ow gaan we weer on topic ? :p

Maar die weten niet dat ik me snij..

laat ik eens serieus reageren op de persoon die dit topic heeft gestart.

Het gaat om het onderwerp van dit topic, niet om de persoon die het gestart is!

dat is stom

ja, nee, het bloedde.

sandra.. wil je zegge dat jij je snijd?

ja, als je iets verder terug had gelezen had je dat geweten...

misschien wel, maar de vraag is, wat hebben ze eraan als ze het weten?

Gsus christ.. waarom zou je jezelf snijden.. je verneukt je eige lichaam.. schiet dan een elastiekje tege je arm.. of hou je vingers in et vuur.. en knal je kop tege de muur aan dat je bewusteloos bent voor een paar uur.. snijden.. ssjees..

Dat heeft niet dezelfde werking als snijden. En juist die werking ervan maakt het verslavend!

werking.. werking.. je hebt toch wel door dat je je eige lichaam aan het verneuke bent!!

en dat zeg ik.. als je jezelf bewusteloos ramt hoef je je ook niet te snijden.. PLING

Nee, maar als ik mezelf bewusteloos ram dan merken mn ouders/iedereen dat toch... En nu toch niet.

Je bent gewoon zwak en als je z'n hippie bent moet je god je helpen wat dat deed volgens die zieke gast het ook bij die gitaarhippie van Korn.

Ja, God helpt mij ook wel. Zonder hem was het nu nog steeds veel erger geweest. Alleen soms is het voor mij moeilijk om die hulp te accepteren, en dan werkt het dus niet. En daarmee help ik mezelf de vernieling in!

Hoe dan?

waarom? wil je niet geholpen worden? [ookal is het door god]

En je accepteerd dus nog niet dat hij je al geholpen heeft :?

Tuurlijk wil ik wel geholpen worden. Alleen voel ik me dan te slecht naar God toe om die hulp te accepteren!

Dat Hij mij al geholpen heeft accepteer ik wel, maar het is voor mij heel moeilijk om die hulp telkens weer te accepteren omdat ik weer dom ben geweest

En wat heb jij als bewijs dat hij je heeft geholpen, want het kan ook zo zijn dat je het zelf hebt gedaan maar dat niet zien.

Omdat het alleen goed gaat als ik bid tot God of hij mij wil helpen. En ik weet dat ik van mezelf uit niet sterk genoeg ben om dat zelf gedaan te hebben!

Ik kan alleen maar lachen :')

Misschien wel, maar ik ben blij dat Hij mij wil helpen.

Ik ben blij dat ik het zelf kan.

Wie zegt dat jij het zelf kan, heb je jezelf dan ook gesneden?

Moet je jezelf snijden? Ik heb andere dingen gepresteerd en dat heb ik allemaal zelf gedaan.

Nee, je moet jezelf niet snijden, maar daar ging het nou ff over. Dus vandaar..
Weetje, ik denk dat we hier beter over kunnen ophouden pakspul, jij(en vele andere) en ik(en nog een aantal) zullen het wel nooit met elkaar eens worden.

Dat was een bij zaak daar ging het niet over, het ging er over dat je dingen zelf kunt veranderen en kunt doen.

Je kunt dingen zelf veranderen, maar dan moet je wel sterk genoeg zijn. En dat ben ik niet!

Dat ben je wel, maar dat zie jezelf nog niet in.

Een kameraad zei dat een half jaar geleden ook nog en nu heeft hij bewezen dat hij het wel is en hij had het in het begin geen eens door, ookal heb ik altijd vertrouwen er in gehad dat hij het kon.

Wie ken mij nou beter, jij of ik?

Ik voor een deel, want jij weet nog niet dat je het zelf niet kunt en ook al ken ik je niet ik durf te wedden dat je het wel kunt.

durf je daarvoor je hand in het vuur te steken?

Waarom zou ik dat doen? :{

Of zeg je nou eigenlijk tegen jezelf als hij het niet durft dan komt het met mij nooit goed? Zo blijf je bij een negatieve gedachten en kom je er nooit uit hoor. :{

Misschien kom ik er ook wel nooit uit, kheb eigenlijk zelf de hoop al een beetje opgegeven.. :(

Negatief denken lijd tot negatieve resultaten, ik weet dat het heel makkelijk is om dat te zeggen, maar het is wel zo en dat zie je gewoon nog niet. Je moet gewoon iemand in je leven hebben/krijgen die wanneer je een probleem/moodswing hebt er voor je is om je een luisterend oor te bieden en jij zal altijd de eerste stap moeten ondernemen. Een stap kan al zijn het herkennen van je probleem en dit te vertellen aan je ouders bijvoorbeeld.

Ik weet dat ik een probleem heb. En mn vriend weet het, en hij wil er ook voor me zijn, alleen het probleem is dat hij zo'n 70 km verderop woont. En er dus niet altijd voor me kan zijn.

En ik ben bang dat als ik naar mn ouders stap dat mijn moeder dan weer helemaal depressief word en dat de hele thuissituatie dan weer naar de kl*te is.. :(

Je zult dan toch iemand dichter bij huis moeten zoeken, een goede vriendin ofzo? Een anoniem persoon kan ook via internet een vertrouwensbureau mailen om daar eerst mee te praten en dan hoef je ook niet te zeggen wie je bent.
Je moet weten dat je ouders er altijd voor jezijn, tenzij je nu al elke dag ruzie met ze hebt, maar als je gewoon met je ouders om kan gaan dan zullen ze je ook helpen, omdat ze jou ook blij willen zien.

Het probleem is dat degene die het dichtst bij mijn huis woont waar ik een beetje mee kan praten al zo'n 50/60 km is.. Ik zit nl op een school die heel ver weg is.
Ik heb al een tijdje gemaild met een vertrouwensbureau, en degene die mij toen hielp deed echt zijn best, alleen het lukt gewoon niet. Omdat ik als ik over mail met iemand praat dan is het allemaal veel minder erg of juist erger, als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik heb niet elke dag ruzie, maar mijn moeder is depressief, en als die een terugval krijgt kan mijn vader dat weer niet aan en dat maakt het voor mij alleen maar erger, en dan word het snijden ook weer erger..

Dat ken ik je kunt nooit precies uitleggen hoe je je voelt en de andere zal nooit de perfecte woorden kunnen zeggen.
Hoe oud ben je als ik vragen mag?

Nee, maar juist omdat je niet kunt uitleggen hoe je je voelt is het heel moeilijk om met mensen te praten..

Ja hoor, dat mag. Ben 16 jaar.

Je moet ook onthouden dat ze nooit volledig kunnen inleven in jou situatie dus je zal je verwachtingsniveau daarom omlaag moeten halen. Wat je moet onthouden is dat de mensen er zijn voor jou en dat ze er alles aan willen doen, maar niet alles kunnen doen omdat je zelf ook een deel moet doen. Enige wat ik je kan vertellen is dat als je je kut voelt ga naar iemand toe en praat er over en vertel ook wat je verwacht en kijk eens naar het antwoord. Je zult met de persoon de middenweg moeten opzoeken en dat zal van allebei de kanten moeten komen.
Dan is het huis uitgaan nog niet echt een mogelijkheid.

Ik weet dat mensen het nooit helemaal kunnen begrijpen/snappen. Tenzij diegene precies hetzelfde heeft meegemaakt en dat is gewoon niet mogelijk.
Alleen voel ik me meestal kut als ik alleen ben, en voor mij is de mogelijkheid om naar iemand anders toe te gaan ook niet zo makkelijk.
Ik probeer ook meestal als ik niet goed in mijn vel zit om mn vriend of een vriendin van me te bellen, omdat je dan in contact met andere ben, en die mensen kunnen je voor dat moment even opvrolijken.

Als ik echt het huis uit wil is dat wel mogelijk, heb het al helemaal onderzocht. Ik kom zelfs in aanmerking voor begeleid wonen bij jeugdzorg, alleen dan moeten mijn ouders wel meer weten :(..

Pakspul, wil trouwens nog ff tegen je zeggen dat ik je dankbaar ben dat je serieus reageerd!!

Geen dank doe maar krat bier ofzo :{ en lees je pm even.

Heb ik gelezen, lees jij hem ook ff..

Vast zo`n jezus verhaal :Z

Met pakspul? Waarom zou ik dat doen?