ik heb eventjes hulp nodig...

[Mr.Niceguy]

Beste mensen, ik ken sinds kort een meisje maar er speelt zich wat af tussen ons, ik vraag hierbij jullie hulp.

Ongeveer 5 weken geleden leerde ik (Mike) (18 ) een meisje, Laura(17) kennen. Zij vertelt mij dat ze eigenlijk geen relatie wilt omdat ze sinds een paar maanden heeft gebroken met haar ex vriendje.
Maar ze is echt beeldschoon en als ze iets tegen me zegt of als ze me weer een lief berichtje stuurt begin ik meteen te lachen. Zij is het helemaal denk ik bij mezelf. Maar om daar zeker van te zijn wil ik eerst met haar uit. Ik neem de stap we gaan (1,5 week later )een avondje gezellig wat drinken en praten over van alles en leren mekaar steeds beter kennen. Na afloop van de avond breng ik haar thuis, we blijven in de auto nog wat na praten, en om de 15 minuten zegt ze steeds, ‘’ik ga zo wel naar binnen hoor’’ en zo gaan we nog 2,5uurtjes door. Uiteindelijk raken we uitgepraat, en omdat ze me vertelt had van haar vriendje wilde ik mijzelf afzijdig houden, maar tot mijn verbazing zegt ze: “ik vind het wel raar om zonder afscheid weg te gaan’’ een intieme knuffel volgt hierna, met een tedere zoen, zachte lippen voel ik, en volgens mij zelfs een lichte kersen smaak. Er gaan 2 dagen voorbij en ze zit achter mij op de tribune te kijken naar hoe ik aan het oefenen met sporten ben. Na afloop gaan we naar huis, we leggen ons op bed en kijken gezellig een film, ik merk hoe haar ademhaling rustiger wordt terwijl ze met haar hoofd op mijn borstkas ligt. We fluisteren wat en zeggen lieve woorden. T voelt al vertrouwd alsof we samen zijn.

Ik breng haar thuis, weer een afscheid weer dat warme gevoel, nu weet ik t zeker. Ik ben verliefd.
Ik vraag of ze nog een keer uit wil gaan. En Ja dat wil ze wel. ( 1 week later ) We wilden naar de bioscoop gaan, maar helaas hadden we de voorstelling nét gemist, wat een pech… tja dan toch maar een film huren bij de videotheek. En daar liggen we weer, ik uit voorzichtig mijn gevoelens dat ik me fijn voel, en gelukkig voelt zij zich dat ook. Ik vertel haar dat ik wel vaker zo tegen haar aan wil liggen, het voelt vertrouwt. “ja” zegt zij “ik hoop het ook”. Het weekend volgt, ik ga met een groep vrienden naar de Ardennen toe. Het gaat niet snel genoeg voorbij, ik denk aan Laura. Stiekem mis ik haar al een beetje. Maandag avond ga ik naar haar toe, Lekker na het sporten. Zondag’s kom ik thuis het smiddag’s ik dacht bij mezelf: ‘’nee niet morgen, vandaag ga ik nog naar haar toe’’ ik ga nog snel een klein boeketje roosjes halen en ga naar haar toe. Ik bel aan ‘’verassing’’ echter de reactie was niet die waar ik op hoopte… ze houdt helemaal niet van verassingen, ze is verbaast en is eigenlijk druk met huiswerk en zegt dat ik niet gelegen kom nu. Ik geef haar een kus en de roosjes, en vertrek maar weer.

Ik krijg te horen dat ze twijfelt, aan zichzelf. Ze gelooft niet dat ik haar leuk vind. Ze is bang omdat ze nog niet ‘verder’ wil gaan ik bij haar wegga. En dat ze helemaal niet mooi is, en o wat is ze toch onzeker… het voelt al alsof de romance over is gewaaid… maar nee ik wil hoe dan ook voor haar gaan. Ze wil er alleen niet over gevoelens praten met ouders, bang dat ze in therapie moet gaan… ik wil haar helpen zich zelfverzekerder te voelen… maar hoe? Het is zo jammer dat ze twijfelt want ze is helemaal niet verkeerd, ze is prachtig. Altijd vrolijk en laat anderen lachen. Ze is slim en zit altijd vol energie. Maar toch, ze weet zelf niet wat ze wilt. Of hoe ze hier achter kan komen. Ik weet het ook niet, maar opgeven wil ik niet.

Ze wilt meer zekerheid hebben dat ik niet van haar ga, ook vind ze dat ik haar nog niet mee thuis had moeten nemen om ouders te leren kennen. ‘’’het gaat te snel’’ en nee, haar ouders heb ik nog niet leren kennen helaas. Ik probeer me aan te passen aan haar, want ikzelf tja, ik hou niet van wachten, maar voor haar heb ik het over. Maar toch, blijf ik wachten? Of moet ik verder gaan. Ik pieker, ik maal en frustreer mezelf, omdat ik wil weten wat ik kan doen, omdat ik wil weten hoe ze zich voelt. Ze verwondert zich dat ik niet boos wordt op haar, maar hoe kan ik ook? Ik ben dol op je, begrijp dat dan toch ! maar alweer… twijfels… ‘’ik zit met mezelf in de knoop’’ ik weet niet wat ik wil, ik wil na denken. Ik weet nu zelf niet.. moet ik haar ruimte geven? Ja, zo kan ze denken en heb ik er meer aan, maar aan de andere kant, nee. Ik wil bij haar zijn en niet meer wachten.
We gaan nu naar week 6 toe, maar ik twijfel zelf nu ook. Maar ik wil echt voor haar gaan.
Ik ben echt stapel verliefd sinds een lange tijd en heb alleen maar ongeluk gehad. Nu weer schijnt het wel maar ik wil nu echt doorgaan en knokken voor het meisje.

Heeft iemand tips? Om twijfels weg te nemen? Om haar op het gemak te stellen en angsten weg te nemen?

Als er iets onduidelijk is vertel het me dan gerust dan zal ik proberen meer uitleg te geven, maar ik ben nu hopeloos aan het worden… alvast bedankt voor jullie hulp en jullie moeite en inzet.

Mike.