|
Psychologie & Filosofie Een forum waar je je hart kunt luchten en naar hartelust kunt filosoferen. |
|
Onderwerpopties | Stem op Onderwerp | Weergavemodus |
29 April 2004, 15:27 | #1 |
Guest
Berichten: n/a
|
Afhankelijk.
Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen, dat is al iets, ik kan me niet uiten, ik heb een relatie al 2,5 jaar ik hou ontzettend veel van hem, misschien wel te veel. (Ja te veel).
Ik ben bang, al 2,5 jaar eigenlijk al 17 jaar maar 2,5 jaar het meest. voor hem heb ik nooit lief gehad of beter gezegt ik heb nooit van iemand kunnen houden omdat? omdat? ik niet van mezelf hou? Ik ben bang omdat? Ik alleen ben, ik ben ontzettend eenzaam en zonder hem nog veel meer. Ik ben bang dat hij me verlaat vanaf de dag dat ik hem ontmoeten. Ik ben eenzaam omdat? Met wie ik 2,5 jaar geleden wel omging afgestoten heb. Dag en nacht was ik met hem ik heb me compleet aan hem over gegeven. En de dagen gingen voorbij en nu begint hij, (voor mij gevoel) me zat te worden. Ik denk dat hij me gaat dumpen maar hij doet het zo gemeen, elke maand belt, sms't of zie ik hem minder vaak. Van elke dag is het nu naar 2 keer in de week. Ik durf niks meer aan hem te vragen en ik doe nog steeds alles voor hem, hij houd totaal geen rekening met mij en ik laat het toe. Ik ben te zwak om er tegen in te gaan, ik moet huilen en vluchten en eindstand; doe ik nog wat hij wil. Ik weet dat ik minder afhankelijk moet worden en zelf dingen moet ondernemen, zonder hem. Maar ik kan het niet. Het voelt alsof ik geobsedeerd ben door hem, het voelt alsof mijn hart heel langzaam oplost. Ik wordt er ziek van, niet ziek van ergernis, nee ziek van met hoofdpijn, overgeven en buikkramp. Stress komt te veel voor in mijn woordenboek en ik kan niet meer zonder. Is dit een scheeuw om hulp? ik heb hier anderhalf uur over gedaan om dit te kunnen schrijven en voor me gevoel mis ik nog de helft. Groetjes mij. |
29 April 2004, 15:35 | #2 |
Guest
Berichten: n/a
|
"it's to have lived and loved then to never love at all"
Mooie uitspraak vind ik, erg toepasselijk ook. Ik denk dat je gewoon in het leven risico's moet nemen. Je gaat geheid es op je muil, maar dan sta je weer op en ga je verder. Zo denk ik er tegenwoordig over en dat scheelt echt een hoop. Zonder risico's is je leven gewoon geen hol aan en dat is jammer denk ik. Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar goed, just my 2 cents |
29 April 2004, 21:56 | #3 |
BeHeerser
Geregistreerd op: 25 March 2004
Locatie: Amsterdam
Berichten: 1.800
|
Tja het is niet zo slim om de rest van je contacten te verbreken natuurlijk. Niet voor het geval hij jou zou verlaten maar het is denk ik niet goed om alleen maar met één iemand te zijn zonder anderen. Je moet misschien iets minder tijd aan hem besteden en meer met je vrienden en vriendinnen omgaan. Dat maakt de relatie er denk ik zelfs beter op omdat jullie dan weer 'blijer' zijn als jullie elkaar zien en zeker op die leeftijd.
|
30 April 2004, 10:34 | #4 |
Guest
Berichten: n/a
|
Het is natuurlijk logisch, dat als je een vriend/vriendin hebt, daar meer naartoe trekt, je bent niet voor niets zo met hem verbonden.
Probeer weer eens contact opnemen met de mensen waarmee je in het verleden veel bent omgegaan. Zo niet, probeer dan eens nieuwe contacten op te bouwen. Misschien begin je je dan te realiseren dat je niet per se afhankelijk hoeft te zijn van je vriend. Waarschijnlijk dacht je vriend er zo ook over ongeveer, omdat jullie veel met elkaar omgingen, en daardoor hij had gerealiseerd dat hij ook nog andere contacten heeft waarmee hij wil blijven omgaan. Ik zou het niet meteen persoonlijk gaan zoeken, of hij niet meer van je houdt, misschien ligt het gewoon hier aan |
3 May 2004, 17:09 | #5 |
Guest
Berichten: n/a
|
Ik zou het niet meteen persoonlijk gaan zoeken, of hij niet meer van je houdt, misschien ligt het gewoon hier aan [/b][/QUOTE]
Misschien heb je gelijk!! en ik denk dat het indd beter is om weer contact te zoeken. Thanks! groetjes Norah |