gedicht

Tranen in mijn ogen.
Nooit bewogen, nooit getoond.
Alleen van binnen, waar ik ooit met liefde heb gewoond.

Een ziel verlaten.
Met diepe gaten, littekens op mijn armen
Niemand die mijn hart op kon warmen.

Een muur om mij heen.
Todat mijn verdriet verscheen.
Nu ben ik omhoog aan het klimmen,
maar ik weet niet of ik dit gevecht kan winnen.

Maar ik blijf hoop houden....


reacties please