Ja, mn lerares is de moeite waard. Voor haar doe ik het, maar wat boeit t haar nou ofdat ik het wel of niet doe?
Tuurlijk heeft ze liever van niet, maar ze zal er vast niet wakker van liggen...
Who cares, who needs me anyway?:(

misschien wel meer mensen dan dat je denkt
ga je vaak naar vrienden enzo?
of al heb je maar 1 vriend of vriendin
they'll need you
misschien zelfs familie

Tuurlijk heb k wel wat vrienden en een heel lieve vriendin. Maar heb gewoon t gevoel dat ze niet echt veel om me geven en ik teveel om hun.
En mischien hebben ze me nu nodig, maar dat gaat over. Daarnaast door snijden ga k niet dood...
dus heb weinig motivatie meer om te stoppen, daarvoor vroeg mn lerares er af en toe naar, zei ze dat ze trots op me was als k t niet gedaan had enzo, dat was echt motivatie. Maar dat vraagt ze niet meer (waarschijnlijk omdat ze denkt dat k er nu over heen ben ofzo :s)

het is automut>>i<<latie

oepsie
bedankt voor de tip
foutje van me :p

bij je vrienden
heb je soms het grote gevoel dat ze je gaan verlaten?
je gewoon op een bepaald moment achterlaten om een of andere reden?
of bedoelde je iets anders met dat je meer om hen geeft dan zun om jouw?
door snijden ga je idd niet dood, maar om te zeggen dat het goed is, dat nu ook weer niet
het laat littekens achter die je zoizo heel je leven moet meedragen
dat je leerkracht het niet meer vraagt
kan dat misschien zijn omdat je het haar ook niet toont?
mensen zijn ook maar mensen
ze kunnen niet alles weten en zien
heb je ooit al eens zelf naar haar toegestapt met de woorden dat je bent aan het stoppen maar dat het moeilijker en moeilijker wordt?

Zelfverminking, ik ken het maar al te goed, mijn beste vriendin doet eraan, een goede vriend van me en ik zelf..... Ik moet naar maatschappelijk werk mrogen, omdat het uit de hand loopt. Hmm waarom ik zoiets doe, omdat het goed voelt denk ik, zoiets zal het wel wezen. Ik weet eigenlijk nie wat er gebeurd is, als ik weer eens krassen op mn lijf heb staan, das het enge. Afgelopen donderdag of vrijdag nog, en waarom ik zou het neit weten, ik was kwaad denk ik. Maar ik moet morgen naar maatschappelijk werk, en dara vraag ik om hulp, ik weet zelf dat het niet langer zo kan, dat weet heel goed. Ik raad iedereen aan, die aan zelfverminking doet, zo snel mogelijk te stoppen, het is als een verslaving ik weet het, maar je moet echt stoppen voordat het uit de hand loopt!

waarom lijkt het alsof bijna iedereen het wel eens gedaan heeft:?

misschien omdat het voor hen makkelijker is zoiets toe te geven op een forum omdat het minder persoonlijk is
of misschien brallen ze maar wat

omdat er in realiteit ook veel het doen zonder dat je het ooit zal te weten komen
denk jij dat veel mensen rondom mij het weten dat ik het gedaan heb?
zoiets hang je nu niet direct aan ieders neus
maar het komt meer voor dan je denkt

je weet nu niet waarom
maar weet je nog wanneer je er ooit mee begonnen bent?

Heb et ff naar haar gemailt, maar ze reageerde er niet op. Ze praate daaroverheen in haar reply. Mischien dat ze denkt dat ik wel naar haar toe kom, maar ik ben bang dat ik haar lastig val. En denk dat t dr niet zoveel meer uitmaakt....

:(

kortom: niemand meer om t voor te doen:|

misschien raar dat ik het zeg
maar doe het voor mij?
als je er met iemand over wil praten enzo
ik wil het er best wel over hebben
ik begrijp (natuurlijk nooit helemaal) wat je doormaakt
en mij val je er niet met lastig

Vind k echt sereus super lief van je, en je lijkt me idd heel goed te begrijpen. Maar probleem is, dat je eerder stopt voor iemand die om je geeft dan om iemand die t niet eens zou merken als je t doet. Ik d8 en mischien denk ik t nog steeds dat die lerares om me geeft/gaf. Maar ze laat t nu niet meer merken, en k weet niet waarom. Maar ondertussen gaan dingen steeds slechter...:(

sommige mensen weten nu eenmaal niet wat er op te zeggen
het schrikt ook vrij hard af
wat je eerlijk gezegt hen niet kwalijk kan nemen
maar om daarom te zeggen dat het haar niet uitmaakt
das misschien beetje snel een conclusie getrokken

nee jah ongeveer een jaar geleden denk ik, zoeits misschien langer, ik weet et niet, ik ben btw bij dat maatschappelijk werk persoon iets geweest, en van haar moet ik naar de huisarts om me van daar uit naar een psycholoog te laten door verwijzen

en dan kom je te weten dat die ongeloofelijk duur is
ik weet het, het mag dom klinken
als het echt nodig is zeker doen
ik heb zelf nooit een maatschappelijk werker gehad
kan je me vertellen waarom hij je niet kan helpen?
of is het niet zo iemand als een psycholoog?

ik hoor er ook bij..
het is me gelukt nu 3 weken niks te doen..maar daarvoor had ik een klein doel tot gister..ik moest zwemmen..
maar elke keer als ik naar mn littekens kijk krijg ik weer neigingen..
het enige wat bij mij op dit moment helpt is aandacht op de goede manier...tegen iemand kunnen wegkruipen..weten dat diegene er voor je zal zijn..

ten eerste proficiat dat je het al drie weken hebt volgehouden
zwemmen was vroeger voor mij niet echt een probleem
ik deed nooit mee
en als ik meedeed tjah dan had heel de klas het wel gezien
maar daar trok ik me op het einde zelfs niets meer van aan
ik hoop dat je dan iemand hebt om dicht tegen weg te kruipen
zie zeker dat je niet opnieuw begint hoe groot de verleiding ook is

tis moeilijk heel moeilijk... vooral om de schijn om te houden en tegen iedereen vrolijk te doen..
en elke keer weer de kleinste tegenslag en ik wil het gelijk weer doen...zelfs nu op dit moment..:|
en zwemmen deed ik altijd heel erg graag maar goed... dat moet ik ook maar af gaan leren denk ik...misschien over een tijdje weer

kvind het nog steeds heel rot voor je meis:aai: :aai:
Ik hoop echt dat je steun kunt vinden bij mensen die je Kunt vertrouwen
Zo maak je je zelf kappot lief.....en ik lig er ook soms wel eens wakker van
En als er iets is...kan je me altijd bellen:* :aai:
Ik hoop dat je op mij kunt vetrouwen

Dat klopt, maar is bij haar niet t geval, ze wist t al en mailde nu alleen dat k er moeite mee had. Daarnaast heeft ze t zelf ook gedaan, dus schrikt niet echt af...
Tis nu oowk nog uit met mn vriendin, dus gaat gewoon helemaal niet meer. Maar jah, k zie wel...

Ze kan me niet helpen, dat zij ze zelf dan, omdat het bij mij te diep zit, ik heb een aantal dingen op een verkeerde manier verwerkt of helemaal niet. Ik heb een muur om me heen die niemand kan door gronden omdat ik dat niet wil, of jah ik wil het wel, maar ik wil het niet:? En daar kan ze mij niet bij helpen. Ik heb een hoop woede in me die eruit moet, en die ik door middel van automutilatie op mezelf af reageer, en dat moet eruit en daar kan ze mij niet bij helpen. Ik moet alleen me ouders nog vertellen dat ik naar een psycholoog moet, en dat wil ik liever niet, ons ma is er al eerder bijna aan onder door gegaan door hoe ik me voelde:|

als dat zo is fallen_engeltje kun je het beste een afspraak maken voor jou EN je moeder.... ?

jah das al helemaal erg, dan kan ze het beter van mij horen natuurlijk, maar dat komt allemaal wel

Dat denken mensen vrij snel...
een vriend van me ook en daarom begon hij er niet meer zoveel over en praatte we niet zowveel meer..
T gaat nu wel weer slechter daardoor

Jah, zeker mensen die t wel doen hebben denk k al snel het idee dat t mensen niet willen luisteren, gek van ze worden enzo.
Zou toch proberen om er meer over te praten met hem, als ie dat niet doet gewoon blijven vragen. Zou ik iig prettig vinden als ik hem was.

vind je het dan niet erg dat je al dingen moet beginnen opgeven omdat je zoiets doet?

spijtig genoeg weet ik hierzelf geen troostende woorden op
ik weet hoe het voelt
altijd maar van die tegenslagen
nooit eens niets dat goed gaat
maar is bij snijden bij jou dan niet de kans dat je eens je polsen gaat oversnijden?
het zou een zonde zijn moest zoiets gebeuren
dat je vriendin er niet op reageert
betekent dit dan niet dat het nooit echt een vriendin is geweest?
er is niets zo moeilijk te vinden in deze wereld als echte vriendschap.

maar hulp zoeken is iets totaal anders
denk niet dat je moeder daar kwaad voor kan zijn
ik ken haar natuurlijk ook wel niet
kan je dat willen geholpen en toch weer niet verder uitleggen?

maar dat verschilt dan weer van persoon tot persoon
ik wou er niet over praten
het was iets uit eigen initiatief
iets wat ik toen nodig had, het maakte toch niets uit wat mensen zeiden
ik kon gewoon niet zonder
ik vond het zelf in het begin niet levensbedreigend enzo
het is gewoon omdat het dat opdenduur wel werd
dat ik ermee ben gestopt
hoe meer mensen er achter vroegen hoe stiller ik er over werd

Ik vind het vreselijk..vreselijk dom vooral. Maar goed ik probeer het echt niet te doen..en het is 4 weken god gegaan..tot gister|:(
En dat is ook vooral door wat ik eerder zei.. Het minder praten. Ik heb juist wel behoefte om het met mensen te bepraten. Maar ook lang niet bij iedereen. Een paar mensen maar.. Bij sommige mensen heeft het geen zin om te praten. Dan vertel je het en dan is het ooh wat zielig wat kan ik doen ofzo.. Ik weet niet waarom maar daar heb ik niet veel aan :?

Ik denk toch dat je het beter kan proberen het te vertellen, als je moeder het weet dat je je zo voelt moet het minder schokkend zijn, en zeg nou eerlijk ik denk dat je beter uitkomt met een heel erg geschokte moeder omdat jij het hebt verteld als dat ze er perongeluk achter komt ofzo. En sowieso, jij bent nu in dit opzicht belangrijker denk ik, die hulp is gewoon nodig denk ik

wat zoek je dan wel in mensen waar je met praat?
wat verwacht je of hoop je dat ze zullen zeggen?

ik heb verteld dat ik naar een psycholoog ga, en ze flipte helemaal, ze werd kei kwaad en ging vervolgens de psycholoog uit hangen:(

nou niet ooh wat zielig en dan niks. Ik heb zelfs denk ik liever dat ze geen medelijden hebben met me. Maar gewoon normaal doen. Zoals ze ook deden voor ze het wisten. En tsja wat ik graag zou willen dat ze zeggen... Niet zo van je moet het niet doen.. Maar gewoon er normaal over praten daardoor ben ik vanzelf wel beter gaan inzien hoe het in elkaar steekt zeg maar..
Ik kan het niet zo goed zo uitleggen:{

hmm...
als je haar vertelt dat je het liever niet wou zeggen omdat je hier bang voor was? Ik weet niet wat voor relatie met je moeder hebt en hoe ze is...
Toch denk ik nog steeds dat je beter naar de psycholoog kan gaan en misschien even niet zo goed met je moeder..ruzie enzo
Nou ja lekker makkelijk te zeggen voor mij natuurlijk maar op de lange termijn zal je moeder het wel begrijpen en ben jij weer in betere conditie denk ik

ik ken het :{ je wil geen medelijden, en ook niet dat 'je moet et niet meer doen' want dat weet je zelf ook wel, ook al is het lief dat ze laten merken dat het ze wat doet. Ik heb het meerdere vriendinnen verteld, en drie ex vriendjes, die zeiden ook echt van die loze dingen 'nee dat moet je niet meer doen!!' lief, maar wat moet ik daarmee??
nah 1x was er een vriendin die et hoorde en op een hele speciale manier me bij mn schouders pakte en hetzelfde zei, toen deed het me echt wat. Tis namelijk geen handtastelijk meisje, dus dat doet ze niet zo snel, en ze heeft veel meegemaakt waardoor het mij extra raakte dat ze zich dat van mij zo aantrok. En mn beste vriendin en mn zusje zeiden allebei: als je het doet doe je mij ook pijn. Ze hebben me ook allebei een keer geslagen toen ik bekende weer een keer te hebben gesneden. Vanwege de schok, ook al wisten ze allang dat ik dat deed.
Maar mn vriend is fantastisch. Ik weet niet hoe ie et doet maar hij houdt me tegen. Ik heb het nu 5 maanden met hem en in die tijd heb ik 1x gesneden; omdat ik toen het gevoel had dat ik em kwijtraakte. Psies op het moment dat ik het mes in mn arm zette belde hij me :huh: (nadat ik hem had geprobeerd te bellen en al de hele week had gesmst).
en toen stond ik onder de douche dus zag ik dat pas later. En hij begreep het. Toen ik em weer zag greep hij heel zachtjes mn arm, en kuste mn wond. Scary maar dat was zelfs erotisch, ZO lief, zacht, teder.... en een acceptatie... 'meisje ik begrijp het ga je gang'
en dat zegt ie nog steeds
zolang ik er maar een goeie reden voor heb.
ik doe het nu niet meer omdat ik er nog geen reden voor heb gehad omdat het gewoon erg goed met me gaat maar het is een verslaving waar ik nooit meer vanaf kom; als er iets tegenzit wat ik niet aan kan zit dat mes weer in mn huid :{
maar ik heb vroeger veel gesneden vanwege tegenslagen bij mn vriendjes omdat ik dat als enige niet in de hand had, en omdat dat me echt veel deed, maar bij mn huidige vriend heb ik dat dus helemaal niet meer. En dat is gewoon heel fijn.

als iemand hier vragen aan me heeft kan ie ze gewoon stellen, ik geef overal antwoord op :) en mocht je iets aan me kwijt willen: ik luister altijd

Ik heb ook al tegen Tat gezegt ( tjana) dat ze jou moest toevoegen aan msn:$

tat vond het ook wel een goed idee:p

ik voel me vereerd
maar ik heb ook enkel men eigen ervaringen
hoe ik ooit ben gestopt?
ik heb gewoon alles weggegooit van scherpe voorwerpen in men kamer
als ik het voelde opkomen proberen er niet aan te denken
dat is natuurlijk helemaal niet makkelijk
ik ging in men bed liggen en verplichte mezelf om er in te blijven liggen
of bleef bezig tot ik zo moe was dat ik gewoon direct in slaap viel

ook schreef ik het van mij af
maar dit is niet voor iedereen weggelegt
je moet zelf iets vinden waar je rustig van wordt
je gedachten ergens anders op brengen
of proberen de pijn op een betere manier te verwerken

Dat je ervaring hebt is vind ik juist fijn om daar mee te praten. Niet perse ervaring uitwiselen ofzo maar misschien het gevoel dat je niet alleen bent ofzo. Voor dat deze topic er kwam wist ik niet dat er in verhousing zo veel mensen waren die ermee in aanraking zijn geweest. Ik voelde me daardoor ook nog stommer tegenover mezelf.
Ik denk ook dat als je het zelf hebt meegemaakt je sneller en beter begrijpt wat de ander probeert te zeggen..

Ik vind het ook best wel moeilijk om te bednken tegen wie je het wel of niet kan zeggen Bij sommige vriend schappen staat er dan gewoon ineens wat tussen en dat is wel jammer. Maar ik wil het dan toch niet tegen diegene zeggen. Vraag me niet waarom.
Maar als je dan toch een persoon hebt aan wie je hebt verteld en het pakt goed uit zeg maar ben ik toch altijd wel blij dat ik het gedaan heb. Hoewel ik soms toch denk ik je er eigelijk het recht niet toe hebt sommige mensen ermee lastig te vallen..alle mensen

Ik heb het een tijdje gedaan. Ik zat dan ook behoorlijk in de knoop met mezelf en alle dingen die om mij heen gebeurden. Ik realiseer me nu dat er andere "oplossingen" zijn, want dit is helemaal geen oplossing. Al vond ik het ook een soort van lekker :rolleyes: maar gelukkig is die periode voorbij.. ik was echt ziek toen.

niet om het een of het ander..maar was dat toevallig ook in die 'gothic' periode van je? 8) (en dit is een serieuze reply....dank u ... )

dex zou je hem dan iets genuanceerder kunnen brengen? Als ie serieus bedoeld is vind ik hem behoorlijk oordelend :{
niet elke gothic snijdt, en niet elke persoon die snijdt is gothic 8|

neej...dat zeg ik ook niet..maar ik wilde alleen even weten..of juist die periode 'toevallig' samenhing daarmee.
het valt mij namelijk op dat dit wel 'vaak' het geval is..en daarmee zeg ik verder niets..
en karina is volgens mij wel de laatste persoon die zoiets van mij als storend zou opvatten hoor:*

wou je daarmee zeggen dat iedereen die aan automutulatie doet ziek is:? :{

wou jij zeggen dat het niet zo is?
je beschouwt de pijn om je leed te verzachten als een psychische verlichting en kan er tevens ook nog eens verslaafd aan zijn...
dunkt mij dat het dan ethisch aanvaard is dat je dan toch wel iets mankeert.