papa

6 March 2003, 20:09

Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt, als je hier alleen maar negatief commentaar op hebt, zeg dan liever nix...

Mijn vader is 2 maanden geleden overleden aan longkanker, en ik mis hem zo ontzettend. Ik laat er meestal niet zo veel van merken, maar meestal als ik alleen ben dan begin ik hem echt heel erg te missen. Ik wou zo graag dat ik de tijd terug kon draaien, of gewoon nog een keer met hem praten. Het was echt zo'n bijzondere man, maar volgens mij zegt iedereen dat van een overledene.. Hij kon altijd percies de juiste dingen zeggen op het juiste ogenblik, en als ik bijvoorbeeld een beetje onzeker was over mn uiterlijk, of ik of mn zus zei zoiets als, gats, wat ben ik lelijk, dan kon ie daar niet tegen, en werd ie echt een beetje boos omdat dat niet waar was enzo..
Maar nu is ie er niet meer, en ik mis hem zo.. maar dat had ik net ook al getypt.. Zijn er hier nog meer mensen die een vader of moeder hebben verloren eigenlijk..?

The6thgate · 6 March 2003, 20:17

ik heb gelukkig (nog) niet mn ouders verloren. wil er niet eens aan denken als het zo is. nu zie ik het als normaal dat ze er gewoon zijn, maar k zou ze echt wel missen.
veel sterkte in ieder geval

7 March 2003, 08:43

vader of moeder gelukkig niet,wel beste vriend.k weet dat't hard is maareuh
sterkte meid

7 March 2003, 12:14

vader of moeder ook niet,maar wel mn opa.( had er een hele goeie band mee)
ik snap wel dat je hem heel erg mist,maar na verloopp van tijd mindert dat gevoel een beetje,maar echt helemaal weggaan gaat dat niet,hij behoudt een heel speciaal plekje in je hart!
toch alvast veel sterkte!
knuf

8 March 2003, 11:54

wat erg voor je he!!!

heel erg veel succes.....

weet neit goed wat i moet zeggen heb zelf gelukkig niet mn vader of moeder verloren..
wel mn beste vriend.. neefje en een vriend
deed ook heel erg veel pijn!!

en je gaat een verschikkelijke rouwperiode in.. maar je komt er uit ik weet het zeker!!!

meis heel erg veel sterkte!!!!!

ik hoop da het allemaal een beetje gaat lukken!!!!!

lijkt me echt heel erg!!!

ik denk aan je!!

veel liefs maaike

14 March 2003, 13:16

Hey, wat erg voor je meid...

Ik heb m'n beide ouders nog, maar mijn enige broertje is vorig jaar overleden. Ik begrijp wel wat je voelt; hij was té jong, té aardig en stond té dicht bij je om hem te moeten missen...
Veel sterkte ermee! Heel veel liefs, Lilyan

14 March 2003, 13:53

hoi erg om te horen ik kan me er echt niks bij voorstellen, ik heb allebij mn ouders nog,
het leven gaat alleen wel door, je mag hem alleen nooit vergeten, en het is misschien cliché zin zin , als je vader nog wat tegen je kon zeggen dan zou die zeker zeggen word gelukkig, toch?

biffyclyro · 14 March 2003, 16:47

pfoe ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt..
ik heb gelukkig allebei mijn ouders nog, ben wel mijn broer en beste vriend verloren.
het gaat waarschijnlijk nog lang duren voor je het een plekje gegeven hebt, ik hoop heel erg dat je misschien met je moeder en/of zus kunt praten, want die weten het allerbeste hoe jij je nu voelt, en het alleen proberen te verwerken is niet goed (meestal..)

ik wens je heel veel sterkte

ik_ben_de_man · 15 March 2003, 15:19

ik ken een meisje , fiets ik altijd mee naar school , en haar moeder is een paar jaar terug overleden , ook aan kanker geloof ik ( we hebben het er nooit over ) , maar helt het bij jouw niet om er met jouw moeder over te praten , of durf je niet / heb je daar geen zin in ?

sterket iig , groetjes jeroen.

17 March 2003, 19:43

Mijn moeder en ik zijn alletwee heel anders, ik reageer heel anders als haar, en ik kan ook niet zo goed praten met haar.

19 March 2003, 21:16

Heel veel sterkte van mij toegewenst

Echt waar

Ik ken ook een vriendin die hetzelfde heeft ....

28 March 2003, 19:10

k weet ook hoe het voelt....k ben me vader nu 7 jaar jaar geleden kwijt geraakt....misschien helpt dit een beetje...kijk k was nog wel f*cking jong enzow maar ik ging niet meer praten toen kwam er opeens een klasgenootje naar me toe en die zei dat ik een hele bijzondere moeder had omdat zij voor vader en moeder tegelijk speelde....toen ik het zo ging bekijken ging ik weer praten enzo maar je blijft je vader wel altijd missen.....misschien helpt dit bij jou ook een beetje....heel veel sterkte

DarkSilence · 29 March 2003, 18:31

Ik ben nog nooit een dierbare verloren, zo te horen ben ik de enige hier. Kben wel bang dat ik daardoor niet weet hoe ik er mee om moet gaan als het zou gebeuren. Vooral nu et zo slecht gaat met m'n oma.
Een van m'n ouders verliezen lijkt me echt vreselijk, ook al heb ik vaak ruzie met ze, dat boeit op zo'n moment niet. Ik denk dat ik wel begrijp hoe je je voelt, ook al kan ik niet uit ervaring spreken. Het beste is er toch met iemand over praten denk ik. Iemand die jou begrijpt. Als je het stil houdt blijf je d'r vaak mee zitten.

Sterkte meid

, René

30 March 2003, 17:58

Ja ik ben vorig jaar februari ook mijn moeder aan longkanker verloren.
T is al meer dan een jaar terug en ik heb er nu nog steeds heel veel moeite mee. T probleem is niet alleen dat ik mamma kwijt ben, die vrouw die er altijd was, die altijd een knuffel klaar had liggen, maar ook (misschien nu nog wel meer) dat ik zo'n groot stuk van pappa heb verloren, voor een groot deel is hij met haar gestorven.
Nu een jaar later, en nix is makkelijker geworden, volgens mij alleen moeilijker, omdat de buitenwereld haar vergeet, en ik niet.

Ik kan me denkik heel goed voorstellen hoe je je voelt, als je wilt mailen ofso ik heb een PM gestuurd...

3 April 2003, 14:03

Ik vind het heel erg voor je, en heb gelukkig zelf nog niet mee hoeven te maken. Maar wat er al gezegt is, het is goed om erover te praten. Dat helpt echt, niet om te vergeten, maar om te verwerken. Want alleen kun je dat hoogstwaarschijnlijk niet.
Heel veel sterkte hoor!

8 April 2003, 21:04

Wat erg voor je..:knuf:
Ik hoop dat het op den duur wat beter gaat allemaal. Het is nu ook nog zo kort geleden.
Ik wens je heel veel sterkte met alles en probeer iemand te vinden waar je mee kunt praten hierover...

10 April 2003, 12:28

Hallo,

Je zal wel denken wie is deze vreemde, maar ik heb me net nieuw aangemeld.

Heb net je verhaal gelezen, en ik weet heel goed hoe jij je voelt.
Mijn vader is vorig jaar Mei overleden, en heb daar nog steeds heel veel verdriet van, niemand begrijpt me ook, en denken maar dat ik me aanstel, omdat het al zolang geleden is.
En dat doet er niet toe, al was het 10 jaar geleden, dan nog mis ik hem vreselijk.

Ik kon altijd bij hem terecht als ik wat nodig of ik moest wat weten dan was hij ook de 1e persoon waar ik naar toe ging.
Hij deed ook alles voor me, ik woon nu al 3 jaar samen, en toch zorgde hij nog voor me, zoals boodschappen voor me doen, zodat ik gezond blijf eten, en als hij wat had gekocht voor de kinderen dan ben ik altijd de 1e aan wie hij dacht, ik was ook echt alles voor hem.

ik kan zo wel doorgaan, maar dan ben ik morgen nog niet klaar.

Liefs Sissy

10 April 2003, 17:30

Hallo

mijn vader is ook overleden op 2e kerstdag 1999
hij is aan slokdarm en lever kanker overleden

ik hoorde het op m'n verjaardag dat me vader nog een jaar had te leven

Maar helaas was hij na 3 maanden al overleden

R.I.P

maar ja het leven gaat door
dus

Keep your head up

Celycia

11 April 2003, 08:07

voor jou ...

11 April 2003, 18:45

over dat niemand je begrijpt dat is heel logies.

in eerste instantie heeft haast niemand of een minder groot deel van de bevolking hier mee te maken en dus ook geen ervaring hierin. als je het niet mee maakt weet je ook niet hoe het voelt. en zelfs al heb je het wel mee gemaakt kun je nog niet altijd steun bieden aan diegene die het net is overkomen. rouwen doe je namelijk op je eigen manier. daar is geen boekje over hoe je het moet doen. dr staat geen periode voor helemaal niets.

in grote lijnen weet je dus hoe iemand zig voelt maar van dichtbij is het toch anders als dat het bij jou gebeurt is.

ik wil hier niemand mee ontmoedigen hoor! maar ik las een stukje dat iemand zei dat ze om de dood van dr vader niet begrepen word. maar dat word waarsch. niet met opzet gedaan...

18 May 2003, 09:24

Tja het is heel moeilijk om een dierbaar persoon te verliezen.Mijn opa is nu al 3 jaar dood ongeveer en toenwas ik zegmaar nog te klein om hem te ontdekken.Nu zou hij wel een grote steun geweest zijn voor mij omdat ik dit afgelopen 3 jaar totaal anders ben gaan leven en mezelf totaal niet in mijn leeftijd kan plaatsen.Zelf heb ik het geval niet meegemaakt dat mijn vader overlden is maar ik heb mijn vader noooit gekend dus eigenlijk zal ik nooit zoveel houden van hem dat als iemand die wel is opgegroeit met een vader .Ik ken het woord vader niet en weet ook niet wat het inhoud en toch wil ik proberen hem op te zoeken maar ja ....
Veel sterkte nog en misschien is het wel goed om gewoon goede momenten voor je te halen met hem ,misschien voel je hem dan dichterbij je staan

6 March 2003, 20:09	#1
Helenaa Guest Berichten: n/a	papa Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt, als je hier alleen maar negatief commentaar op hebt, zeg dan liever nix... Mijn vader is 2 maanden geleden overleden aan longkanker, en ik mis hem zo ontzettend. Ik laat er meestal niet zo veel van merken, maar meestal als ik alleen ben dan begin ik hem echt heel erg te missen. Ik wou zo graag dat ik de tijd terug kon draaien, of gewoon nog een keer met hem praten. Het was echt zo'n bijzondere man, maar volgens mij zegt iedereen dat van een overledene.. Hij kon altijd percies de juiste dingen zeggen op het juiste ogenblik, en als ik bijvoorbeeld een beetje onzeker was over mn uiterlijk, of ik of mn zus zei zoiets als, gats, wat ben ik lelijk, dan kon ie daar niet tegen, en werd ie echt een beetje boos omdat dat niet waar was enzo.. Maar nu is ie er niet meer, en ik mis hem zo.. maar dat had ik net ook al getypt.. Zijn er hier nog meer mensen die een vader of moeder hebben verloren eigenlijk..?

14 March 2003, 13:16	#6
Lilyan Guest Berichten: n/a	Re: papa Hey, wat erg voor je meid... Ik heb m'n beide ouders nog, maar mijn enige broertje is vorig jaar overleden. Ik begrijp wel wat je voelt; hij was té jong, té aardig en stond té dicht bij je om hem te moeten missen... Veel sterkte ermee! Heel veel liefs, Lilyan

14 March 2003, 16:47	#8
biffyclyro Lid Geregistreerd op: 1 September 2002 Locatie: leidschendam Berichten: 11.855	pfoe ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt.. ik heb gelukkig allebei mijn ouders nog, ben wel mijn broer en beste vriend verloren. het gaat waarschijnlijk nog lang duren voor je het een plekje gegeven hebt, ik hoop heel erg dat je misschien met je moeder en/of zus kunt praten, want die weten het allerbeste hoe jij je nu voelt, en het alleen proberen te verwerken is niet goed (meestal..) ik wens je heel veel sterkte __________________ We are two mariners, our ships' sole survivors in this belly of a whale

15 March 2003, 15:19	#9
ik_ben_de_man www.funing.nl Geregistreerd op: 23 February 2001 Locatie: Arnemuiden Berichten: 1.475	ik ken een meisje , fiets ik altijd mee naar school , en haar moeder is een paar jaar terug overleden , ook aan kanker geloof ik ( we hebben het er nooit over ) , maar helt het bij jouw niet om er met jouw moeder over te praten , of durf je niet / heb je daar geen zin in ? sterket iig , groetjes jeroen. __________________ betaal nooit meer te veel voor games, want games vergelijk je simpel en snel op www.budgetgaming.nl

29 March 2003, 18:31	#13
DarkSilence Lid Geregistreerd op: 11 May 2002 Locatie: Hilversum Berichten: 553	Ik ben nog nooit een dierbare verloren, zo te horen ben ik de enige hier. Kben wel bang dat ik daardoor niet weet hoe ik er mee om moet gaan als het zou gebeuren. Vooral nu et zo slecht gaat met m'n oma. Een van m'n ouders verliezen lijkt me echt vreselijk, ook al heb ik vaak ruzie met ze, dat boeit op zo'n moment niet. Ik denk dat ik wel begrijp hoe je je voelt, ook al kan ik niet uit ervaring spreken. Het beste is er toch met iemand over praten denk ik. Iemand die jou begrijpt. Als je het stil houdt blijf je d'r vaak mee zitten. Sterkte meid , René __________________ When it's Dark and Silent: Be aware!!! http://seawars.cjb.net <-- Check it out!

6 March 2003, 20:17	#2
The6thgate Lid Geregistreerd op: 23 April 2002 Berichten: 11.029	ik heb gelukkig (nog) niet mn ouders verloren. wil er niet eens aan denken als het zo is. nu zie ik het als normaal dat ze er gewoon zijn, maar k zou ze echt wel missen. veel sterkte in ieder geval

7 March 2003, 08:43	#3
psychobunny Guest Berichten: n/a	vader of moeder gelukkig niet,wel beste vriend.k weet dat't hard is maareuh sterkte meid

7 March 2003, 12:14	#4
psycho_poedel Guest Berichten: n/a	vader of moeder ook niet,maar wel mn opa.( had er een hele goeie band mee) ik snap wel dat je hem heel erg mist,maar na verloopp van tijd mindert dat gevoel een beetje,maar echt helemaal weggaan gaat dat niet,hij behoudt een heel speciaal plekje in je hart! toch alvast veel sterkte! knuf

8 March 2003, 11:54	#5
darkangel112 Guest Berichten: n/a	wat erg voor je he!!! heel erg veel succes..... weet neit goed wat i moet zeggen heb zelf gelukkig niet mn vader of moeder verloren.. wel mn beste vriend.. neefje en een vriend deed ook heel erg veel pijn!! en je gaat een verschikkelijke rouwperiode in.. maar je komt er uit ik weet het zeker!!! meis heel erg veel sterkte!!!!! ik hoop da het allemaal een beetje gaat lukken!!!!! lijkt me echt heel erg!!! ik denk aan je!! veel liefs maaike

14 March 2003, 13:53	#7
maandag Guest Berichten: n/a	hoi erg om te horen ik kan me er echt niks bij voorstellen, ik heb allebij mn ouders nog, het leven gaat alleen wel door, je mag hem alleen nooit vergeten, en het is misschien cliché zin zin , als je vader nog wat tegen je kon zeggen dan zou die zeker zeggen word gelukkig, toch?

17 March 2003, 19:43	#10
Helenaa Guest Berichten: n/a	Mijn moeder en ik zijn alletwee heel anders, ik reageer heel anders als haar, en ik kan ook niet zo goed praten met haar.

19 March 2003, 21:16	#11
Sterretje7 Guest Berichten: n/a	Heel veel sterkte van mij toegewenst Echt waar Ik ken ook een vriendin die hetzelfde heeft ....

28 March 2003, 19:10	#12
Hartje Guest Berichten: n/a	k weet ook hoe het voelt....k ben me vader nu 7 jaar jaar geleden kwijt geraakt....misschien helpt dit een beetje...kijk k was nog wel f*cking jong enzow maar ik ging niet meer praten toen kwam er opeens een klasgenootje naar me toe en die zei dat ik een hele bijzondere moeder had omdat zij voor vader en moeder tegelijk speelde....toen ik het zo ging bekijken ging ik weer praten enzo maar je blijft je vader wel altijd missen.....misschien helpt dit bij jou ook een beetje....heel veel sterkte

30 March 2003, 17:58	#14
Silence Guest Berichten: n/a	Ja ik ben vorig jaar februari ook mijn moeder aan longkanker verloren. T is al meer dan een jaar terug en ik heb er nu nog steeds heel veel moeite mee. T probleem is niet alleen dat ik mamma kwijt ben, die vrouw die er altijd was, die altijd een knuffel klaar had liggen, maar ook (misschien nu nog wel meer) dat ik zo'n groot stuk van pappa heb verloren, voor een groot deel is hij met haar gestorven. Nu een jaar later, en nix is makkelijker geworden, volgens mij alleen moeilijker, omdat de buitenwereld haar vergeet, en ik niet. Ik kan me denkik heel goed voorstellen hoe je je voelt, als je wilt mailen ofso ik heb een PM gestuurd...

3 April 2003, 14:03	#15
lisa_girl Guest Berichten: n/a	Ik vind het heel erg voor je, en heb gelukkig zelf nog niet mee hoeven te maken. Maar wat er al gezegt is, het is goed om erover te praten. Dat helpt echt, niet om te vergeten, maar om te verwerken. Want alleen kun je dat hoogstwaarschijnlijk niet. Heel veel sterkte hoor!

8 April 2003, 21:04	#16
xLesjuhx Guest Berichten: n/a	Wat erg voor je..:knuf: Ik hoop dat het op den duur wat beter gaat allemaal. Het is nu ook nog zo kort geleden. Ik wens je heel veel sterkte met alles en probeer iemand te vinden waar je mee kunt praten hierover...

10 April 2003, 12:28	#17
sissy Guest Berichten: n/a	pappa Hallo, Je zal wel denken wie is deze vreemde, maar ik heb me net nieuw aangemeld. Heb net je verhaal gelezen, en ik weet heel goed hoe jij je voelt. Mijn vader is vorig jaar Mei overleden, en heb daar nog steeds heel veel verdriet van, niemand begrijpt me ook, en denken maar dat ik me aanstel, omdat het al zolang geleden is. En dat doet er niet toe, al was het 10 jaar geleden, dan nog mis ik hem vreselijk. Ik kon altijd bij hem terecht als ik wat nodig of ik moest wat weten dan was hij ook de 1e persoon waar ik naar toe ging. Hij deed ook alles voor me, ik woon nu al 3 jaar samen, en toch zorgde hij nog voor me, zoals boodschappen voor me doen, zodat ik gezond blijf eten, en als hij wat had gekocht voor de kinderen dan ben ik altijd de 1e aan wie hij dacht, ik was ook echt alles voor hem. ik kan zo wel doorgaan, maar dan ben ik morgen nog niet klaar. Liefs Sissy

10 April 2003, 17:30	#18
Celycia Guest Berichten: n/a	Hallo mijn vader is ook overleden op 2e kerstdag 1999 hij is aan slokdarm en lever kanker overleden ik hoorde het op m'n verjaardag dat me vader nog een jaar had te leven Maar helaas was hij na 3 maanden al overleden R.I.P maar ja het leven gaat door dus Keep your head up Celycia

11 April 2003, 08:07	#19
spacey Guest Berichten: n/a	voor jou ...

11 April 2003, 18:45	#20
Rijntje Guest Berichten: n/a	over dat niemand je begrijpt dat is heel logies. in eerste instantie heeft haast niemand of een minder groot deel van de bevolking hier mee te maken en dus ook geen ervaring hierin. als je het niet mee maakt weet je ook niet hoe het voelt. en zelfs al heb je het wel mee gemaakt kun je nog niet altijd steun bieden aan diegene die het net is overkomen. rouwen doe je namelijk op je eigen manier. daar is geen boekje over hoe je het moet doen. dr staat geen periode voor helemaal niets. in grote lijnen weet je dus hoe iemand zig voelt maar van dichtbij is het toch anders als dat het bij jou gebeurt is. ik wil hier niemand mee ontmoedigen hoor! maar ik las een stukje dat iemand zei dat ze om de dood van dr vader niet begrepen word. maar dat word waarsch. niet met opzet gedaan...

18 May 2003, 09:24	#21
Jennifer1203 Guest Berichten: n/a	Tja het is heel moeilijk om een dierbaar persoon te verliezen.Mijn opa is nu al 3 jaar dood ongeveer en toenwas ik zegmaar nog te klein om hem te ontdekken.Nu zou hij wel een grote steun geweest zijn voor mij omdat ik dit afgelopen 3 jaar totaal anders ben gaan leven en mezelf totaal niet in mijn leeftijd kan plaatsen.Zelf heb ik het geval niet meegemaakt dat mijn vader overlden is maar ik heb mijn vader noooit gekend dus eigenlijk zal ik nooit zoveel houden van hem dat als iemand die wel is opgegroeit met een vader .Ik ken het woord vader niet en weet ook niet wat het inhoud en toch wil ik proberen hem op te zoeken maar ja .... Veel sterkte nog en misschien is het wel goed om gewoon goede momenten voor je te halen met hem ,misschien voel je hem dan dichterbij je staan