waarom begrijpt niemand het?

waarom begrijpt niemand het??

ik ben al een maand ofzo niet mezelf, ik ben sjaggo..down whatever. het is gewoon te veel ik krijg dat lachende gezicht niet meer te voorschijn. ik doe mn best...vertoon me het vrolijkste en nog zeuren ze...mandy je ben sjaggo mandy doe eens vrolijk. mag ik dan nooit eens goed in me vel zitten?? vriendne noemen ze dat denk je dat ze kjlaar voor je staan....ik sta dr altijd en nu. ik stel me aan ik overdrijf en ik zie het gewoon niet meer zo zitten...volgens hun een kleine korte conclusie omdat ze niet eens een poging doen tot luisteren...
tuurlijk ga ik naar feestjes enzo en word ik mee gevraagt...al word het minder omdat ik niet mezelf ben...laat het ophouden laat me me eigen ik weer worden.
het is zo zwaar, het is te veel ik kan het gewoon even niet meer. me vader heeft zn rug...die is gebroken hij kan zn frustratie en verhaal niet kwijt, hij kan dr niet mee omgaan de klap van het ongeluk...de gedachte dat hij dood nu kon zijn of verlamt. mn moeder ze kan de zorg niet aan. ze is 17 jaar overspannen geweest en is het nu weer. ze kan me vader niet opvangen ze doet wel dr best maar gaat er zelf aan onderdoor. ze kan het niet aan dat ze me vader zo ziet...me vader weet dat en komt met zn verhalen, frustratie, kwaatheid allemaal bij mij...zodat zij het niet ziet.. elke dag weer de boosheid elke dag weer het kalmeren. maar het word ook iritant want hij let overal op, speciaal bij mij mn broertje is dr tog nooit. mn moeder werkt. tot 5 uur. misschien overdrijf ik tog wel of zie ik het misschien wat fout...maar het is dan voor mn gevoel t eveel. het weten dat je 4 jaar kei en kei hard gewerkt heb met school dat verpest word doordat je een virus op je evenwicht heb een zwaar gekneusde voet en 2 ouders die het allemaal niet meer zien zitten....ik haal het niet en ik baal zo. ik doe me heel erg groot voor. ach het kan me niet schelen ik kan tog wel door naar die opleiding....4 jaar voor nix...zomaar weg?
ach het is me eigen fout hoor....ik moet ook beter uitkijken dan had ik die dingen nooit gehad naja behalve dat van mn ouders dan...ik kan tog moeilijk ook altijd wegblijven net zoals me broertje??? dan komen ze nog in het gesticht??neej...dan zak ik nog liever... dan het korfballen...mn broertje heeft dr niet zon zin meer in en wil stoppen nu vinden mn ouders het vervelend dat dr nog maar 1 opzit en hebben liever dat ik ook stop...en natuurlijk zit ik met me enkel,...die is helemaal verrot..leuk hoor om te weten dat je toekomst een rolstoel zal zijn. tjah broertje's wil is wet hierzo hoor zoals je ziet...eerst hij dan ik maar jah maak het dr dan zelf wel na?
ik zit voor mn gevoel zoveel te vertellen dat ik niet eens weet of ik iets vergeten ben, ik ben ook bang voor mn nieuwe school...dalijk moeten ze me niet ben ik pispaaltje ik ben tog te laf om iets terug te doen...

weet je waar ik nog het aller ergste mee zit...denk dat sommige dat wel weten...me uiterlijk. misschien denk je daaar gaat ze weer...maar het word dus echt een obsessie. ik word gewoon misselijk vanmezelf durf niet in een spiegel te kijken en kraak mezelf voordurend af tot vervelends toe...maar zo zie ik het echt! ik kan mezelf niet accepteren het lukt me gewoon niet....
ik moest naar een maatschappelijk werkster gewoon even 1 keer goed mn hart luchten...ik kon het gewoon niet, moet nu elke dag opschrijven wat ik heb gedaan...ik kan gewoon niet alles vertellend blootleggen

soms voel ik me zo laf zo klein, ik durf niet eens te zeggen hoe het werkelijk gaat...en als ik dat wel doe raak ik iedereen kwijt...misschien is dat wel niet zo hoor maar zie ik dat gewoon nu zo misschien.....ach laat ook maar...