook zusjes die bij de geboorte of anders is overleden?

In dit topic kunnen we alles met elkaar delen over julie overleden broer/zusje en elkaar steunen.

Sorry hoor ik zal wel ongeloofelijk loos en bot weer overkomen, maar als je broertje overleden is bij de geboorte, dan ben je toch nog neit aan hem gehect ofzo. Dat je dr af en toe aan denkt ok. mAar zo vaak terwijl het al zo lang geleden is?

[Nightwolf]

sommige dingen blijven iemand altijd bij, hoe lang t ook geleden is

[Chrizlybeer]

Originally posted by Nightwolf
sommige dingen blijven iemand altijd bij, hoe lang t ook geleden is

Ja maar als diegene meteen al bij de geboorte overleden is, ken je die persoon toch neit echt, je hect je er toch nog neit sterk aan?

Hmm, je leeft er dan wel 9 maanden lang met het hele gezin naartoe. En als hij dan geboren is en meteen overlijdt kan dat een enorme schok zijn. Ik kan me goed voorstellen dat je je dan afvraagt hoe hij eruit zou zien e.d.
Kut voor je mystorious

hmmz me moeder heeft wel een miskraam gehad voordat ik geboren werd maar als ze die niet had gehad was ik der niet geweest dus op zich zit ik der niet zo mee ofzo.

[Headliner]

mijn broer is in 1996 overleden, toen was ik 10, en hij was net 19.. auto ongeluk

ik had er een hele tijd voor nodig om het te verwerken (zo'n 1,5 jaar), nu moet ik af en toe nog wel denken, en vraag ik me meestal af van: waarom is hij die auto nou ingestapt etc.. dat soort vragen zullen me altijd blijven achtervolgen, zeker nu ik deze topic lees

ook al vond ik hem een vervelende etter die me altijd pestte en speelgoed van me sloopte, maar toch hield ik van hem

zo af en toe denk ik ook nog weleens hoe onze band/relatie zou zijn als hij nog leefde

Hm, dan heb je het in mijn ogen nog snel verwerkt.. Mijn broertje is 5 jaar geleden overleden en het gaat nog niet goed met me. Nou ging het in het begin wel heel goed hoor, ik had nergens last van, m'n leven ging zeg maar gewoon verder. Ik zwom gewoon (Mijn broerrtje is verdronken), en had geen moeite met de sterfdatum. Het klinkt misschien dom, maar nu zwem ik nooit meer, ik ben er zeg maar bang voor geworden...

Misschien kwam het omdat ik nog te jong was, ik was bijna 10 toen hij overleed. En dat toen ik ouder werd er meer over na ging denken , tenminste, dat wordt mij verteld..

Ik vind het in ieder geval knap dat je het hebt kunnen verwerken, en ik hoop dat ik het ook ooit een plekje kan geven.

[Baksteen]

Originally posted by Sunglasses
Ik zwom gewoon (Mijn broerrtje is verdronken), en had geen moeite met de sterfdatum. Het klinkt misschien dom, maar nu zwem ik nooit meer, ik ben er zeg maar bang voor geworden...

kvind dat niet zo dom kan het eiglijk best begrijpen dat je niet meer durft zwemmen

Dankje, da's fijn om te horen
Er zijn namelijk nog wel es mensen die dat wel raar vinden, da's nie leuk....

dit kan misschien een beetje bot overkomen, maar ligt het nou aan mij of heeft iedereen hier wel een overleden broer/zus . Wel b-tje vaag want ik heb zelf een familie met 28 neven, neefjes, nichten en nichtjes en er is in de hele familie maar 1 miskraam geweest die bij de geboorte is overleden

[Chrizlybeer]

Originally posted by Plankje
dit kan misschien een beetje bot overkomen, maar ligt het nou aan mij of heeft iedereen hier wel een overleden broer/zus . Wel b-tje vaag want ik heb zelf een familie met 28 neven, neefjes, nichten en nichtjes en er is in de hele familie maar 1 miskraam geweest die bij de geboorte is overleden

Zijn wij t ook weer eens eens
Maar goed, voor die mensen die wel echt iemand hebben verloren veel sterkte natuurlijk want t is wel ongeloofelijk kut lijkt me. Al snap ik niet helemaal hjoe je zo lang nog zoveel over een broertje/zusje dat meteen bij de geboorte is gestorven blijft nadenken.

[Headliner]

ja hoor, dat verzin je ff ter plekke dat je broer/zus is overleden, tering he houd dan aub jullie bek dicht .. mongolen

[Nightwolf]

Originally posted by Chrizlybeer

Zijn wij t ook weer eens eens
Maar goed, voor die mensen die wel echt iemand hebben verloren veel sterkte natuurlijk want t is wel ongeloofelijk kut lijkt me. Al snap ik niet helemaal hjoe je zo lang nog zoveel over een broertje/zusje dat meteen bij de geboorte is gestorven blijft nadenken.

dat zul je nooit snappen als je t zelf niet heb meegemaakt

nee, ik heb geen, dode broers of zussen, het lijkt me erg.
In mijn familie is het ook nog nooit voorgekomen...

Mijn Moeder heeft haar zusje verloren op notabene de dag dat groningen werd bevrijd. Dus ik heb een tante minder (nooit gekend) ..

[biffyclyro]

mijn broer heeft zelfmoord gepleegd op z'n 19e.
maar das weer heel wat anders dan bij de geboorte..

Originally posted by biffyclyro
mijn broer heeft zelfmoord gepleegd op z'n 19e.
maar das weer heel wat anders dan bij de geboorte..

[0Vera]

Mijn moeder heeft tussen mij en mijn broer in ook nog een kind gehad dat na vier dagen overleed.
Ik was toen nog niet geboren, mijn broer wel, maar was nog erg klein. Alleen mijn ouders hadden er echt moeite mee, tenminste dat hoorde ik dan later. Zelf nooit moeite mee gehad. Lijkt me wel heel erg pijnlijk als ik er wel bewust bij zou zijn geweest

naja, niet een broer of zus, wel mn vader. 19 maart 2003

Geen broertjes of zusjes verloren gelukkig,wel me nichtje....was 5 jaar...omdat ze toen nog niet wisten dat het een erfelijke spierziekte was hebben me oom en tante nog 2 kinderen gekregen...ja je raad het al die hebben het nu ook.Ze zijn 5 en 6 en leven ook niet lang meer......

Nee, ik denk dat dan mijn wereld totaal zou instorten ofzo..
Wel een neefje..Het kindje van mijn zus..Die overleed na 6 dagen..Dat deed me ook erg pijn en ik denk nog altijd aan hem, terwijl ik hem nooit echt heb gekend

Originally posted by Sunglasses
Ikzelf heb namelijk ongeveer een maand bij een psycholoog gelopen, maar ik had het gevoel dat zij me niet kon helpen, dus ben ik weg gegaan.
Misschien dom, want iedereen zegt dat ik het nog niet goed heb verwerkt en dat denk ik zelf ook.

Ik denk dat het goed is dat je weggegaan bent bij een psycholoog als je het gevoel heb dat zij je niet kan helpen...Het belangrijkste is dat je in zo'n persoon vertrouwen hebt..

Dat vond ik dus ook. En ik weet zeker dat ik er zelf ooit kan komen, maar dan zonder psycholoog. En voor iedereen die denkt zich eeuwig zo rot, kut, verdrietig, boos, hopeloos, leeg of wat dan ook te voelen: Je komt er wel! Het gaat nu ook al een stukje beter met me, zonder psycholoog!
Ik had er nooit vertrouwen in dat het goed zou komen, maar door een hele lieve en bijzondere vriend en vriendin denk ik daar nu anders over. Zij steunen me door dik en dun.

[Impressions]

Originally posted by Sunglasses
Dat vond ik dus ook. En ik weet zeker dat ik er zelf ooit kan komen, maar dan zonder psycholoog. En voor iedereen die denkt zich eeuwig zo rot, kut, verdrietig, boos, hopeloos, leeg of wat dan ook te voelen: Je komt er wel! Het gaat nu ook al een stukje beter met me, zonder psycholoog!
Ik had er nooit vertrouwen in dat het goed zou komen, maar door een hele lieve en bijzondere vriend en vriendin denk ik daar nu anders over. Zij steunen me door dik en dun.

Goed dat je je weer een stukje beter voelt Het rotte gevoel gaat waarschijnlijk nooit helemaal weg, maar verdwijnt grotendeels wel. En ik vind het ook goed dat je weg bent gegaan bij de psycholoog, niet dat ik iets tegen psychologen heb, maar omdat als je denkt dat hij je niet kan helpen of als je geen vertrouwen in hem hebt je beter weg kan gaan. En koester je vriend en vriendin, als ze je ze goed hebben geholpen en niet zijn weggegaan toen ze merkten dat je het moeilijk had zijn het echte vrienden. Sterkte ermee!

mijn broer is vier jaar geleden weg gegaan en nooit meer terug gekomen dat is ook niet echt tof
dan vraag je je zelf ook heel veel dingen af
ook word ik best boos daarom ik begrijp niet waarom, hij zal zijn rede hebben maar voor mij is het naatje

[0Vera]

Originally posted by ashley10
mijn broer is vier jaar geleden weg gegaan en nooit meer terug gekomen dat is ook niet echt tof
dan vraag je je zelf ook heel veel dingen af
ook word ik best boos daarom ik begrijp niet waarom, hij zal zijn rede hebben maar voor mij is het naatje

Er zijn veel dingen die ik nu op kan schrijven maar ik krijg ze er ni straight uit... heb met mijn broer ook genoeg vragen bij al zijn acties van vroeger, en ook van nu, en soms vraag ik me weleens af wie nou echt de oudste is (ik ben de middelste van drie, hij de oudste, drie en een half jaar ouder dan ik)...
Hij is op zn 16e het huis uit gekicked en nooit meer teruggekeerd, hoewel er wel hecht contact is gebleven. Ach het was gewoon allemaal een KLOTEZOOI toen hij nog hier was, en nou ie al 6 jaar op zichzelf woont nog steeds en ik zit ook gewoon NOG steeds PSIES tussen mijn ouders en hem in en iedereen spuit dan bij mij.... en ik dan???

Ik ben ook nog altijd boos.... op alles en iedereen die mij in die tijd heeft gebruikt, misbruikt en mishandeld en ik krijg er nog geen SORRY voor terug, alleen de pijn van het herleven, en een muur van onbegrip.... GODDOMME waarom schrijf ik dit hier eigenlijk allemaal

Originally posted by 0Vera


Er zijn veel dingen die ik nu op kan schrijven maar ik krijg ze er ni straight uit... heb met mijn broer ook genoeg vragen bij al zijn acties van vroeger, en ook van nu, en soms vraag ik me weleens af wie nou echt de oudste is (ik ben de middelste van drie, hij de oudste, drie en een half jaar ouder dan ik)...
Hij is op zn 16e het huis uit gekicked en nooit meer teruggekeerd, hoewel er wel hecht contact is gebleven. Ach het was gewoon allemaal een KLOTEZOOI toen hij nog hier was, en nou ie al 6 jaar op zichzelf woont nog steeds en ik zit ook gewoon NOG steeds PSIES tussen mijn ouders en hem in en iedereen spuit dan bij mij.... en ik dan???

Ik ben ook nog altijd boos.... op alles en iedereen die mij in die tijd heeft gebruikt, misbruikt en mishandeld en ik krijg er nog geen SORRY voor terug, alleen de pijn van het herleven, en een muur van onbegrip.... GODDOMME waarom schrijf ik dit hier eigenlijk allemaal

ja waarom schrijf je dit mischien omdat je voor je gevoel ook alles over je heen krijgt,maar terwijl wij ook met vragen zitten!!!!!!!
ik weet dus niet waar hij zit, en dat vind ik K............
ik heb mijn broer proberen op tesporen maar niets........
nee iemand op die manier verliezen is niet tebegrijpen.
ik ben ontzetend