automulilatie
 

Ik wil graag jullie mening over automulilatie...ik heb dit zelf een jaar gedaan.
Ik voelde me schuldig om alles en nog wat ik was niks en iedereen liep over me heen.
Maar nu kreeg ik dus meningen van andere en die schokte mij nogal.
Ze zeggen dus...dat ik me ontzettend aanstelde en dat ik om aandacht vroeg ergens kan ik het wel begrijpen maar voor mij was het echt niet zo...nu vraag ik mij af of er dan wel mensen zijn die dat om aandacht doen.?...laat maar zeggen een schreeuw om hulp.
Ik had wel altijd het gevoel dat ik stond te gillen in een zaal vol mensen maar niemand me hoorde.

bedankt

Ik denk dat veel mensen met automutilatie onbewust om aandacht vragen. En er zijn natuurlijk ook mensen die het bewust doen, die het aan iedereen vertellen en laten zien.
En voordat iedereen weer boos wordt; VEEL mensen, dus niet allemaal.

En aanstellerij vind ik het zeker niet, voor veel mensen is het gewoon een manier om te ontladen, om rustig te worden, dat laatste bij mij in ieder geval wel.
Ik kan me wel goed indenken dat mensen het zien als aanstellerij, gewoon omdat ze het niet begrijpen, niet kennen.

ik denk dat het ligt aan het punt dat niet veel mensen zware continue mentale pijn kennen

automutilatie is eigenlijk gewoon om aandacht vragen..
Ik houd niet van automutilerende mensen die een prachtleven hebben maar nog vinden dat ze aandacht tekort komen(en dus zichzelf gaan beschadigen)
waar ik wel respect heb is voor de mensen die wel een klote leven hebben en daardoor gaan automutileren
en vind het zeker sterk als ze zich doorzetten, lijkt me toch erg om te hebben, zowel psygisch als lichamelijk..

je kan dan wel een prachtleven hebben, maar jij weet niet wat er iemand's hoofd omgaat.

ik zie ten eerste geen rede voor iemand die een prachtleven heeft om te gaan automutileren, wanneer dat voor de mens met een slecht leven er wel is..
iemand die gewoon een vriendengroep heeft, altijd wel met plezier dingen doet, geen problemen school/thuis, waarom zal zo iemand dan gaan automutileren? dat snap ik dus echt niet..

JA dat is ook wel zo als je een prachtleven heb dan doe je dat soort dingen niet ik weet nog wel van mezelf dat ik het echt niet zo fijn had ga niet in details over maar ik denk ook niet dat mensen die WEL eeen prachtleven hebben dat zomaar doen....

ik ken ze wel, mensen die een goed leven hebben en toch automutileren..

Ik wou vragen of je dit nu nog steeds doet en of..je er vanaf ben gekomen en hoe?

OKe die mensen zijn wel erg triest dan!!!!:]

Je kan een prachtleven hebben voor de buitenwereld....geld, vrienden, getrouwd zijn, mooie baan, veel vrije tijd, lichamelijk gezond... MAar toch kan het zijn dat je mentaal helemaal in de knoop zit. Zo kan ik bijvoorbeeld een 'travestie' als voorbeeld geven... Een persoon gevangen in het lichaam van de andere sekse. Zo kan ik een voorbeeld geven van iemand die depressief is, omdat ondanks zijn, voor de buitenwereld, oh zo mooie wereld, geen duidelijke reden ziet om te leven en zichzelf zo erg in dek noop brengt met dezel filosofische vraag dat hij/zij 'ziek' wordt.


Hmm voor iemand die zelf snijdt (heeft gesenden) vind ik dit een erg slappe opmerking

idd..nevermind dan..

ik doe het soms nog, het is minder geworden doordat ik andere dingen gezocht heb.

en nog even over die opmerking van je (dat is wel erg triest dan!!!) je snijd zelf ook, hoe kun je zoiets zeggen?

Vraag het me af..automutileren doe je om aandacht te krijgen, of aandacht die je nodig hebt(volgens mij)
iemand die dus voor de buitenwereld een goed leven heeft, krijgt dus wel genoeg aandacht van vrienden/familie
zoals jij noemde de zin van het leven of travestie, dit zijn iets wat niks met aandacht krijgen te maken heeft, allemaal dingen wat in jezelf afspeelt
en depressie is geen aanzetting tot automutileren volgens mij..
ook al misschien heeft die dan voor zichzelf een slecht leven, ik kan geen rede vinden waarom diegene dan zal gaan automutileren

ben jij ooit heel erg depressief geweest?

ik ben vanaf groep 6 tot nu gepest/getreiterd(het gaat nog door..)
vervolg daarvan was eenzaam gevoel, geen zelfvertrouwen, gevoel dat ik alles fout doe "sociale achterstand" etc..
voor de rest word ik regelmatig betrokken bij vechtpartijen, waarvan ik nog steeds niet weet hoe dat kom
maar ik depressief, mwah weet het niet, voel me wel de afgelopen paar jaar behoorlijk klote :{

voel je mentale pijn?

zo ja: zou je die niet kwijt willen raken?

ik heb geestelijke pijn, ik zal het wel kwijt willen, maar ik weet dat zelfbeschadiging geen oplossing is..
voor mij is dingen als muziek, die beetje mijn gevoelens laten zien zeg maar, een betere oplossing..
ook al dit gaat niet meer echt over het topiconderwerp, en is tevens niet mijn favoriete onderwerp:{

Ik denk dat automulitatie toch onbewust een schreeuw naar aandacht uitdrukt. Ik begrijp best dat het serieus genomen moet worden, ik zeg ook niet dat mensen die hier last van hebben zich aanstellen. Maar ik denk dat dat gewoon het hele principe is van jezelf snijden.
Ik snap eigenlijk niet hoe mensen er mee kunnen beginnen. Het is niet iets wat jezelf verzint, laat ik eens in mn arm gaan snijden om te zorgen dat ik al mn problemen vergeet. Neem dan een joint :{
Dit is iets wat bestaat, en wat als het ware wordt "na-geaapt" naar mijn mening. Als je begrijpt wat ik probeer te zeggen.

daar zit het verschil...jij probeert het op een andere manier weg te werken....

als ik nou beweer dat jij muziek luistert om erbij te horen (faker metal ganger) en alleen maar een debiele schreeuw voor aandacht is met die takeherrie en depressieve black metal teksten, zou jij je dan niet in je waarde aangevallen voelen? Immers ik val jou aan op jouw manier van het verwerken van een moeilijke situatie met alle gevoelens die daarbij horen....

denk daar maar eens over na, en her-overweeg je mening over iemand die mutileert

ik vind iemand die aandacht nodig heeft, daar heb ik respect voor als die automutileren, iemand die om een andere rede depressief is, kan ik me niet inbeelden waarom diegene zal gaan automutileren..
omdat als zo iemand zijn verstand gebruikt dan weet die dat van automutileren nog meer narigheid komt, ieder geval, zo denk ik er over, en dat is genoeg voor mij om het niet te doen
over andere die dus een goed leven hebben en toch doen, ik snap het niet, is het een dwang? je wordt er niet beter van, zelfs veel slechter, misschien tijdelijke uitlaatklep voor je gevoelens, maar lijkt me niet de enige manier voor zo'n iemand om je gevoelens kwijt te kunnen, zo iemand heeft nog genoeg andere dingen wat wel goed is in zijn leven, waardoor me lijkt dat dat meevalt..
en ik zie automutileren niet als verwerken van een moeilijke situatie, omdat je er alleen maar een probleem erbij maakt
wat bij muziek niet het geval is

als je depressief bent, is het in veel gevallen, dat je beeld op de wereld totaal veranderd. Je haalt niet meer geneog kracht uit de leuke dingen en concentreert je vaak op de dingen die juist minder zijn. Zo kan een persoon misschien niet meer rationeel denken en de lichamelijke pijn van het mutileren een beter gevoel vinden dan de mentale pijn.... Dit is een korte termijn oplossing en zeker niet lange termijn, maar zoals ik al zei, het is in die perioden lastig om helemaal helder na te denken over de gang van zaken. En als ze eenmaal deze uitlaatklep gevonden hebben, dan zullen ze er mogelijk aan gehecht blijven, omdat het de 'beste' of 'makkelijkste' weg is.

en dat je automutileren niet als verwerken ziet, maar juist als een probleemveroorzaker, komt omdat je zelf nog goed genoeg kunt nadenken over de gang van zaken.

Ik moet zeggen dat alles wat ik hierboven zei, berust op de talloze berichten die ik ondertussen vna automutilatie heb gelezen. Ik heb er zelf geen ervaring mee (en ben ook niet van plan om het uit te proberen.... het kan dus dat ik fout zit, of dat ik slechts voor een selectieve groep mensen spreek (laatste heeft overigens iedereen...)

automutileren is inderdaad een dwang, en als iemand eenmaal door heeft dat het even helpt is het nog moeilijker om ermee te stoppen. voor mij werkt het als een verslaving.

is een joint dan beter dan snijden? met beide maak je je lichaam stuk, en ik weet wel dat snijden slecht is, maar ik hoef echt geen troep in mn lichaam. en wat bedoel je precies met na-apen?

Ik snap best wel dat mensen automulitileren, maar dan moeten ze het nie aan iedereen laten zien of het op plekken door waar anderen het makkelijk kunnen zien... Want dat snap ik niet helemaal. Maar ja, er zijn er wat bij die aandacht nodig hebben, maar is dat zo heel erg dan? Ze hebben een probleem, geen ze aandacht en ze voelen zich beter..

Maar earshot ik wist helemaal niet dat jij dat gedaan had! Niet meer doen hoor meisje! Ben je veel te liev voor! :*

mijn beeld op de wereld is ook behoorlijk negatief, maar daar kan je toch weinig aan veranderen..
maar ik kan gewoon niet inzien dat lichamelijke pijn je geestelijke pijn kan verminderen..
misschien zoals ze zeggen op het moment, maar hoe gauw je dus hebt gesneden(of andere vorm van zelfbeschadiging) en je ziet het resultaat dan lijkt me toch dat het je alleen nog erger de put in werkt
dus daarom kan ik niet snappen dat normale mensen eraan beginnen..

hmm.. ik heb die dwang niet, en kan me die dwang niet voorstellen..

met na-apen bedoelt ze dat je andere mensen gaat nadoen met automutileren..
ooit is het gekomen dat mensen zijn gaan snijden in hun polsen(vraag me niet hoe het is gekomen) maar hieruit krijgen andere mensen ook het idee om te gaan snijden
en misschien komt zo ook wel die "dwang" want het lijkt me niet dat het vanzelf komt..

NOu sorry zo bedoelde ik het niet helemaal...ik vind dat als je er eigenlijk helemaal geen reden voor heb waarom het doen?...als je een prachtleven heb waarom het doen dat kan ik niet begrijpen.
ik weet vanmezelf dat ik het deed omdat ik me schuldig voelde, als je het doet dan heb je daar ECHT wel een reden voor!!

dan zou je moeten weten dat het voor de buitenwereld oh zo goed kan lijken, maar het eigenlijk helemaal neit goed gaat....

Het is een ongelooflijk zielige en kinderachtige manier van aandacht trekken, als je echt zo diep in de shit zit ga naar een hulpverlener of bel een of ander anoniem nummer maar ga jezelf niet naar de klote helpen!

slecht in inleven in andere personen

Waarom? Mischien kan ik het wel zo goed dat ik gewoon weet dat het zielige aandachtrekkerij is .

Ik bedoel dat in jezelf snijden geen "medicijn" is. Je weet dat het bestaat, dat depressieve mensen er aan doen. Jij bent depressief, dus och, laten we dat eens proberen?

Oke ik bedoel het niet zo hard als het hier staat hoor, maar dit is even duidelijkheid

jij bent dus typisch iemand die geen verstand van dit onderwerp heeft..
als je us wat in verdiept, eventueel wat sites erover opzoekt, kom je snel genoeg achter dat het meer is dan alleen maar aandachttrekkerij..

zielig joh..

ik wil niet lullig doen hoor gozer maar jij snapt het ook nog niet helemaal.
"mijn beeld op de wereld is ook behoorlijk negatief, maar daar kan je toch weinig aan veranderen..
maar ik kan gewoon niet inzien dat lichamelijke pijn je geestelijke pijn kan verminderen.. "
Probeer het ook maar niet uit als je erg kwaad/depressief ben.
Resultaat zal je wel verassen denk ik, en het is verslavend. Je moet er alleen heel erg kut voor voelen voordat je dat gaat proberen. (elke vorm van lichamelijke pijn) En dat ben je gelukkig nooit geworden denk ik. Iig niet zo erg dat je lichamelijke pijn verkiest voor een geestelijke pijn.

Niet op die assasin reageren.(lijkt me voor iedereen het handigst, hij wil het niet snappen)

ik vind het altijd maar raar ik heb nooit "drang" toe gehad terwijl ik me vaak klote voel. ik snap niet dat mensen zichzelf snijden om de pijn te verminderen.

ik denk dat de post van FoL wel klopt, ik denk hetzelfde als ik al die threads erover lees

[QUOTE]Originally posted by Fade of Light
Je kan een prachtleven hebben voor de buitenwereld....geld, vrienden, getrouwd zijn, mooie baan, veel vrije tijd, lichamelijk gezond... MAar toch kan het zijn dat je mentaal helemaal in de knoop zit. Zo kan ik bijvoorbeeld een 'travestie' als voorbeeld geven... Een persoon gevangen in het lichaam van de andere sekse. Zo kan ik een voorbeeld geven van iemand die depressief is, omdat ondanks zijn, voor de buitenwereld, oh zo mooie wereld, geen duidelijke reden ziet om te leven en zichzelf zo erg in dek noop brengt met dezel filosofische vraag dat hij/zij 'ziek' wordt.




vind ik super goed voorbeeld...mensen kunnen zich altijdanders voordoen,het kan mss zo overkomen dat ze een prachtleven hebben,maar de meeste mensen gaan dat nooit doorzien dat het bij de meeste mensen echt niet zo is,like someone said,je weet nooit wat in hun hoofd omgaat en hoe ze zich voelen...

in eerdere posts heb ik gezegd dat ik weet dat het op korte termijnen een goed effect heeft, maar op lang termijn lijkt het me echt depressief werkend, als je armen dus onder de littekens komen te zitten enzo.
en dat zegt voor mij genoeg om het niet te doen, er zijn genoeg andere manieren om je woede af te reageren/beter te voelen(voor mij is dat dan muziek..)
ik snap wel waarom bepaalde mensen eraan beginnen, maar van sommige ook weer niet, maar de meeste hebben er wel een goede rede voor

O ja, als ik hier zo die verhalen hoor blijft het gewoon een schreeuw naar aandacht. Niemand heeft mij hier nog fatsoenlijk kunnen uitleggen wat het meer is dan aandacht trekken.

gebeurd veel omdat die mensen hun woede/verdriet/agressie niet op een gewone manier kunne uiten door bep. omstandigheden,daarom beginnen ze te krassen,net zoals andere vb extreem agressief worden...iz echt geen aandachttrekkerij.van veel mensen ga je niet eens weten dat ze krassen omdat ze het zodanig goed kunnen verbergen

Daar heb je gelijk in

FATSOENLIJK?

Om welke reden moeten we jouw dan op een fatsoenlijke manier antwoord geven?
Huftertje...

srry hoor

Ok.
Maar van wie snap je dan niet dat die mensen eraan beginnen?
Ken je die mensen persoonlijk?

ik kende vroeger iemand via het internet, die ik tevens had gemeet toen. maar ik mocht haar niet meer zo erg.
zij merkte dat ook, en toen had ik paar weken na die meeting van vriendinnen gehoord dat ze sneeën op haar pols had, en ze heeft toen ook toe gegeven dat ze had gesneden.
en dat was omdat ik haar geen aandacht meer geefde die ze wilde, sindsdien was het ook bergafwaarts gegaan, wat dit vind ik echt een geval van aanstellerij..
klinkt misschien lullig, maar hier kon ik heel slecht tegen.
is de enige die ik in het echt ken die automutileert..
de andere mensen die ik via internet ken die automutileren, van de meeste begrijp ik wel waarom ze dat doen

wat dit vind ik echt een geval van aanstellerij..?
Vind je dat echt?
Of voel je je schuldig omdat ze dat deed om jouw?
srry maar...
"klinkt misschien lullig, <je vind het dus lullig van jezelf> maar hier kon ik heel slecht tegen." <valt je van jezelf tegen dat je er niet zo goed tegen kon(das toch normaal?)>

oke beetje raar verhaaltje, probeer het niet te ingewikkeld te zien:
Het is een beetje alsof iemand zijn fiets voor de trein gooit bij een spoorweg overgang. Fiets naar de klote. Lullig voor diegene van wie de fiets is want die deed het serieus niet met opzet. Jij kan er slecht tegen dat jij die trein was.

Snap je een beetje wat ik bedoel of totaaaaaaaal helemaal niet.

Jij kon er niks aan doen dat je die trein was,
En zij ook niet echt dat zij die fiets voor het spoor gooide.

Waarom zie je dat bij in jouw geval als aanstellerij en die andere gevallen niet?
Het was haar eigen schuld bedoel je dus.
Betekent dat dan dat het aanstellerij was?....

Ik hoor de mensen hier alleen over snijden, maar ook met je hoofd tegen de muur bonken, jezelf slaan, van je bed laten vallen enzovoort is ook automutilatie. Deze dingen doen wel pijn maar de gevolgen die je ziet zijn meestal minder of makkelijker te verklaren. En daardoor des te moeilijker om ervoor uit te komen. Zijn er ook mensen die hier ervaring mee hebben ?

jouw verhaal snap ik niet echt van die trein, tenminste mist de connectie tot mijn verhaal

maar ik mocht haar niet meer zo erg(dat kan)
maar omdat zij dat niet kon accepteren ging ze snijden, in de hoop dat ik medelijden kreeg en dus weer met haar omging..
en dit vind ik dus automutileren op de verkeerde manier, daarom heb ik toen ook vlak daarna het contact verbroken
ik voelde me toen gebruikt, moest ik met haar omgaan omdat ze anders haar polsen kapot snijd? nee zo zit het niet..
en vind het tevens een verkeerde manier van aandachttrekken, omdat hier zeker ook andere oplossingen voor zijn, we hadden tenslotte geen grote ruzie ofzo

Dat heb je ook tegen haar gezegd?
Maar dat hielp niet?

Werd je gebruikt?
jep
Is het de verkeerde manier van aandachttrekken?
Waarschijnlijk, zeer zkr

Maar:
Weet ze ook de andere oplossingen?
Een grote ruzie zou dus wel aanleiding genoeg geweest zijn?
Durf ze die andere oplossingen op te zoeken?
(of zou ze dat gewoon niet willen)

Is het jouw taak om je daar druk over te maken?
Nee denk het niet

Is het daardoor aanstellerij?
Ik weet niet hoor, maar, nee toch?

tuurlijk heb ik dat tegen haar gezegd, maar hielp weinig, het contact is er nu ook niet meer

ik was nog even aan het editen
sry,

heb je de verandering gelezen:

Werd je gebruikt?
jep
Is het de verkeerde manier van aandachttrekken?
Waarschijnlijk, zeer zkr

Maar:
Weet ze ook de andere oplossingen?
Een grote ruzie zou dus wel aanleiding genoeg geweest zijn?
Durf ze die andere oplossingen op te zoeken?
(of zou ze dat gewoon niet willen)

Is het jouw taak om je daar druk over te maken?
Nee denk het niet

Is het daardoor aanstellerij?
Ik weet niet hoor, maar, nee toch?

snijden is nooit een oplossing voor problemen
en als iemand dus depressief is, verward, dan begrijp ik als iemand dat doet, dan denk je niet goed na, en dan respecteer ik dat. Maar zij had een goed leven op school, altijd vrienden enzo, enige minpunt was dus dat ik haar niet mocht, en daarom ging ze dus snijden, en dat is fout, omdat ze had nog een goed verstand om te weten dat ze er niks mee bereikte..
ik weet niet of aanstellerij het goede woord is, maar ik vind het wel een verkeerde rede(omstandigheid) om te gaan snijden
ze stond niet open voor andere oplossingen, ze wilde gewoon doorgaan met het contact, wanneer ik het wel had gehad met haar

Je weet dus zeker dat ze niet depressief was.
Ik wil eigenlijk niet weer FoL gaan quoten maar toch
dan zou je moeten weten dat het voor de buitenwereld oh zo goed kan lijken, maar het eigenlijk helemaal neit goed gaat....
Maar ik geloof je wel, maar hoe komt ze er dan op dat als ze zich zou snijden dat jij dan wel contact zou willen.
Beetje lullige manier voor haar om erachter te komen dat het niet zo werkt.

Misschien weet ze gewoon niet beter,

ze was niet depressief..ieder geval ik kan me niet voorstellen dat ze depressief was
snijden doe je vaak om aandacht te krijgen(dat was ook in haar geval), en ja ze had me aandacht toen ik heb gehoord dat ze had gesneden..
maar ik kan er niet goed tegen, als ik weet dat ze niet depressief is, of slecht voelt van binnen.
zij heeft zo goed leven vergeleken met de mijne, dus ik kan het me gewoon niet voorstellen dat ze van binnen pijn had ofzo

Misschien is ze mentaal niet zo sterk als jouw,
Als ze snijdt dan moet er toch iets zijn wat niet helemaal klopt,
of ze d8 dat het zo de makkelijkste manier was om aandacht te krijgen.
Ze wil waarschijnlijk meer van haar vrienden dat ze krijgt, hoe fantastisch sociaal leven ze ook heeft (overstatement!)
Je moet jezelf niet gaan vergelijken met andere mensen. (heb ik van niet vanmezelf ;) )

Maar daarna ging het slechter ??

na mijn weten d8 ze ook dat dat de makkelijkste manier van aandacht was, aangezien ik geen andere rede weet, en het begon sindsdien ik ruzie met haar kreeg/het minder ging
voor haar was ik meer dan een vriend, zij was voor mij net aan een vriendin, daarom komt de klap bij haar ook harder aan dan bij mij.
en ik weet dat ik me niet met andere moet vergelijken:)

nu hoor ik soms nog van vriendinnen van haar dat het steeds slechter gaat, school gaat achteruit, en ze begint dingen te doen wat ze niet moet doen, van het snijden weet ik niet, heb zelf niet het lef om het te vragen aan haar vriendinnen, en het boeit me niet meer zo erg..
ik zie het als een gesloten onderwerp, iets waar ik me niet meer mee moet bemoeien

toen mn ouders er achter kwamen dat ik sneed kon ik t niet meer doen, omdat ze me de hele in de gaten hielden, toen sloeg ik mezelf weleens, of ramde ik mn hoofd ergens tegenaan. nu niet meer.

heb ik nog gedaan,doe ik nu soms nog,het is heel moeilijk om er vanaf te raken,daarmee dat ik af en toe nog eens herval.en nee,ik ben niet depressief,en nee,ik doe het niet om aandacht te trekken,want bijna niemand weet dat,en zo wil ik het houden

Dan heb je goeie ouders.

Je doet het nog omdat het een soort gewoonte is geworden?

idd

nope,een gewoonte is het zeker niet,k weet niet hoe ik het moet noemen,k kan alleen zeggen dat het echt moeilijk is om ervan af te raken... :(

Krijg je er wel hulp bij?
van je ouders of therapeut/psych?

mn ouders weten dat totaal niet...en therapeut/psych heb ik denk ik niet nodig,dat is eigenlijk mn enigste probleem...

ik heb van een aantal personen geleerd dat je problemen niet moet onderschatten.

is belangrijk hoor dat je mensen hebt die je helpen...

ehm ja moved naar psychologie en filosofie....tis wel een discusie, maar het gaat over psychologie dussss....

Kontkameraad van je moeder.

menschen menschen kalm

hmm,ik zie het niet echt als een probleem,eerder als iets ergs vervelends maar niemand heeft er last van buiten ik dusja...
en denk niet dat iemand mij daarbij kan helpen,om ervan af te raken. zijn een paar personen die het weten,twee ervan doen het zelf ook en weten waarover ik praat,en de derde vind het ongeloofelijk stom en lacht er gewoon mee,of word gewoon boos...hij begrijpt dat totaal niet dusja

Je moet het snijden niet onderschatten, tuurlijk zal het bij haar door aand8 komen.
Maar dat is lang niet altijd zo, maar dat weet je zelf ook

bij mij?thx... :x

Nee, ik ken je niet. Dus daar kan ik niet over oordelen. Ik bedoelde alleen dat veel mensen denken dat het snijden is om aandacht te krijgen terwijl dat best wel eens vooor komt. Maar mensen die het echt doen zeg maar moeten daar niet onder gaan lijden. Mijn lerares dacht volgens mij ook dat ik het deed om aandacht en das tog niet leuk....

uhu,weet wat je bedoeld,1 meisje heeft dat ooit es per ongeluk gezien bij mij en die ging het direct rondvertellen van, kijk eens,ze probeert de aandacht te trekken enzo,terwijl ik dat heel vervelend vond dat ze dat zag,hoe minder mensen dat weten,hoe beter,want de meeste begrijpen je toch niet en weten niet wat het is...

oke ik geef toe, wazige post misschien..
 

Ut is gewoon moeilijk voor anderen om te begrijpen waarom je het doet als je niet doet om aandacht te trekken.
Blijft sowieso moeilijk voor mensen die het niet doen en nooit gedaan hebben om dat snijden te begrijpen. Daar ben ik er één van trouwens.
Maar dat betekent nog niet dat we het niet zouden kunnen begrijpen. (nooit helemaal misschien tenzij je het zelf doet.)
Blijft denk ik toch iets van bang zijn (vreemd vinden) van iets dat mensen niet kennen.
Mensen nemen het uit logica aan dat het bij iemand hoort die pijn heeft of geleden heeft.
Dan is het ook eng om erna te vragen en te begrijpen.
Daardoor is het moeilijk voor mensen om te accepteren respecteren (met rust laten).

Voor jonge mensen en sowieso mensen die niet veel hebben meegemaakt is nog moeilijker. (geen inlevings vermogen meer hebben als je ouder bent en juist teveel als je jong bent)

Jah klopt, mensen snappen het in theorie maar verder dan dat zullen ze nooit komen omdat ze niet weten hoe goed het voelt. En ja ze snappen het dus niet, en zullen het daarom nooit accepteren. Ze zullen het altijd raar blijven vinden en denken dat we het doen om onszelf dood te maken ofzoiets. Terwijl je polsen doorsnijden weer niets met automulitatie te maken heeft...
Maar ja, het lijkt haast wel een soort verslaving voor mij iig.

k weet hoe klote het is,maar one day ga ik ervan af raken :(

ik denk dat je daar net iets naast zit. JE hebt gelijk over een groot deel van de mensen, die zullen zich nooit kunnen inleven, anaylseren, verwerken en begrijpen van alles. Maar psychologen en psiahcters komen een heel eind in de buurt....sowieso naar jarenlange ervaring. Ze hebben dan veel vergelijkingsmateriaal en na zoveel omgang, dan zul je zeker wel gaan 'snappen'

Jah, ze snappen het in theorie, maar het gevoel dat je hebt als je moet snijden. Of het gevoel dat je hebt als je het gedaan hebt, zullen ze nooit helemaal begrijpen omdat ze het niet voelen.

de vraag is of ze dat zouden moeten om jou (of eenieder) te kunnen helpen.... Misschien heeft het zelfs wel wat voordelen als je het nooit echt geveodl hebt ...

Hoe bedoel je voordelen?

bijvoorbeeld dat diegene die jou probeert te helpen er voor jou is en niet met zichzelf gaat vergelijken, of eigen herinerringen ophalen, waardoor die persoon er niet meer geheel voor jou kan zijn of teveel uit eigen ervaring gaat praten ipv overzicht houden

Ja, daar zit wel wat in. Maar aan de andere kant, als ze voelen wat jij voelt dan helpt dat wel.
Wat ik denk dat echt helpt is iemand die er altijd dag en nacht voor je is. Als je je kut voelt dat ie gelijk er is, of kunt komen. Daarom doe je dat soort dingen dan niet. Voor diegene kun je dan denk ik pas echt stoppen.

volgens mij is het beter als je voor jezelf stopt en niet voor die ander...

Jah dat is het zeker, maar als dat niet lukt. In mijn geval, ik doe mn best, maar het voelt goed en tis gewoon veel moeilijker zonder. En er is een persoon waarvoor ik het nu al een maand of mischien zelfs langer al niet heb gedaan. Omdat ik daar zoveel van hou...

goed, als je er zo doorheen komt. Maar (dit geldt algemeen) als die persoon (op welke manier dan ook) wegvalt, dan zie ik het somber voor diegene in....

Als je het voor jezelf zou doen, dan zou dit waarschijnlijk op lange termijn een betere oplossing zijn. Maargoed dat kan nog wat afwijken per persoonlijke situatie...

Ja, het is een betere oplossing. Ik moet het voor mezelf gaan doen, maar het lukt niet, ik voel me vaag. Kweet eigelijk de laatste tijd even niet meer, of t goed gaat of juist niet enzo.
K zit ff in de knoop...

dat betekent meer dat het goed gaat dan slecht.
(waarom kan ik niet echt uitleggen, maar het is wel zo)

apart, lijkt me dan dat t meer slecht gaat. Of juist niet, naja kweenie :?

uhmm bij mij in therapie zeggen ze dat het dan juist slechter gata en dat je je gaat discosieeren van je gevoel........ maar goed ik geloof dat wel eerlijk gezegd ik weet ook niet hoe he tnu met me gaat precies en wat ik voel iig maar ik heb wel wonden op mn nek,enkel,en pols dus.. en ik raak laatste tijd constant weg in gesprekken enzo echt heel irritant!!! maar "anouk" sorry

Je moet niet te lang doorblijven praten over de gevoelens die je hebt, iig niet zo lang als je depressief ben enzo. ik snap zelf ook niet helemaal waarom, maar dat het zo is merk ik wel.

dit is misschien een beetje een algemeen regeltje,
als je er juist over wil praten moet je het wat minder doen (als je het al veel doet) en wil je er juist niet over praten en doe je het niet dan juist weer wel.
:? maar ik ben geen psycholoog...

uhmm nou als je depresief bent moet je juist blijven praten over je gevoelens....... juist blijven praten.... echt waar hoor!!! depresieve mensen praten juist vaak niet of heel erg weinig.. door praten lucht het vaak een beetje op en kan je samen met therapeut oplossingen zoeken......

ohh...
|:(
Blijf je er niet nog langer in hangen als je er juist veel praat?
dat d8 ik,
of komt dat doordat je dan niet echt depressief bent?
Je moet er uiteindelijk (helaas) zelf uitkomen. d8 ik.
:{

praten is een manier van verwerken. Sommige hebben er baat bij, dat ze weten dat ze niet alleen met het probleem zitten, maar dat anderen ook weten dat ze een probleem hadden, en dat ze daar iets aan proberne te doen e.d.

of zoals hans teeuwen het doet VRIJLATEN vooral die agresie:]

Je hebt aan de ene kant wel gelijk, maar het is niet bij iedereen zo.

Bij mij helpt al dat praten niet, ik moet gewoon iets gaan doen, zoals tekenen of schrijven, of gewoon even naar buiten of whatever. Maar sommige mensen voelen zich echt veel beter als ze er met iemand over kunnen praten.

En er zelf uit komen..ik denk dat niet veel mensen er zelf uit kunnen komen als ze echt depressief zijn, maar t zou wel kunnen natuurlijk.

Jah, ikzelf vind het heel moeilijk om over mij en over mijn gevoelens te praten. Ik doe het ook liever niet, en voorlopig maakt t meer kapot dan dat het goed maakt...:(

uit zoiet zelf komen kun je niet,heb ik ondertussen ook al door...er over praten is (voor mij toch) de beste oplossing,je gevoelens errond kunnen vertellen en steun krijgen van iemand doet al veel...als je er beter niet over praat,dan zijn psychologen toch totaal nutteloos?

Oh?
bij wie maakt het meer kapot dan?
(Dat ging toch al beter?)
Misschien maak je er teveel druk om. :?

Dat d8 ik ook.

Sjah kan beter stoppen met denken, en met ademen, en leven ook maar gelijk....

nee dat is neit waar....dat niet praten voor sommgie een betere oplossing is, wil zeker niet zeggen dat het niet opgaat voor anderen. Veel mensen verwerken juist wel d.m.v. praten

en psychologen zijn er niet alleen om tegen te praten, maar ook om te helpen een oplossing te zoeken. ook kunnen ze jou begeleiden in je manier van denken ern verwerken

hmz,mja,ergens ook wel,maar toch,voor mij zijn psychologen er vooral om gewoon tegen te kunnen vertellen,zonder dat er vooroordelen over zijn,zonder dat je bang moet zijn voor reacties,...

ik gebruik niet voor neits het woord sommige ;)

voor de een is een psycholoog zus, voor de ander zo..... als het om mensen gaat is er nooit een algemene oplossing

oh wat haat ik het als iemand buiten mij gelijk krijgt :p ;)

Wat bedoel je?
als je er niet over kan praten met psych?
of als je "er beter niet over praat"?

das sowieso onzin

Hoe moet een psych dan zijn?

En moet je er nou wel of niet over praten?

-------------------------------------------------------
He, who doesn't understand the path that's layed out before him

in haar geval niet, in andere gevallen soms wel....

zoals ik al zei, als het om mensen gaat is er geen algemene oplossing.....met geluk vind je een vaak-werkende oplossing, maar zelfs daar geldt niet 'altijd'

Ik weet t niet, voorlopig helpt bij mij alleen t snijden :(

meis onthoud goed dat ik er altijd voo rje wil zijn en je altijd wil helpen oke???

en ik mis je:'(

Doe wel voorzichtig he, door al je emoties kun je snel te diep gaan. k weet zeker dat je ooit ook zonder kunt, ik dacht ook niet dat ik zonder zou kunnen, maar nu heb k het toch al een tijd niet gedaan. Succes :}

kop op
je weet het he, probeer het ergens (niet perse bij mij) kwijt te kunnen d.m.v. prateh, ok?

niet :'( , niet :x ...

voor mij moet een psych gewoon iemand zijn waartegen je kan vertellen,zonder vooroordelen,niet alleen/noodzakelijk om naar een oplossing te zoeken,maar gewoon,om je hart te kunnen luchten...

in mijn geval echt wel,praten is voor mij de enigste oplossing,maar gewoon niet met iedereen,teveel mensen verstaan het niet,daarom dat alleen echt persoonlijke vrienden het weten en mij kunnen steunen en helpen daarbij...

ohja ik zie, verkeerd gelezen, sorry my bad

Ja, ik denk steeds dat ik zonder kan. Alleen blijkt t steeds toch niet zo te zijn, je ziet dat bloed en alles lijkt gewoon even goed te zijn. Je word er zo rustig van, kweenie. Ben gewoon gek denk ik :r

je bent niet gek.. ik!

iedereen is gek,
of niemand is gek.

hangt er vanaf hoe je het bekijkt. :{

Laten we het er maar op houden dat niemand hier gek is OKE?!

( :( )

Kom op, kop op
ok? :)

hmm dit topic van zelfmedelijde gaat volgens mij nergens eindigen...

argh!
 

ík zat een beetje te hopen op een happy end...

zal wel aan mij liggen dan :[ |:( :x

jezus he niet alles ligt aan jou hoor!

mensjes ik wil nu weer een normale discussie zien, anders moet ik er een hangslotje aan hangen en dat moeten we niet hebben he :)

Zo bedoel ik het ook weer niet, :? :{ nou ehm,
Ik vond het alleen een beetje irritante post van FoL

My Bad. :p

ik heb gewaarschuwd -> lock :(