niet willen/kunnen openstaan voor liefde,hulpetc. etc.

ja misschien een beetje raar om te vragen hoe julli ehet doen?
maar ik kan het echt niet .........

hulp van andere accepteren....... weten dat er mensen van mij houden.......

ik vind het zo moeilijk ik blijf nog steeds bang ervoor dat mensen me laten vallen...

ook al is er echt wel 1 iemand die ik nooit zou laten vallen hoor! maar het maakt me dan wel een beetje bang als zij mij ooit laat vallen.......

oke volgens mij lul ik heel wazig maar ik vind het gewoon moeilijk...

hulp & liefde van andere mensen!

ik denk dat iedereen dat heeft, de een meer dan de ander. En dan verschilt het nog in hoever je dit ook daadwerkelijk naar buiten brengt

ja ik breng het niet naar buiten

probeer zelf eens na te gaan vanaf wanneer dat is, wat de reden zou kunnen zijn e.d.

Originally posted by darkangel112
ja misschien een beetje raar om te vragen hoe julli ehet doen?
maar ik kan het echt niet .........

hulp van andere accepteren....... weten dat er mensen van mij houden.......

ik vind het zo moeilijk ik blijf nog steeds bang ervoor dat mensen me laten vallen...

ook al is er echt wel 1 iemand die ik nooit zou laten vallen hoor! maar het maakt me dan wel een beetje bang als zij mij ooit laat vallen.......

oke volgens mij lul ik heel wazig maar ik vind het gewoon moeilijk...

hulp & liefde van andere mensen!

ik snap wat je bedoelt voor mij geldt dit ook een beetje (alleen ben ik jongen waardoor het net een tikkie anders ligt)
hulp accepteren doe ik wel,
Maar ik ben bang dat ik het toch weer verneuk (sry) en terecht denk ik ook.
Ik weet ook niet goed hoeveel hulp/liefde ik terug moet geven en hoe. k ken dat niet goed en snap dat niet goed.
k vertrouw m'n beste vrienden niet echt.
IK heb dan naar mijn mening niet iemand die me echt nooit zou laten vallen, maar daar zit ik opzich niet zo heel erg mee.
Wel dat er in de toekomst niemand voor me zou zijn die dat wel zou doen.
Ik vind het heel lastig om vrienden te krijgen en om er open voor te staan. Het ging al een stuk beter.
Toen had ik ook meer lef gekregen om me open te stellen voor ehm liefde/verliefdheid, gevolg 2 keer nogal verliefd,
allebei eigenlijk onrealistisch. Ik d8 dat ik een man was en dat ik er wel tegen kon/kan,
maar ik ben gewoon een puber van 19 en een wrak.

ik bracht het niet naar buiten, ut wordt me nu af en te teveel.
ik kan wel huilen soms maar doe het niet, k zou niet weten bij wie en waarom eigenlijk?
Maar ik blijf een zeikert en een puber. (zo ben ik gewoon, ik wil niet zo zijn, probeer me absoluut niet zo voor te doen maar dat is wat anders)

k begrijp precies wat jebedoelt....

[anouk]

Tuurlijk moet je uitkijken, en ja ik weet ook niet meer wie ik moet vertrouwen dus houd ik alles maar voor me. Maar echt waar, mij kan je vertrouwen en ik blijf er altijd voor je!
Ik hoop dat je mij bedoelde met die ene persoon die je nooit zal laten vallen. Maar dat zal wel niet, niet dat je veel aan me hebt ook. Maar ik zal je iig niet laten vallen!

Originally posted by darkangel112
hulp van andere accepteren....... weten dat er mensen van mij houden.......

ik vind het zo moeilijk ik blijf nog steeds bang ervoor dat mensen me laten vallen...

Ik heb misschien mazzel gehad met vrienden de laatste tijd, ik maak er dan ook denk ik teveel gebruik van. Maar ik kan er niet meer mee ophouden, ik weet echt niet meer hoe ik dat eerst deed, was toen vooral overal op snel kwaad en had iig geen zin in "echte vrienden" ofzo.
Ik heb genoeg mensen die ik echt vertrouw, waarom? Weet ik niet. K zou een aantal mensen (die ik ken en die ik niet zo goed ken) iig nooit laten vallen. Ik ben alleen zo bang dat ik niks voor ze kan betekenen (en dat is ook zo geloof ik, (blijkbaar)) en dat ik in de toekomst niks voor ze zou kunnen betekenen. Die angst maakt me gek ofzo, faalangst en daardoor gaat niks lukken. Want het lukt me toch niet.

Moet je daar dan naar terug?
Niemand vertrouwen? Je mond houden. Helemaal gefrustreerd raken, en de dingen doen die daar evt bij horen?

Anouk
Tuurlijk moet je uitkijken, en ja ik weet ook niet meer wie ik moet vertrouwen dus houd ik alles maar voor me

Meer uitkijken misschien, meer m'n/je mond houden misschien ook.
Maar mensen minder vertrouwen? iig minder met problemen opzadelen misschien dan.

Helpt dat? Kan dat? Lukt dat?
Word je er gelukkiger van of is het gewoon prettiger?
k weet het niet meer, heb het ook nooit geweten ook.

Originally posted by A-Man


Ik heb misschien mazzel gehad met vrienden de laatste tijd, ik maak er dan ook denk ik teveel gebruik van. Maar ik kan er niet meer mee ophouden, ik weet echt niet meer hoe ik dat eerst deed, was toen vooral overal op snel kwaad en had iig geen zin in "echte vrienden" ofzo.
Ik heb genoeg mensen die ik echt vertrouw, waarom? Weet ik niet. K zou een aantal mensen (die ik ken en die ik niet zo goed ken) iig nooit laten vallen. Ik ben alleen zo bang dat ik niks voor ze kan betekenen (en dat is ook zo geloof ik, (blijkbaar)) en dat ik in de toekomst niks voor ze zou kunnen betekenen. Die angst maakt me gek ofzo, faalangst en daardoor gaat niks lukken. Want het lukt me toch niet.

niks voor hun kan betekenen? huh? is vriendschap dan een soort van werknemer-werkgevers relatie waarbij je strike regels van verplichtingen hebt? NEE! Je bent hoe je bent, en als het jouw vrienden zijn, dan accepteren ze zoals jij bent en dus ook wat jij aan hun geeft. Al een heel waardevol iets, is de vriendschap zelf!!! En daarom kan het NIET zo zijn dat je nisk voor ze kan betekenen.

Als je een vriendschap rustig opbouwd dan blijkt snel zat of iemand snor zit of niet. Spring je er meteen in met beide voeten, dankun je wel eens verdrinken en bij een verkeerd iemand aanklampen.

hmmm
en als het nou nooit "snor" zit?
voor mijn gevoel


Frustratie post, door zo'n reply ben ik op zoek naar de antwoord op de vraag. Dat antwoord is negatief voor mij want dat geeft weer aan dat ik een achterstand ergens in heb die ik niet wil accepteren. Daar wordt ik weer depressiever van.
Dus, hoe slim ben je FoL? Geef je het antwoord, om te laten weten dat je het begrijpt en waardoor ik me dus klote door voel of doe je dat niet en help je mij daardoor.

Ik vraag het maar even, ik d8 namelijk dat je psychologie wel intresseerde. (en het blijft tenslote frustratie van mij)
Correct me if i'm wrong, en dat ben ik waarschijnlijk

Originally posted by A-Man
hmmm
en als het nou nooit "snor" zit?
voor mijn gevoel


Frustratie post, door zo'n reply ben ik op zoek naar de antwoord op de vraag. Dat antwoord is negatief voor mij want dat geeft weer aan dat ik een achterstand ergens in heb die ik niet wil accepteren. Daar wordt ik weer depressiever van.
Dus, hoe slim ben je FoL? Geef je het antwoord, om te laten weten dat je het begrijpt en waardoor ik me dus klote door voel of doe je dat niet en help je mij daardoor.

Ik vraag het maar even, ik d8 namelijk dat je psychologie wel intresseerde. (en het blijft tenslote frustratie van mij)
Correct me if i'm wrong, en dat ben ik waarschijnlijk

ik ben geen psycholoog, ook niet daarvoor opgeleid en ook niet in opleiding. Ik tracht je te helpen en anderen (en soms mezelf) door bepaalde vrgaen voor te leggen of door bepaalde (gelezen) 'feiten'.
ik ben geen psycholoog.... ik ben iemand met de interesse voor psychologie en probeer met de geringe kennis (en geen opleiding daarvoor) iemand toch te helpen. Veelal een (te grote) invloed van mijn eigen mening. Wil je een objectieve en echte hulp, ga dan naar een psycholoog.

Maargoed om direct op je post in te gaan.

Op iemand te vertrouwen moet hij aan bepaalde verwachtingen van je voldaan hebben. Je hebt een bepaalde drempel waarna je iemand vertrouwd. Meestal wordt zo'n drempel wel overschreden naar een paar maanden, jaren (afhankelijk van de persoon) of 'nooit'....
Het lijkt me dat je al zo vaak teleurgesteld in bepaalde mensen die je als je vrienden beschouwde, dat die drempel steeds hoger kwam te liggen, tot op het punt waar je nu ligt. Dat je niemand meer (lijkt!) te vertrouwen.

Die drempel hoeft echt niet meteen naar benden gekelderd te worden tot nulniveau dat je iedereen meteen als 'vriend' beschouwd, integendeel, selectiviteit beschermt je, maar je zult toch mensen moeten gaan accepteren als betrouwbaar.... Voor die vrienden zal het hoogstwaarshcijnlijk neit zoveel veranderen (ik weet je denkbeeld naar buiten toe niet), maar voor jezelf zal het een stuk makkelijker maken, omdat je niet de hele tijd met de vraag zal zitten of je wel op die ander kunt bouwen of niet.

Normaal zou ik dit bericht zo hebben getypt, zou het niet zo zijn dat ik toch enigzins verontrust was over je tekst aan de onderkant van je reply.
Of ik je vraag nou beantwoord heb of niet, ik hoop dat je inziet dat dit slechts een van de meerdere oorzaken kan zijn van je probleem.....

Originally posted by Fade of Light



ik ben geen psycholoog, ook niet daarvoor opgeleid en ook niet in opleiding. Ik tracht je te helpen en anderen (en soms mezelf) door bepaalde vrgaen voor te leggen of door bepaalde (gelezen) 'feiten'.
ik ben geen psycholoog.... ik ben iemand met de interesse voor psychologie en probeer met de geringe kennis (en geen opleiding daarvoor) iemand toch te helpen. Veelal een (te grote) invloed van mijn eigen mening. Wil je een objectieve en echte hulp, ga dan naar een psycholoog.

Maargoed om direct op je post in te gaan.

Op iemand te vertrouwen moet hij aan bepaalde verwachtingen van je voldaan hebben. Je hebt een bepaalde drempel waarna je iemand vertrouwd. Meestal wordt zo'n drempel wel overschreden naar een paar maanden, jaren (afhankelijk van de persoon) of 'nooit'....
Het lijkt me dat je al zo vaak teleurgesteld in bepaalde mensen die je als je vrienden beschouwde, dat die drempel steeds hoger kwam te liggen, tot op het punt waar je nu ligt. Dat je niemand meer (lijkt!) te vertrouwen.

Die drempel hoeft echt niet meteen naar benden gekelderd te worden tot nulniveau dat je iedereen meteen als 'vriend' beschouwd, integendeel, selectiviteit beschermt je, maar je zult toch mensen moeten gaan accepteren als betrouwbaar.... Voor die vrienden zal het hoogstwaarshcijnlijk neit zoveel veranderen (ik weet je denkbeeld naar buiten toe niet), maar voor jezelf zal het een stuk makkelijker maken, omdat je niet de hele tijd met de vraag zal zitten of je wel op die ander kunt bouwen of niet.

Normaal zou ik dit bericht zo hebben getypt, zou het niet zo zijn dat ik toch enigzins verontrust was over je tekst aan de onderkant van je reply.
Of ik je vraag nou beantwoord heb of niet, ik hoop dat je inziet dat dit slechts een van de meerdere oorzaken kan zijn van je probleem.....

OKe ik weet dat je geen psycholoog bent,
Verder ben ik eigenlijk ook een klootzak want topic ging helemaal niet over mij... Maar omdat ik een beetje zo'n soort probleem heb helpt het misschien een beetje, iedereen die het heeft door een soort van oplossing voor mijn geval te vinden. Vandaar... ik hoop dat niet echt te vervelend is.. voor diegene die het lezen, want ik ben erg benieuwd naar een onbevooroordeelde mening van iemand die ik niet ken. (dat je toch zo reageert vind ik echt 100% van je meevallen)

Wat mijn denkbeeld naar buiten is? Nou dit ongeveer.. even voor de bijdehandjes dit id NAAR BUITEN TOE dus he... (niet dat veel uitmaakt maar ja)

Ik respecteer iedereen en alles opzich.
Zodra ik van iemand anders last heb kijk eerder of ik er wat aan kan doen dan diegene van wie ik last heb.
Ik kan kwaad/pissig worden van schijnheiligheid, vooral op school. IK hou er niet van als leraren mijn tekortkomingen aanwijzen, (als dat op een vervelende manier gebeurt kan ik daar erg pissig om worden).
Ik probeer zelf zo min mogelijk schijnheilig te zijn.
Daar hou ik niet van dat ergert mij
Ik doe alsof niemand mij kan raken emotioneel gezien.
Ik heb geen hulp nodig van anderen. Ik geef graag hulp aan anderen als ze een probleem hebben dat ik relatief makkelijk kan oplossen. Ik verwacht nooit hetzelfde terug van anderen, dat kan mij niet schelen. Ruzie maken met andere mensen is nutteloos en probeer ik zoveel mogelijk te vermijden, want van ruzie worden mensen kwaad en kan je niet helder denken, ik dus ook. Ik legt het graag mensen uit als ze laten merken dat ze echt geïnteresseerd zijn, anders moeten ze hun smoel houden.
Ehm verder weet ik even niet.

Originally posted by A-Man
OKe ik weet dat je geen psycholoog bent,
Verder ben ik eigenlijk ook een klootzak want topic ging helemaal niet over mij...

Er zaten genoeg 'algemene' dingen in... Daarbij kan darkangel112 (en anderen), als ze wenst ieder moment inspringen, haar eigen problemen of visies geven etc..

IK hou er niet van als leraren mijn tekortkomingen aanwijzen, (als dat op een vervelende manier gebeurt kan ik daar erg pissig om worden).

natuurlijk ligt het eraan HOE het gezegd wordt, maar meestal zeggen ze het voor je eigen bestwil. Fouten maken is niet erg, en het zou heel verstandig zijn als je ervan probeert te leren. Als jeniet inziet dat je fout bent dan kan je het niet verbeteren. Dus de leraren zijn, mits op een normale sociale manier, daar om je te helpen

Ik doe alsof niemand mij kan raken emotioneel gezien.

denk je dat daar een probleem ligt?

Ik heb geen hulp nodig van anderen. Ik geef graag hulp aan anderen als ze een probleem hebben dat ik relatief makkelijk kan oplossen. Ik verwacht nooit hetzelfde terug van anderen, dat kan mij niet schelen. Ruzie maken met andere mensen is nutteloos en probeer ik zoveel mogelijk te vermijden, want van ruzie worden mensen kwaad en kan je niet helder denken, ik dus ook. Ik legt het graag mensen uit als ze laten merken dat ze echt geïnteresseerd zijn, anders moeten ze hun smoel houden.

hah, zie je! in een van je vorige replies gebruikte je nog "niks"

Originally posted by Fade of Light
Er zaten genoeg 'algemene' dingen in... Daarbij kan darkangel112 (en anderen), als ze wenst ieder moment inspringen, haar eigen problemen of visies geven etc..

hmm ok.

natuurlijk ligt het eraan HOE het gezegd wordt, maar meestal zeggen ze het voor je eigen bestwil. Fouten maken is niet erg, en het zou heel verstandig zijn als je ervan probeert te leren. Als jeniet inziet dat je fout bent dan kan je het niet verbeteren. Dus de leraren zijn, mits op een normale sociale manier, daar om je te helpen

Ik kan mijn eigen fouten moeilijk accepteren, vooral omdat ik ze maak terwijl ik eigenlijk wel weet hoe ik het zou moeten doen of wat ik zou kunnen doen om het goed te doen.

denk je dat daar een probleem ligt?

Jah, wel als het je wel veel doet.

hah, zie je! in een van je vorige replies gebruikte je nog "niks" [/B]

huh? .. zal wel

"Ik kan mijn eigen fouten moeilijk accepteren, vooral omdat ik ze maak terwijl ik eigenlijk wel weet hoe ik het zou moeten doen of wat ik zou kunnen doen om het goed te doen."
Dit geld ook voor mijn fouten op social gebied, alleen lukt het me daar echt gewoon niet om dat op de goede manier te doen.
Dan laat ik het maar zitten, terwijl ik me er wel zorgen om maak.
Dit geeft een ander beeld van me weer als ik ben, op een gegeven moment gaan mensen inspelen op de manier zoals ik doe, maar zo ben ik helemaal niet.
Dat is een probleem voor mij.
voor mij geld mijn leeftijd ook een rol, er word in het algemeen verwacht dat je bijna alles al kan of iig weet. Ik durf niet goed te vragen als ik iets niet weet. Dat zou namelijk betekenen dat het me wel wat kan schelen, en dat past niet bij hoe ik me voor doe.

Originally posted by A-Man
Ik kan mijn eigen fouten moeilijk accepteren, vooral omdat ik ze maak terwijl ik eigenlijk wel weet hoe ik het zou moeten doen of wat ik zou kunnen doen om het goed te doen.

Maar dat is heel menselijk (tot op zekere hoogte)

Jah, wel als het je wel veel doet.

Denk je dat het helpt als je een beetje meer open wordt? Denk je te weten hoe je dat kunt doen, en bij wie?

"Ik kan mijn eigen fouten moeilijk accepteren, vooral omdat ik ze maak terwijl ik eigenlijk wel weet hoe ik het zou moeten doen of wat ik zou kunnen doen om het goed te doen."
Dit geld ook voor mijn fouten op social gebied, alleen lukt het me daar echt gewoon niet om dat op de goede manier te doen.
Dan laat ik het maar zitten, terwijl ik me er wel zorgen om maak.
Dit geeft een ander beeld van me weer als ik ben, op een gegeven moment gaan mensen inspelen op de manier zoals ik doe, maar zo ben ik helemaal niet.
Dat is een probleem voor mij.

hmm ja dat is lastig...uhm... daar weet ik zo gauw geen antwoord op :/ ik zal er vanacht is over na denken (heh shit daar gaat me nachtrust grapje, trek het je niet aan )

Oh nou thnx iig
denk er niet teveel aan aub,

Ik moet echt eens ophouden met het editen van m'n post net nadat ik em gepost heb, al een paar keer zijn mensen me dan voor...

Originally posted by A-Man
Oh nou thnx iig
denk er niet teveel aan aub,

Ik moet echt eens ophouden met het editen van m'n post net nadat ik em gepost heb, al een paar keer zijn mensen me dan voor...

hehe ja sorry, als ik eenmaal ergens rond hang reageer ik meteen...

en over dat denken..overal waar je over na denkt is zelfontplooiing (mooi woord ) en leerzaam

Originally posted by A-Man

voor mij geld mijn leeftijd ook een rol, er word in het algemeen verwacht dat je bijna alles al kan of iig weet. Ik durf niet goed te vragen als ik iets niet weet. Dat zou namelijk betekenen dat het me wel wat kan schelen, en dat past niet bij hoe ik me voor doe.

probeer je eens langzaam stap voor stap, punt voor punt proberen wel te doen zoals je bent. Dus als je iets niet weet, gewoon vragen....

zelfs de beste leraar, blijft een leerling

ik weet niet zeker wie dat zei...zou kunnen dat het eintstein was. In ieder geval had die persoon gelijk

zoals ik ben weet ik niet meer,
snap ik niet,

maar ja,
ik ben een zeikertje

er zijn maar heel weinig mensen die echt goed kunnen zeggen WIE ze echt zijn....

dat is meer een filosofische vraag, en ik ben niet voor niks een voorstander van het idee dat filosofie erg gevaarlijk kan zijn

Originally posted by Fade of Light
er zijn maar heel weinig mensen die echt goed kunnen zeggen WIE ze echt zijn....

dat is meer een filosofische vraag, en ik ben niet voor niks een voorstander van het idee dat filosofie erg gevaarlijk kan zijn

INDERDAAD!
dat hoor ik niemand zeggen,
je het nadenken "zelfontplooiing" en je kan TEVEEL nadenken.

Hey hoi, ik herken me er goed in je verhaal. Het is net of ik het zelf geschreven heb! Ook ik kan de meeste goeie bedoelingen niet accepteren van mijn vrienden en klasgenoten. Mijn broertje is afg. april overleden en sinds een paar weken ben ik daarvan helemaal van de kaart. In het begin ging het vrij goed naar omstandigheden, maar de rake klappen schijnen nu pas uitgedeeld te worden. Sinds 1,5 maand heb ik een hele lieve vriend die totaal niet weet hoe hij hiermee aan moet. Hij schakeld hulp van (mijn) vrienden in, maar hetw erkt alleen maar averechts. Hoe kan ik mijn vriend duidelijk maken dat ik er niet over kan en wil praten?? Ik ben bang dat hij het maar raar vind, omdat het al bijna een jaar geleden is...

heb net hetzelfde....ik kan wel van iemand houden,maar ik kan gewoon niet begrijpen dat ze van mij houden,ik blijf altijd schrik hebben dat ze me gaan laten vallen en dat zorgt soms voor problemen

Originally posted by Lilyan
Ik ben bang dat hij het maar raar vind, omdat het al bijna een jaar geleden is...

Al een jaar?
al?

Als je het kan uitleggen zal hij dat niet raar vinden, misschien moeilijk. Raar is het niet.