automutulatie
 

of zelfverminking
denk dat veel mensen er al van gehoord hebben
vroeger dacht ik dat ik zowat de enigste was die het deed
tot ik eens ging rondhoren
blijkt het zeer veel voor te komen
geestelijk leed omzetten in het lichamelijk leed
ikzelf heb het ook een paar jaar gedaan
gelukkig is die tijd nu voorbij
wie van jullie heeft ook zen ervaringen met dit onderwerp?
de vraag of je het zelf doet zet ik in een pol omdat ik denk dat sommige liever niet voor uitkomen dat ze het doen of hebben gedaan.
Misschien ken je wel iemand die het doet?

toevallig ben ik er enige tijd mee in aanraking gekomen. Een bekende van me had haar handen vol met krassen zitten. Ben er wel van geschrokken.. maar ze praat er wel over dat is in ieder geval een gelukje

maar weet je ook of ze gestopt is met krassen of niet?

ze heeft het al een tijdje niet meer gedaan. maar ik weet niet wanneer het weer getriggerd zou kunnen worden..

zou het bij jou nog terug kunnen komen denk je?

dat gevaar zit er altijd in
daarom dat ik niet echt veel scherpe voorwerpen op men kamer heb
en uit eigen ervaring weet ik zelfs dat je geen scherpe voorwerpen nodig hebben
automutulatie uit zich niet altijd in krassen :)
soms is het wel moeilijk om niet terug naar dat mes te grijpen
want het rare is dat het echt goed deed
ik voelde me opgelucht
is moeilijk voor te stellen
dat je dan ligt te bloeden en dan pas rustig bent
en dan probeerde ik zelfs men wonden zo goed mogelijk te verzorgen om zo weinig mogelijk littekens na te laten
(dat is eigenlijk wel redelijk gelukt, maar natuurlijk zijn er wel iets van littekens)
het erge was dat ik het opdenduur elke dag deed
ik 's avonds niet ging slapen voor ik geautomutuleerd had
ik dierf zelfs niet naar men kamer uit angst voor mezelf
ik wist dat ik het toch zoizo ging doen
dan heb ik gewoon opdenduur alles buitengegooid
en heb ik geluk gehad dat ik erme ben kunnen stoppen
(ondertussen al meer dan een jaar geleden)
maar ik ga nog altijd niet graag naar een zwembad voor dat
(ik deed het meestal op men schouders)

ja dat vind ik dus ook nog een probleem. Op handen is het nog te zien maar op andere plekken word het een stuk moeilijker.

Een andere bekende van me die doet het op haar benen. Heb ik jaren niet geweten totdat ze het zelf een keer zei. Zij kan niet stoppen loopt bij verschillende zieleknijpers maar het mag niet baten.

Die vrouw is wat ze noemen een borderliner. Wat het precies inhoud moet je me niet vragen. Maar er is meer met haar mis dan alleen automutulatie.

Dat meisje heeft voor zover ik het kan zien niets meer maar ja ik zie haar niet zonder kleren. Ik vraag er nog weleens naar hoor en dan zegt ze dat ze het niet meer gedaan heeft. Ik vertrouw haar dan ook op haar woord.

Maar weet jij nog wat bij jou de trigger was?? waarom ben je het gaan doen. Een vervelende gebeurtenis? iemand overleden ?

Heb het ooit gedaan

1 keer of meerdere keren???

Meerdere keren..ongeveer een jaar ofzo

Ik heb het 2.5 jaar gedaan, ben er nu een paar maanden vanaf. Daar ben ik wel blij mee maar heb er echt super veel moeite mee om te stoppen. Als het echt slecht gaat lijkt 't zo'n mooie oplossing.
Maar stoppen is alleen maar een questie van wilskracht (weet ik nu)

Iedereen komt op zijn of haar eigen manier over bepaald leed heen. Het is alleen zaak dat je inziet dat die manier niet de goeie is. Hoe makkelijk het ook lijkt. Meestal verval je na 1 keer in een bepaalde sleur waar je moeilijk uit te trekken bent. Niemand kan je ook helpen behalve jezelf. als je zelf wilt kun je alles..

Wat ik wel stom vind is dat sommige mensen als ze het weten van een vriendin of vriend hun mond houden. Omdat ze het eng vinden of niet hun probleem. Het taboe moet ook hier vanaf want meer mensen doen het dan er word gedacht

Ik heb het nog nooit gedaan, maar ken genoeg mensen die dat wel gedaan hebben. Reden was dat ze dachten dat alle slechte dingen via het bloed uit het lichaam zou stromen :?
Ik denk ook niet dat ik dat zou doen omdat ik toch wel vind dat je er weinig mee op schiet. Misschien dat je afgeleid word van de andere pijn (in je hoofd) ofzo. Maar ja sommige doen het ook zomaar :no:

ik heb nog nooit gesneden in mezelf.. ben er ook nog nooit in aanraking mee gekomen eigenlijk.. lijkt me onwijs moeilijk zo'n situatie want aan de ene kant kan ik het begrijpen.. maar aan de andere kant weet ik gewoon dat het niet hoort en het geen zin heeft..

mn beste vriendin heb zichzelf bijna de dood ingesneden zou het zelf niet kunnen

Ik denk dat mensen die het nooit gedaan hebben ook nooit het gevoel kunnen begrijpen. Ze snappen de theorie mischien wel, maar zullen het nooit kunnen besgrijpen omdat ze niet weten wat ik voel als ik het doe.
Gelukkig heb ik nu een (veel oudere) vriendin gevonden, zij heeft het ook gedaan en daardoor begrijpt ze precies wat ik meemaak en voel enzo. Daar ben ik wel heel blij mee
Door/voor haar ben ik nu paar maandjes gestopt. Maar de kans dat ik het weer doe blijft er denk ik altijd wel in zitten....

Helaas behoord ik tot de mensen die het doet.

ik heb dat gehad ja
dat ik mezelf deed knijpen, bij mn polsen, bij mijn duim zeg maar.
soms met nagels en soms niet

lichamelijke pijn is beter te verdragen dan geestelijke

als het nu fout gaat, probeer ik in eerste instantie mezelf geen pijn te doen, maar ik ga toch onbewus wringen met mijn handen en aan mijn vingers zitten. heb dit verder niet onder controle
dit MOET gewoon en al wil ik t niet gebeurt t toch, maar dat wringen heb ik, dat ik weet, al meer dan 3 jaar.

maar echt pijn gedaan, dus dat je een uur naderharhand nogsteeds plekken ziet, wil ik mezelf niet meer aandoen..

dat is niet helemaal de bedoeling he meisie... gooi het eruit...

Ja ik doe het af en toe onbewust als ik me erg klote voel dan sla ik mezelf en wil ik alleen maar mezelf pijn doen...Krassen doe ik niet meer, gelukkig maar...

Gelukkig wordt het wel steeds minder, maar ik zeg eerlijk dat het nog wel eens voorkomt bij mij...

I'm a :loser:

NEE dat ben je niet! Tis heel goed dat t minder is, en er zijn zoveel mensen die het doen!

Nou...ja gewoon, soms heb je van die momenten van pure zelfhaat en dan moet ik gewoon pijn voelen, dan moet ik mezelf afstraffen, of als ik een psychose heb (dat is echt zo eng...ik ben niet gauw bang, maar daar ben ik echt als de dood voor), dan ga ik mezelf snijden steken of m'n hoofd tegen de muur aanrammen.

Dat doe ik nu zo'n 4 jaar, vanaf m'n 12e.

Maar weet je ook hoe dat zou kunnen komen dan?

Die psychoses, geen flauw idee, waarschijnelijk een paar draadjes verkeerd verbonden.

En die zelfhaat, ach, m'n omgeving heeft me nooit zoveel kans op zelfrespect gegeven...

Ja maar ik vind het héél erg als het gebeurt...Ik heb het niet door op zo`n moment, dan ben ik gewoon zó kwaad op mezelf en op de hele wereld en ik ben nu aan het leren om het af te reageren op andere dingen, maar dat is heel moeilijk..

Waarom verbaasd me dit niet?

Ach als je maar gelooft dat het goed is, is het ook goed :thumbsup:

borderline:
Een diepgaand patroon van instabiliteit in intermenselijke relaties, zelfbeeld en affecten en van duidelijke impulsiviteit, beginnend in de vroege volwassenheid en tot uiting komende in diverse situaties zoals blijft uit vuif (of meer) uit de volgende:

1) Krampachtig proberen te voorkomen om feitelijk of vermeend in de steek gelaten te worden

2) een patroon van instabiele en intense intermenselijke relaties gekenmerkt door wisselingen tussen overmatig idealiseren en kleineren (goed of slecht)

3) identiteitsstoornis: duidelijk en aanhoudend instabiel zelfbeeld of zelfgevoel

4) impulsiviteit op ten minste twee gebieden die in potentie betrokkene zelf kunnen schaden (bv. geld verkwisten, vreetbuien,...)

5) recidiverende suicidale gedragingen, gestes of dreigingen, automutulatie

6) affectlabiliteit als gevolg van duidelijke reactiviteit van de stemming

7) chronisch gevoel van leegte

!) inadequate, intense woede of moeite kwaadheid te beheersen

9) voorbijgaande, aan stress gebonden, paranoide ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen


Dat voor borderline
over jouw vragen:

de trigger waren de samenloop van gebeurtenissen, het komt niet zomaar
het is een opstapelingen
en hoe slechter ik me voelde hoe erger het werd
dus gebeurde er iets slecht ging ik zwaarder mutuleren dan dat ik beter gezind was
het waren al de dingen die gebeurt waren en waren aan het gebeuren
ik ben er met begonnen op men 14
geëindigd ergens op men eind 16 begin 17
zoiets

er waren toen mensen die het van mij wisten
maar die moesten er ook over zwijgen
zoiets is nu niet iets waar je bepaald trots over bent in de meeste gevallen
vind je dan dat je dat opzei zou moeten zetten als omstaander
en het toch gaan vertellen
en aan wie zou je het vertellen?
of bedoel je met de vriend of vriendin er zelf over praten?

daar geef ik je spijtig genoeg gelijk in
ik ben nu ook al een hele tijd gestopt
maar af en toe komt de neiging toch terug naar boven
moet ik echt alle moeite doen om het niet nog eens te doen
want dan is er weer kans dat ik er niet meer met stop
ik wens je in ieder geval zeer veel sterkte erme

ga je in behandeling bij een psycholoog/psychiater/iets in die aard?
of vind je dat je er genoeg bij terecht kunt bij vrienden?
je zegt dat je niet snel bang bent
maar komt het er nu eigenlijk niet op neer dat je eigenlijk bang bent van jezelf?
is dat niet misschien 1 vd ergste soorten van angst dat er bestaat?

op welke dingen reageer je je dan zo af?
wat gebruik je als vervangingsmiddel om het verlangen naar de mutulatie te vergeten?

als ik zo even kijk naar de pol
er zijn momenteel zeven mensen die het doen of hebben gedaan
en elf niet
dat zijn toch eigenlijk angstaanjagende cijfers?
de vraag is hoe komt het in iemands gedachten om er me te beginnen?
wat mij die eerste keer zonodig naar een mes deed grijpen zal een raadsel blijven
terwijl ik al die andere keren het gewoon opkropte
pakte ik ditmaal daarentegen een mes
erna stonden meestal tranen in men ogen
vooral omdat ik soms tijdens het snijden de controle verloor en maar bleef snijden
en dat ik de ravage pas zag als ik stopte
en het raarste is dan nog dat je je beter voelt
hoe denk je over jezelf als je gesneden hebt?
erna ging er bij mij meestal een gedachte van: dit kan niet normaal zijn, waarom doe ik dit, dit is geen oplossing, kijk wat ik mezelf heb aangedaan
en toch luchtte het op...

Ongeveer een half jaar gestopt, hoewel het nog een keer of 2 fout is gelopen. Wel gestopt, maar er vanaf raken doe je nooit.

Ja, je hebt helemaal gelijk. Het kan niet, het is niet goed, niet de oplossing en toch blijf je het doen want het voelt toch wel goed. En t ergste is dat je je erna niet eens schuldig voelt na en tijdje. Maar ik merk wel dat ik het er de laatste tijd super moeilijk mee heb om te blijven stoppen, verleiding is wel erg groot om nog 1x te doen en bla bla

Momenteel ben ik wel in behandeling, maar me vrienden weten niet dat ik psychoses heb, want dan raak ik alleen maar in de problemen.

Nou...ik ben bang voor wat ik kan doen. Als ik een psychose heb ben ik de controle kwijt, en doe en zeg ik dingen waar ik later van denk, shit wat heb ik gedaan. Dingen als dat ik iemand inelkaar heb geslagen, of iemand vreselijk heb beledigt, of mijn arm die open ligt. Ik weet dan niet wat ik doe... Maar bang voor mijn persoon selve niet.

maar je weet als je het 1x terug doet
dat je er waarschijnlijk terug aan vast hangt
trouwens hoe doe je het met het verbergen van de littekens?
tijdens lo en zo van die dingen
of deed je het ergens op een plaats waar niemand het ziet en kan zien?

heb je nog geen van je vrienden vertelt waar je mee zit?
als het echte goeie vrienden zijn tonen ze begrip
als het geen goeie vrienden zijn
wel dan ben je ze kwijt
maar dan kan je je de vraag stellen
misschien beter kwijt dan rijk? :)

In het begin deed ik veel mn armen, dus dat zie je nog wel. Draag daarom eigenlijk zelden t'shirts. Mn ouders snappen dat niet (ze weten dat ik t deed) en willen dat k een Tshirt aan trek. Met gym gym ik in lange shirts enzo. Verder weten heel weinig mensen het gelukkig, die vriendin van me dan, ben blij dat ze t weet. Al had k nooit verwacht dat zij t ook deed. Ik keek altijd tegen haar op, sterke vrouw, ging goed met dr problemen om enzo. Maar ben blij dat k iemand heb die me wel goed snapt. Maar ja, zoals ik al zei ik hoop dat t stoppen blijft lukken, is heel moeilijk laatste tijd. En kan niet echt meer praten met die vriendin, dr vriend zit overspannen thuis dus ze heeft wel wat anders aan dr hoofd....
:(

Het is wel de rede waarom m'n ex het heeft uitgemaakt, dus waarom zouden me andere vrienden er wel begrip voor hebben?
En me vrienden zijn de enige die een beetje normaal tegen me doen, en die ben ik dus veel liever rijk dan kwijt.

misschien dat praten in dit forum helpt.. anoniem en altijd wel iemand die het leest en advies geeft.

ja, en ik doe het nog steeds..

ik brand in mezelf vooral.. naalden verhitten en dan op mijn huid leggen.. er is één vriendin die het weet.. en haar kan ik vertrouwen.. mijn ouders en mijn psychiater weten het ook. Ik draag altijd shirts met lange mouwen zodat niemand het ziet.. mijn psychiater zegt dat ik het niet moet verbergen maar ik voel me ook veiliger in een shirt met lange mouwen.. doe het nu zo'n 2 jaar en het word steeds erger.. begon met kleine krasjes en is nu op brandwonden overgegaan..

Alleen als het me allemaal echt te kwaasd wordt en ik geestelijke pijn niet meer kan verdragen en het in lichamelijke pijn om zet: Met me hoofd tegen de muur aan rammen tot ik niets meer voel

En ik heb nooit mensen kunnen begrijpen die in zichzelf snijden of zichzelf pijn doen tot het moment dat ik het zelf kreeg. En het is echt iets dat je zelf moet hebben om te kunnen snappen denk ik.

kheb het nog nooit gedaan.
wel eens over nagedacht, maar nooit daadwerkelijk iets gedaan ofzo.

Jeetje wat veel mensjes die dat doen/deden zeg :huh:

Zelf zou ik het nooit doen. Laat staan Kunnen.

Een goeie vriendin had ooit d'r polsen gesneden, echt vet naar snap ook niet dat mensen zichzelf kunnen pijnigen.
What is the kick of iets?

Zag laatst een film met een griet die d'r iedere keer ergens sneed op d'r lichaam echt Getsie hoor, moet je zoveel pleisters kopen joh.

tegen mijn beste vrienden heb ik het opdenduur gewoon gezecht
diezelfde personen zie ik nu nog altijd
het zijn nog altijd men beste vrienden
de rest dat allemaal afgeknapt is toen ik me depressief (depressiever) voelde, tjah weet je...

hoe reageerden jouw ouders toen ze het te weten kwamen?
mijn ouders hebben er nooit iets over gezegt
zoals bij het meeste eigenlijk
zo af en toe eens een scherpe steek in de richting van hoe het met men armen is enzo en waarom ik niet in een t-shirt liep
maar ik begrijp het wel dat ze het er moeilijk met gehad moeten hebben
welke ouder wil als ze de lakens afdoet een hele hoop gedroogd bloed vinden
(meestal verbond ik het wel maar kwam het erdoor)
wat zou jij doen moest je weten dat later je zoon of je dochter het doet?

hoe vaak gebeurt dit?
is het zo dat je het dagelijks doet, of alleen in momenten dat je het niet meer zie zitten?
wat gebeurt er als je probeert te stoppen?

Ze schrokken enorm toen mn lerares het ze vertelde, en zeide dat als ik t nog 1x deed ik naar een psygoloog moest. Dat gebeurde natuurlijk. Toen zeiden ze dat k altijd bij ze kon komen om te praten en dat k t ze altijd moest vertellen als ik t gedaan had. Maar ja dat deed ik natuurlijk niet, ze denken dat k nu al meer als een jaar gestopt ben.... :{
:kots: van mezelf!

dus je moest van je ouders naar een psycholoog
heb je daar niets inspraak in gehad?

humz het gaat steeds beter, alleen nog maar als ik het echt niet meer zie zitten, vroeger wel dagelijks maar ut gaat steeds beter

Bij ons bij PMT (Psycho Motorische Therapie) hangt een mega boksbal..Wanneer ik last van woede-aanvallen heb mag ik daar altijd me op afreageren...
Maarja, dat is ook maar 1 uur per week...Voor de rest reageer ik mijn woede af op mezelf en op de muur...

Wat heel veel helpt is veel bezig blijven...Want als je je eenzaam voelt of je verveelt, dan neig je meer naar automutileren...
Ik heb nu een duidelijk dagritme en daarom gaat het met mijn automutilatie nu beter, want toen ik een jaar thuis zat was het veel erger...

Mwah helpt bij mij juist helemaal niets, t komt toch wel weer terug als je niks doet. En als k bezig ben heb k dat meestal ook wel, t gevoel gaat pas weg als ik t doe. En dat gevoel heb k nu al weken
|:(

Nou nee, k moest al toen wou ik niet. Toen zeiden ze als je t nog 1x doet ga je wel. En ja die keer kwam natuurlijk wel :S
Maar ja, ben dr geen fuck mee opgeschoten ofzo
Voel me nog steeds kut, alleen merkt niemand dat meer.
Helaas, mischien wel...

deels heb je wel gelijk van dat bezig blijven
maar vroeger zat ik zo diep in de put
dat het niet uitmaakte wat ik deed
als ik ergens met vrienden op cafe zat (die paar vrienden die ik nog overhield teminste)
dan gingen men gedachten er toch zoizo naar uit
kon ik me niet concentreren op de gesprekken
en wist ik zelden waar het over ging

mij hebben ze ook proberen te dwingen
ben niet geweest
moest zelfs van men school
of ik mocht niet meer op die school zitten
dus tjah, dat jaar vloog ik buiten
maar denk dat psychologie en psychiatrie niet helpen als je zelf niet wil "genezen"
waarom helaas dat niemand het merkt?
omdat je je zo alleen maar eenzamer voelt, en meer en meer het gevoel krijgt dat niemand je begrijpt?

K zit nogal raar in elkaar, aan de ene kant vertel ik het ana niemand omdat ze me alleen maar meer pijn doen als ze mn gevoel kennen. Aan de andere kant wil ik er met mensen over praten, en ga k me alleen maar slechter voelen als bepaalde mensen niet zien dat k me klote voel. Aan die vriendin heb k heel veel, maar ze heeft weinig tijd, en dr vriend is overspannen en ze lijkt t niet door te hebben. En zelf wil k ook niet beginnen van k voel me echt slecht ofzo. Dus eigenlijk wel een beetje helaas dat ze t niet merken omdat ik t er zo met niemand over kan hebben. :|

ik doe het op mijn voeten zodat niemand het merkt en dus niemand het weet:?

Op je voeten? Hmm je bent de eerste waar ik dat van hoor :?

gaan zwemmen?
je gaat me niet zeggen dat je het dan niet ziet :)

de plaatsen hangen van persoon tot persoon af
terwijl de ene het op de polsen doet, doet de andere het op benen of zelfs tot op hun borsten of zelfs gezicht
waarom zou voeten zo raar zijn?

je zegt het tegen niemand (of pak niet veel mensen) maar je wilt dat ze het zien
vraag ik me af of je denkt dat het dan zo hard te zien is aan je dat je in de put zit?
schaad het je sociaal leven dan?
ps sorry als de vragen te persoonlijk zijn hoef je ze niet te beantwoorde :)

niemand heeft er ooit wat van gezegd

Tis denk k wel goed om dr (anoniem) over te praten...
Ehm ja, ik wil dat mensen het zien, en ook weer niet. Bij heel sommige mensen (echt weinig) heb ik nl. het gevoel dat ik mijn verhaal kwijt kan/wil. En die mensen zien het dus ook niet, en vind mezelf niet echt belangrijk genoeg om eropaf te gaan en t toch te vertellen gezien t meestel ouderen zijn (leraren bijv.)
Ze zullen ook wel denken, wat moet ik daarmee etc.

K weet t niet, maak het mezelf mischien nog wel t moeilijkst. Maar na bijna 3 jaar zou ik zo graag willen dat t eens over is!
Dat ik niet meer raar ben door snijden en me altijd klote voelen :{ :(

Voeten of enkels? Want ik deed het vroeger op mijn enkels. Ik had aan een paar mensen gevraagd om mij ermee te helpen, maar ik wist,wanneer ik het opnieuw zou doen, en ze zouden het zien, dat ze teleurgesteld zouden zijn... Dan liever op plaatsen waar ze het niet zagen.

Ik heb mijn vuist een keer tegen de muur geslagen, moet ik nu opgenomen worden?

Ach jochie toch, ik denk dat je aan de diazepam moet, ik heb dat vroeger namelijk ook een keer gehad, maar dan met mn hoofd, ik liep zomaar tegen de muur aan. Toen ben ik onder dag behandeling bij de psychiater geweest, en kreeg ik een helmpje

als diegene die er zo cynisch tegenaankijken of er grapjes over gaan maken eens gewoon niet meer reageren op dit topic! :kwaadst:

zo'n topics kunnen veel steun zijn voor mensen, een uitlaatklep!

laat je onzin in de bar!8|

ik heb ook weleens enkels gedaan vroeger omdat het makkelijker te verbergen was..

Ik heb een vriend die heel veel meemaakt en het nu ook begint te doen. Hij heeft dit vertelt en erbij gezet sorry ik zal het nooit meer doen maar toch vind ik het doodeng. Ik weet niet wat ik er mee aan moet..

en ik ben van mening..dat als je dit toch als uitlaat klep beziet.. je wellicht ook de tegenargumenten moet kunnen begrijpen van 'andere' mensen..die niet krassen/snijden....
en vooral ook moeten kunnen incasseren, desnoods je verweren.. en niet simpel in de doofpot stoppen..

als je dan toch inderdaad met dergelijke topics komt of reageert... onderbouw dan ook waarom je het doet... en grondig... en niet met vage omschrijvingen of lulverhaaltjes...

voor de een s het wellicht krassen, voor de ander is het de fles..of een shotje...
maar kritiek op hetgeen je fout doet moet je kunnen dragen .. .(en fuck degene die mij nu gaan vertellen dat het niet fout is als je het doet.., want je hebt gewoon zwaar psychische hulp nodig als je er serieus genot/voldoening in vind om je zelf te verminken 8| :kwaaist: )

Nou, wat ik ervan begrijp is dat je jezelf iets aandoet om iets te voelen..wat je anders niet voelt, om volgens mij jezelf een straf op te leggen of volgens mij om jezelf nog nét effe niet dood te schieten maar jezelf laten zien dat je niet van je houdt?

lichamelijke pijn is dragelijker dan geestelijke, en als je jezelf pijn doet als je van binnen heel veel pijn hebt dan scheelt dat..

en dex, er komen van die mensen zeiken en ADB opmerkingen maken, dan dnek ik: zeg dan niks.

leerkrachten heb ik nu niet al te goei ervaringen mee zoizo
maar kan zijn dat in jouw school dat anders ligt
en zo'n problemen zijn wel belangrijk
ik zie niet veel andere problemen die belangrijker zouden zijn eigenlijk :)
automutulatie enzo is nu niet echt niets te noemen
en je bent niet raar erdoor
'spijtig' genoeg zijn er veel mensen die zich zo voelen...
trouwens je hoeft niet met meerdere personen te praten
misschien wel gewoon met iemand die je zeer goed vertrouwt, die kan ook al een hele steun zijn
wat ik gewoon wil zeggen, zo'n dingen zijn natuurlijk niet makkelijk om over te praten, je bent 'niet normaal'
dat gevoel had ik toch allesinds
overal een buitebeentje, nergens op zen plaats
maar zo'n dingen kunnen toch niet eeuwig duren he? :)

gewoon proberen zo veel mogelijk te steunen
er gewoon zijn kan al veel doen
meestal hebben die persoon ook snel het gevoel dat ze iemand gaan verliezen en dat ze alleen zijn (ok dit is natuurlijk niet voor iedreen)
probeer er rustig met hem over te praten

en dan moet jij begrijpen dat ik zeg
gij hebt geen kloten idee over wat dat gij spreekt
alleen al als ik dit lees
voor jouw zijn het verhaaltjes, vage omschrijvingen
voor veel mensen is het dagelijkse realiteit
zwaar psychische hulp?
als je een klas neemt van rond de twintig leerlingen zijn er twee doe zonder dat jij het weet het doen
allemaal in de zware psychiatrische hulp steken?
heb je je ooit al zo slecht gevoeld dat je jezelf aan flarden snijd en het toch beter voelt omdat je van die opgekropte woede, angst, ... vanaf bent
of wil je misschien zeggen dat iedreen met psychische problemen aandachttrekkers zijn?

de reden is voor iedereen wat anders
voor veel zal dit idd passen
maar lang niet voor iedereen

ik heb geleerd met mijn problemen anders om te gaan en vooral ook te accepteren...als het mij licht gezegd niet meezit zoek ik andere uitwegen,...zelfverminking of levensberoving zal dan het laatste zijn waar ik aan denk.
en overigens zeg ik niet dat iedereen met psychische problemen aandachtstrekkers zijn... ik zeg dat de gene die hier hun betoog houden in dit topic, ook de keerzijde moeten zien... en niet enkel zich moeten verontschuldigen voor hetgeen zij doen....

overigens BM, zal ik jou nooit kunnen overtuigen... want je bent stellig overtuigd van je gelijk, al zal je het maar op je eigen ervaringen moeten relateren...


@elec, ADB commentaar is natuurlijk ook uit den boze, maar soms moet je natuurlijk ook leren relativeren.., het is niet gek dat de soms sarcastische opmerkingen die hier geplaatst worden er zijn. als je als outsider op een dergelijk forum zou kijken, en je zou enkel al over de problemen hier lezen dan ga je jezelf afvragen wat de schaalbaarheid is in vergelijking met de échte wereld..
(natuurlijk zal het wellicht een kromme vergelijking worden, omdat een dergelijk forum; zoals je aangeeft, als uitlaatklep wordt gebruikt....)

Ik heb het ook geleerd
ik doe het al meer dan een jaar niet
maar ik weet nog wel hoe eenzaam ik me voelde toen ik het wel deed
ik heb zelfs lange tijd niet geweten dat anderen het nog deden
laat staan zoveel
ik heb nergens gezegt dat het een goed ding is?
niemand beweert dat?
het is verkeerd
het is niet de juiste oplossing, dat weet zelfs diegene die het doet wel ergens diep van binnen
maar de neiging is er
het laatste wat mensen die met zulke problemen zitten nodig hebben is mensen die op hun neerkijken

voor de rest sta ik open voor commentaar
ik dacht toch niet zo overdreven te hebben gereageerd?
misschien met wel iets te veel beeldspraak maar kom :)

voor de rest wil ik nog even zeggen
dat dit niet echt de subtielste plaats is om scheve opmerkingen of kleinerende opmerkingen over iemand te maken
natuurlijk vinden sommige kindjes dit leuk maar kom
doe dat van mij overal anders
niet op psychologie

ik ga niet in dit topic meelullen, want ik vind het persoonlijk allemaal een beetje ziek in de zin van.. ziek in je hoofd.

want vertel mij nou eerlijk. je gaat me niet vertellen dat als je je van binnen kut voelt en je maakt ff wat krassen op je lichaam en je voelt je dan kut van buiten, dat dat kutte van binnen dan opeens weg is?
dat slaat toch nergens op?
misschien dat het bij sommige helpt, maar die moeten dan maar eens goed gaan nadenken |:(

dat gevoel van binnen is er nogsteeds
tis moeilijk uit te leggen, je meot het zelf hebben meegemaakt.
maar als het allemaal tot de top gaat, moet je het kwijt, en als je jezelf dan pijn doet helpt dat. ja klinkt stom kan het ook niet goed uitleggen..
dan gaat het daarna weer beter.. dan heb je even die woede/verdriet geuit en dan kan je weer verder.
sommige mensen schreeuwen of slaan iemand in elkaar, anderen doen zichzelf pijn..

ik heb zelf ook, wanneer het even neit goed gaat, dan kan ik niks zeggen, dan wil ik wel, maar dan komt er geen woord uit mijn mond.. gelukkig al weer 2 weken geleden voor de laatste keer :)

ik vind dat je nu stellig, en veelal vooral meer beheerst hebt gereageerd op hetgeen ik te zeggen had 8) _0_

en over wat je zegt.. het komt niet zozeer over als overdreven reacties..., maar meer indringende reacties. steeds zie ik terugkeren dat je steevast je blijft beroepen op dat 'wij' niet zouden zien...waar er mensen om je heen zijn die automutileren, en daarbij eigenlijk met hoofdzaak; zelfs begrip voor zouden moeten hebben voor degene die dat doen..

correct me if im wrong; ook ik sta open voor commentaar :+
maar laten we het netjes houden, en zoals je zegt, niet met tergende opmerkingen gaan gooien :7

ja maar ik snap niet dat het op een pijnlijke manier moet.
ik voel me ook meer dan de helft van mn tijd kut.
maar ik ga mezelf niet zitten te verminken.
wat ik doe om mijn pijn te verwerken is door muziek te maken. en agressie kwijt te raken door keihard mn drumstel kapot te rammen. door muziek te maken vergeet ik mijn pijn en ik maak er nog iets moois van voor anderen die er weer naar kunnen luisteren.
want luisteren naar mooie muziek die je echt raakt is ook mooi. en dan is het ook mooi om te geven aan anderen die jouw muziek mooi vinden.
dat is hetgene wat mij een goed gevoel geeft en de pijn in mij doet vergeten.

ik denk dat ik een beetje offtopic ga, maar probeer ook te begrijpen dat jezelf verminken niet de weg is.
het zal niet voor iedereen aangelegd zijn om muziek te maken, maar er is zeker weten wel iets anders om je aan vast te houden.
zoals je vriend of vriendin, waar je je fijn bij voelt en die ook je pijn kan doet verdrijven. ook al is het alleen maar dat ene moment dat diegene je een kusje geeft ofzo. het gaat om die kleine dingetjes.

en ik zit nu echt.. vaag te typen. maar zo voel ik het. :)

8| goh echt. dat is al reden nummer 1 waarom ik ooit in deze dip ben geraakt *gebrek aan*

en sommige mensen kunnen hun frustratie/verdriet niet op die manier kwijt.. is ook een kunnen hoor! er zijn veel mensen die het opkroppen..

neej maar iedereen heeft vast wel iets waar die goed in is.
voetballen ofzo. weet ik veel.

en dat is ook mijn reden nummer 1 al..... fucking heel erg veel jaren. :{
maar dat vind ik nog geen reden om mezelf te verminken

het gaat ook niet direct om verminken.. tis al dat je pijn hebt.. het hoeft nieteens echt snijden ofzo te zijn he..

jah ok, ik ram mezelf ook wel eens tegen mn kop omdat ik iets stoms doe, maar dit topic gaat volgens mij echt over écht verminken van jezelf..

instructio zegt hier eigenlijk wat ik denk...
er zijn toch gerust wel creatievere manieren om je onrust op een gezonde manier te verwerken?

die zijn er ook.
je meot het alleen kunnen

als ik bijvoorbeeld boos ben dan krop ik alles op, en gaat het van binnen zitten vreten. ik kan dan niks zeggen, alleen maar voor me uitstaren en met mijn handen wringen, en daarna huilen..
heb wel geleerd om meteen te zeggen als ik boos ben, maar doordat je jezelf geestelijk niet helemaal onder controle hebt, kan je het lichamelijk ook niet goed uiten.

want als je geestelijk goed in mekaar zit, dan kanje de hele wereld aan.

onzin iedereen is te breken.

zo voel ik mij eigenlijk wel, het is alleen de wereld die niet altijd even lekker meewerkt...ik bedoel, ook ik (en iedereen vast wel) heeft zo zijn kopzorgen...

Ik vind dat ik genoeg heb gezegd in dit topic over hoe ik er over denk.
wel zal ik reageren op quotes op instructio ;)

ik zeg niet dat niemand het verstaat
maar snap je
ik vind zo van die dingen als is neuspeuteren ook automutuleren zeer onzinnige reacties
en als je wil zeggen dat ik respect voor die reacties moet opbrengen neen bedankt :)
maar als men netjes er over kan praten, al snapt men het niet goed dan, wil ik zelfs gewoon uitleg geven

het is niet weg
dat zeker niet
maar het is een manier om het tijdelijk te verdringen
zoals je zei, de ene heeft drugs, de andere zuipt zicht te pletter en weer anderen doen dit
ieder heeft zo zijn manier wel om het al is het maar tijdelijk te verdringen
en voor veel is dat even goud waard

ps: sorry te laat al gezien dat zowat hetzelfde al geantwoord was :)

U hebt gezocht op automutulatie:

Het door u gezochte woord is niet gevonden in het eendelige Van Dale Hedendaags Nederlands. Dit kan komen doordat het er niet in staat, bijvoorbeeld omdat het te nieuw is, of omdat het niet voldoet aan de opnamecriteria. Maar ook is mogelijk dat de spelling niet correct is. Kijk ook eens bij de zoekinstructies.

Ik heb wel eens als ik heel boos was, of heel verdrietig, in mn enkels gesneden met een stanley mesje.. En daarna voelde ik me altijd veel beter.. Maar op een gegeven moment hield ik dr mee op..

Mensen die het niet doen, en nooit gedaan hebben zullen nooit snappen wat iemand ertoe zet om het te doen. Ik weet ook niet wat me ertoe zet om het te doen, en waarom de een het wel doet en de ander niet.
Maar als je t nooit gedaan hebt zul je t nooit snappen omdat je het gevoel niet kent dat je krijgt als je t wel doet.
En dat kan niemand uitleggen denk ik...

Totaal waar. Het is niet iets dat je kan uitleggen, het is niet iets dat je kan begrijpen. Zelf heb ik geen idee waarom ik het doe/deed, k weet alleen dat het gevoel erna jammer genoeg wel goed is... in tegenstelling tot anderen die zich schuldig voelen, voel ik een uurtje later meestal een stuk beter. Dat maakt het stoppen zo moeilijk...

Exactly, na een tijd doen voel je je niet schuldig meer maar voelt t alleen maar goed. Stoppen moet lukken maar is verdomt moeilijk de laatste tijd. Denk echt steeds mwah 1xtje nog, t gevoel is zo goed! T moet lukken, ah nog 1x najah ik zie wel :?

en 1 keer, wordt nog een keer,en nog een keer, en nog een keer... Ben nu ongeveer 6 maand gestopt, met 2 keer dat ik hervallen ben, maar ik zit nog elke dag met het idee in mn hoofd van, wat als ik het nog 1 x zou doen, zo 1 laatste keertje

Ja dat ken ik, na t 2.5 jaar gedaan te hebben (op t ergst wel een paar x per dag) ben k nu 2 maanden gestopt ofzo. Maar tis verdomt moeilijk!! |:(

Hebben jullie ook wel eens gehad dat als je heel erg boos bent op iemand dat je die gene wel wilt vermoorden en dat je dan je agressie uit op jezelf ?

.. heb ik namelijk wel vaak..

zeg dames...dit is geen pro-automutilatie topic..
als buitenstaanders dit zouden lezen zou het ze zelfs nog kunnen aanzetten tot automutiliatie 8| |:(

? hoe kom je DAAR nou weer bij?

schuldgevoel op de moment zelf of erna had ik ook niet
maar het gevoel dat ik volgende morgend had als ik de krassen zag was al veel minder
en opdenduur wist ik niet meer waar nog te snijden
de volgende morgend voelde ik me nog eens zo kut
wat de verleiding tot het weer te doen groter maakte
deed je het opdenduur ook regelmatiger of niet?

niet zien
gewoon niet doen
eens je het een maal terug doet is de kans groot dat je er terug een gewoonte van maakt
al lijkt leven zonder soms zeer moeilijk

ja dat zie je niet in..omdat je een van hun bent/was ?

*ff de rollen omdraaien :7 *

ik bedoel...er wordt hier.. 'verlossend' gesproken over auto mutilatie door jullie meiden..dat jullie het fijn gevoel vinden..en telkens weer erop terugvallen...omdat het zo goed voelt..
stel je bent heel erg depri en je leest dat soort uitlatingen :rolleyes: :no:

nee wat *wij* hier eigenlijk zeggen is dat *wij* zodaniog NIET met onze emoties om kunnen gaan dat *we* er proberen af te komen door *onszelf* te pijnigen, omdat dit de enige manier is voor *ons* om het gevoel kwijt te raken.
toen ik nog goed in mijn vel zat en me dus beter kon uiten deed ik dit ook op een andere manier.
maar ergens zit iedereen hier niet goed in elkaar, en zeker alsje er littekens aan overhoud ofzo is het eeuwig zonde van je lichaam

het is zeker niet goed, maar om er over te praten met mensen die het ook doen/deden scheelt het veel..

[edit] en het voelt niet goed! het is gewoon dat de lichamelijke pijn dragelijker is dan de geestelijke, mar dan heb je nogsteeds pijn!

ten eerste ook heer hier :)
ten tweede, wat moeten we anders doen?
liegen?
ik denk dat diegene die niet doorheeft dat het geen oplossing is en het beter is niet te doen gewoon dom is
der is niemand die zegt dat je het moet doen
of het goed is wat je doet
je zit zoizo voor de rest van je leven met de littekens and stuff
en terugvallen, ik weet niet echt iets positief waar ze de term 'terugvallen' in gebruiken

dat is mooit gezecht
edit: de volgende dag zit je met de geestelijke en met de lichamelijke pijn

mooi gezegd misschien.. maar onthoud wel dat iets wat mooi gezegd is slecht gedaan kan zijn...

hoe moeilijk het ook is en ook al voel je je er even beter door. we moeten het niet goed praten. Dit is een van die dingen die gewoon niet horen.

ik geef je daar geen ongelijk in...

Ik zal heel eerlijk zijn. Ik weet best dat iemand die het nooit gedaan heeft niet kan oordelen over iemand die het wel doet of heeft gedaan. Maar is het niet dat iemand die het gedaan heeft het sneller goedkeurd dan iemand die het niet heeft gedaan.

Iemand die het niet heeft gedaan staat er misschien heel hard tegenover en ik denk dat dat wel goed is.

als ik het zo zie in de topic gebeurt het veel te veel. Het is niet gezond en men krijgt er altijd spijt van.

Zelfs de dag erna niet, dan zat ik meestal nog met zeep erop ofzo :{
Wel had ik ook van, waar kan ik nu in godsnaam nog snijden? :{
En dat hing van mijn buien af... Ik ben heel wisselvallig,dus veel regelmaat zat er niet in.

delen van emoties bij zo'n onderwerp vind ik ook niet een 'aanzet tot', het is gewoon een beetje begrip voor elkaar tonen.

verder ben ik uiteraard weer lekker laat maar ik hoop dat dit topic vanaf nu een beetje schoon blijft van flauwe opmerkingen. Prima dat je je afkeer toont - mits je niet op-de-man-speelt - maar stompzinnige opmerkingen voegen echt niets toe aan de discussie :{

Je kan nog zo vaak zeggen hoe bevrijdent t werkt en alles, maar mensen die er niet uit zich zelf aan beginnen zullen er nooit wat aan hebben zeg maar. Dus al zouden die denken van Ja, ga k doen dan werkt t niet.
En ten tweede, aan de andere kant lezen ze ook hoe moeilijk tis om te stoppen....

goedkeuren niet
meevoelen wel
het is zoals drugs, mensen kunnen uitleggen hoe lsd voelt
maar als je het nooit doet zul je nooit echt weten hoe het is
(maar ff ter illustratie he)
zelfde met snijden
het komt uit een gevoel van diepe zelfhaat
je kan zeggen wat je er over denkt, wat je standpunt er over is
maar je kan niet weten hoe het voelt

zo je ups en downs dus
verzorgde je je wonden goed?

ik vind dat je gelijk hebt overa.... het dom reageren in deze topics moet eigenlijk resulteren in regelrechte bans..

het toont van geen respect om in dit soort onderwerpen de clown uit te gaan hangen daar kunnen ze dan toch ADB voor nemen ofzo :|

Nope,meestal niet. Zoals ik al schreef, als ik de kans had, wreef ik er nog met zeep ofzo in, omdat ik dan nog eens het pijn-gevoel ervaarde. Maar wanneer ik erg diep gekrast had, deed ik er gewoon een pleistertje over ofzo.

K verzogde ze alleen goed omdat k geen littekens wilde, das ook niet helemaal gelukt. Ben nog steeds gestopt, maar is volgens mij een questie van dagen dat k begin. Voel me echt slecht! :kots:

probeer sterk te zijn ej! zoek anders afleiding, en als je de neiging heb om het te doen zorg dat je ergens bezig mee raakt, dat je afgeleid wordt.

het kan best een soort verslaving zijn hoor (door de stoffen die in je hoofd vrijkomen) en daar moet je van afkicken!

ga anders proberen te mediteren!

Aah weet je wat t is, ik kan wel even afleiding zoeken. En dat helpt dan meestal wel even, maar zodra ik weer alleen ben/afgeleid dan komt t gevoel terug. Net zo lang tot ik t echt doe....:(

zoek een fulltime baan...dat helpt.

mjah ik zorgde er gewoon altijd voor dat het zo snel mogelijk zou genezen, en zo weinig mogelijk zichtbare littekens zou laten
wat niet wil zeggen dat het geen littekens zijn geworden hoor :)
zie je ze dan niet zeer hard?

het eerste wat ik heb gedaan is alle scherpe voorwerpen al uit men kamer verwijderd
zogoed als alles waar ik wist dat ik mezelf met zou kunnen beginnen verwonden (soms handig als je jezelf kent)
voor de rest altijd zo rustig mogelijk blijven
als ik weer aan slechte dingen begin te denken
proberen aan goede of betere dingen te denken
(wat ook niet altijd lukte, maar soms lukt het wel)
na een tijd neemt de zin om het terug te doen af
verwijnen doet het niet, maar controleerbaar wel

ik ben nu echt zoooo fucking boos!!
en ik moet het echt kwijt...

ik wil mezelf echt gaan bijten,.... maar aan de andere kant niet

:[

wat kan ik doen!!! ikk kan nergens tegenaanschoppenzsofjsdklf

[edit] oooooo fuck..... dit voelt echt NIET goed....
DAAAAAAAAAAAAMMMMMMNNNNNNNNNNNNNN

[edit 2] krijg het nu helemaal koud..... damn!! nou dan weet ik ook weer hoe goed ik me werkelijk voel!

hoe is het gister afgelopen electricity???

:aai:

ik voelde me dus echt kut, heb zitten janken omdat ik me diep ongelukkig voelde.. voel me nu nogsteeds niet lekker vanbinnen..
heb wel zitten wringen met mijn handen maar heb mijn nagels er niet bij betrokken..
ik denk dat ik ook faalangst heb...

Faalangst voor wat dan :aai:

voor alles.. dat ik mijn schoolwerk niet af krijg zoals ik het wil, en ik ben altijd wel perfectionistisch geweest.. maar net als gister, ik snapte die opgave niet en ik werd ZO BOOS op mezelf!! ik kon mezelf wel uitkotsen omdat ik het niet snapte..

tsja das niet zo mooi. maar dat is toch nergens voor nodig. als je alles al wist en kon dan was je de rijkste op aarde.

probeer niet teveel aandacht te leggen op wat je niet kan. je kan volgens mij een hoop dingen wel. en wat je niet kan kun je nog leren natuurlijk :*

:love: :aai: :love:

vandaag dus met mijn decaan gepraat

en (GVD!!) ik betrapte mezelf erop dat ik met mijn vingers aant wringen was en er in aan het knijpen met mijn nagels!!
mn hele vinger was rood!! en t ging onbewust!
DAMN!
altijd als ik kwetsbaar ben (extreem kwetsbaar) dan gaat dit automatisch!8| :no:

Die aan de buitenkant van mn armen zijn allemaal grotendeels weg door in de zon te liggen :? Die aan de binnenkanten en op mn benen e/d zie je nog. Die aan de buitenkant zie je eigenlijk pas als ik uit bad kom ofzo, dan zien die knalrood

ach, t kan erger. tis niet echt zelfbeschadiging.
Maar wat zei je decaan ?

die raadde mij ook aan naar die vent te bellen.

en jezelf zeer doen, of het nu na 2 dagen nog te zien is, of dat het na 10 minuten weg is, lijkt me beiden wel met zelfpijniging temaken te hebben.
of ik nu met een mes snijd of met mijn vingers knijp tot bloeduitstortinkjes..

ten eerste vind ik het goed dat er eens open over gepraat wordt, dat gebeurt veel te weinig.

ik heb een hele tijd last gehad van automutilatie, dat uitte zich in snijden, met mn hoofd tegen de muur slaan etc. toen kreeg ik een vriendje die dreigde het uit te maken als ik het nog zou doen, toen ben ik met moeite gestopt.
nu alles weer minder gaat en het (goddank) uit is met die gast, ben ik weer begonnen, het zijn lichte krassen, maar toch, ik kan er niet mee ophouden. ik doe het zelfs als ik me niet rot voel.

sterkte allemaal <3

zelfs als je je niet rot voel?
waarom snij je dan wel?
omdat het zo een gewoonte is geworden?

ik vind het fijn om te doen,
het werkt als een soort drug ofzo
ik word rustig.
nouja, goed, natuurlijk niet als ik vrolijk ben.

Goed en intressant topic.

Ikzelf....ik kan gedeeltelijk snappen waarom mensen zichzelf pijn doen. Het gedeelte dat ik zelf ook heb , als ik HEEL erg boos of HEEL erg verdrietig ben , raak ik out of control , en sla ik met me vuist keihard ergens tegenaan. , of ga ik keihard schreeuwen , ik heb zelfs een keer me radio uit frustratie door het raam gegooid ( Dat kwam NIET door de radio zelf :p) Dus dat punt snap ik. Uit frustratie. Jezelf pijn doen uit frustratie , maar niet zodanig dat je er daarna wat van ziet, laat staan voelt. Gewoon even een trap tegen de muur om de woede kwijt te raken.

Maar ik zou NOOIT in mezelf kunnen snijden, of mezelf verbranden. Ik KAN dat gewoon niet. En ik kan begrijpen dat lichamelijke pijn geprefereerd word boven geestelijke pijn, ik zou ook wel willen dat ik vette pijn heb in me been ( of whatever ) maar dat ik daardoor weer een gezonde oma terug heb. Maar zo werkt het nou eenmaal niet. Niet bij mij.

Ik zeg er ook bij , ik uit mijn woede/verdriet op andere manieren. Iedereen uit het anders, ik kan er daarom ook nix over zeggen want ik weet niet hoe het is. Maar ikzelf zou het nooit kunnen. Het idee allleen al geeft me kippenvel.

Wat instructoe zegt kan ik me heel erg in vinden, natuurlijk is iedereens situatie anders , maar mijn vriendje helpt me door alles heen. En muziek , muziek is voor mij medicijn number 1. En ook veel doen. Zoals nu , ik zit best in een kutte situatie maar ik ben meteen doorgegaan met me leven, en tot nu toe werkt dat voor mij. Maar goed , iederene uit zijn pijn anders.

Ik hoop alleen voor de mensen die het wel doen dat ze zichzelf niet zodanig toetakelen dat er echt erge dingen gebeure, zeg maar.

Ga ik opzich niet vanuit, automulitatie is meer om jezelf pijn te doen, je pijn te verplaatsen dan omdat je dood wil zeg maar.

het is op zich wel een probleem dat je soms de controle deels verliest...
dit was bij mij af en toe toch het geval
dat ik soms steeds maar meer wou snijden eens ik bezig was
en dat ik me afvroeg waarom ik niet inneens aan men polsen zou beginnen
dus denk wel dat het af en toe best wel gevaarlijk kan zijn

Ja ja, t kan cker ook gevraarlijk zijn, maar k bedoel meer dat mensen t niet daarom doen over t algemeen. Ik deed t iig niet om dood te gaan, alhoewel veel mensen dat wel denken en er bang vooor zijn.

zijn er veel mensen aan wie je het hebt verteld?
of deel je dit alleen mee aan echt je beste vrienden en/of vertrouwelingen?

K merk wel nu dat k andere dingen ga doen, om het (onbewust) te vervangen. Liet laatst al met luchdruk pistool in mn buik schieten, gister met elastiek echt met zon knoop keihard laten klappen op me arm. Is nog steeds vet blauw enzo.
Kweenie k trek t niet zo meer, kan beter weer snijden dan. Helpt iig beter.... :kots:

Ik doe het ook ... de laatste tijd terug heel vaak. En het is inderdaad moeilijk uit te leggen waarom je het doet. Je zit gewoon super hard te wroeten in jezelf zodat je de weg naar buiten niet meer vind. En dan ga je jezelf snijden omdat je geen moeilijke wegen wil zoeken en dan maar de makkelijkste kiest. Snijden geeft mij het gevoel dat ik leef en dat ik weer eventjes verder kan. Klinkt misschien een beetje belachelijk voor jullie... op dit moment heb ik een snede in m'n bovenarm en in m'n been. Als ik er aan kom, doet het pijn maar het doet echt goed. En dat gevoel is gewoon niet te verwoorden voor mensen die het niet doen/deden.

prinsezzz op zich heel goed dat je probeert te verwoorden wat je zelf voelt en meemaakt, maar als je dit topic had doorgelezen was je misschien opgevallen dat er heel veel meiden in hebben gepost die WEL weten waar jij het over hebt. Misschien sterkt het je als je die reacties ook even leest! :)

mjah.. herkenbaar.. op een gegeven moment hebben mijn ouders alle mesjes e.d. weggehaald en kon ik niks anders meer als me zelf bijten..

ik weet dat het absoluut niet makkelijk is
probeer gewoon ergens kracht uit te putten
is er niets de moeite waard om er mee te stoppen?

Ja, mn lerares is de moeite waard. Voor haar doe ik het, maar wat boeit t haar nou ofdat ik het wel of niet doe?
Tuurlijk heeft ze liever van niet, maar ze zal er vast niet wakker van liggen...
Who cares, who needs me anyway?:(

misschien wel meer mensen dan dat je denkt
ga je vaak naar vrienden enzo?
of al heb je maar 1 vriend of vriendin
they'll need you
misschien zelfs familie

Tuurlijk heb k wel wat vrienden en een heel lieve vriendin. Maar heb gewoon t gevoel dat ze niet echt veel om me geven en ik teveel om hun.
En mischien hebben ze me nu nodig, maar dat gaat over. Daarnaast door snijden ga k niet dood...
dus heb weinig motivatie meer om te stoppen, daarvoor vroeg mn lerares er af en toe naar, zei ze dat ze trots op me was als k t niet gedaan had enzo, dat was echt motivatie. Maar dat vraagt ze niet meer (waarschijnlijk omdat ze denkt dat k er nu over heen ben ofzo :s)

het is automut>>i<<latie

oepsie
bedankt voor de tip
foutje van me :p

bij je vrienden
heb je soms het grote gevoel dat ze je gaan verlaten?
je gewoon op een bepaald moment achterlaten om een of andere reden?
of bedoelde je iets anders met dat je meer om hen geeft dan zun om jouw?
door snijden ga je idd niet dood, maar om te zeggen dat het goed is, dat nu ook weer niet
het laat littekens achter die je zoizo heel je leven moet meedragen
dat je leerkracht het niet meer vraagt
kan dat misschien zijn omdat je het haar ook niet toont?
mensen zijn ook maar mensen
ze kunnen niet alles weten en zien
heb je ooit al eens zelf naar haar toegestapt met de woorden dat je bent aan het stoppen maar dat het moeilijker en moeilijker wordt?

Zelfverminking, ik ken het maar al te goed, mijn beste vriendin doet eraan, een goede vriend van me en ik zelf..... Ik moet naar maatschappelijk werk mrogen, omdat het uit de hand loopt. Hmm waarom ik zoiets doe, omdat het goed voelt denk ik, zoiets zal het wel wezen. Ik weet eigenlijk nie wat er gebeurd is, als ik weer eens krassen op mn lijf heb staan, das het enge. Afgelopen donderdag of vrijdag nog, en waarom ik zou het neit weten, ik was kwaad denk ik. Maar ik moet morgen naar maatschappelijk werk, en dara vraag ik om hulp, ik weet zelf dat het niet langer zo kan, dat weet heel goed. Ik raad iedereen aan, die aan zelfverminking doet, zo snel mogelijk te stoppen, het is als een verslaving ik weet het, maar je moet echt stoppen voordat het uit de hand loopt!

waarom lijkt het alsof bijna iedereen het wel eens gedaan heeft:?

misschien omdat het voor hen makkelijker is zoiets toe te geven op een forum omdat het minder persoonlijk is
of misschien brallen ze maar wat

omdat er in realiteit ook veel het doen zonder dat je het ooit zal te weten komen
denk jij dat veel mensen rondom mij het weten dat ik het gedaan heb?
zoiets hang je nu niet direct aan ieders neus
maar het komt meer voor dan je denkt

je weet nu niet waarom
maar weet je nog wanneer je er ooit mee begonnen bent?

Heb et ff naar haar gemailt, maar ze reageerde er niet op. Ze praate daaroverheen in haar reply. Mischien dat ze denkt dat ik wel naar haar toe kom, maar ik ben bang dat ik haar lastig val. En denk dat t dr niet zoveel meer uitmaakt....

:(

kortom: niemand meer om t voor te doen:|

misschien raar dat ik het zeg
maar doe het voor mij?
als je er met iemand over wil praten enzo
ik wil het er best wel over hebben
ik begrijp (natuurlijk nooit helemaal) wat je doormaakt
en mij val je er niet met lastig

Vind k echt sereus super lief van je, en je lijkt me idd heel goed te begrijpen. Maar probleem is, dat je eerder stopt voor iemand die om je geeft dan om iemand die t niet eens zou merken als je t doet. Ik d8 en mischien denk ik t nog steeds dat die lerares om me geeft/gaf. Maar ze laat t nu niet meer merken, en k weet niet waarom. Maar ondertussen gaan dingen steeds slechter...:(

sommige mensen weten nu eenmaal niet wat er op te zeggen
het schrikt ook vrij hard af
wat je eerlijk gezegt hen niet kwalijk kan nemen
maar om daarom te zeggen dat het haar niet uitmaakt
das misschien beetje snel een conclusie getrokken

nee jah ongeveer een jaar geleden denk ik, zoeits misschien langer, ik weet et niet, ik ben btw bij dat maatschappelijk werk persoon iets geweest, en van haar moet ik naar de huisarts om me van daar uit naar een psycholoog te laten door verwijzen

en dan kom je te weten dat die ongeloofelijk duur is
ik weet het, het mag dom klinken
als het echt nodig is zeker doen
ik heb zelf nooit een maatschappelijk werker gehad
kan je me vertellen waarom hij je niet kan helpen?
of is het niet zo iemand als een psycholoog?

ik hoor er ook bij..
het is me gelukt nu 3 weken niks te doen..maar daarvoor had ik een klein doel tot gister..ik moest zwemmen..
maar elke keer als ik naar mn littekens kijk krijg ik weer neigingen..
het enige wat bij mij op dit moment helpt is aandacht op de goede manier...tegen iemand kunnen wegkruipen..weten dat diegene er voor je zal zijn..

ten eerste proficiat dat je het al drie weken hebt volgehouden
zwemmen was vroeger voor mij niet echt een probleem
ik deed nooit mee
en als ik meedeed tjah dan had heel de klas het wel gezien
maar daar trok ik me op het einde zelfs niets meer van aan
ik hoop dat je dan iemand hebt om dicht tegen weg te kruipen
zie zeker dat je niet opnieuw begint hoe groot de verleiding ook is

tis moeilijk heel moeilijk... vooral om de schijn om te houden en tegen iedereen vrolijk te doen..
en elke keer weer de kleinste tegenslag en ik wil het gelijk weer doen...zelfs nu op dit moment..:|
en zwemmen deed ik altijd heel erg graag maar goed... dat moet ik ook maar af gaan leren denk ik...misschien over een tijdje weer

kvind het nog steeds heel rot voor je meis:aai: :aai:
Ik hoop echt dat je steun kunt vinden bij mensen die je Kunt vertrouwen
Zo maak je je zelf kappot lief.....en ik lig er ook soms wel eens wakker van
En als er iets is...kan je me altijd bellen:* :aai:
Ik hoop dat je op mij kunt vetrouwen

Dat klopt, maar is bij haar niet t geval, ze wist t al en mailde nu alleen dat k er moeite mee had. Daarnaast heeft ze t zelf ook gedaan, dus schrikt niet echt af...
Tis nu oowk nog uit met mn vriendin, dus gaat gewoon helemaal niet meer. Maar jah, k zie wel...

Ze kan me niet helpen, dat zij ze zelf dan, omdat het bij mij te diep zit, ik heb een aantal dingen op een verkeerde manier verwerkt of helemaal niet. Ik heb een muur om me heen die niemand kan door gronden omdat ik dat niet wil, of jah ik wil het wel, maar ik wil het niet:? En daar kan ze mij niet bij helpen. Ik heb een hoop woede in me die eruit moet, en die ik door middel van automutilatie op mezelf af reageer, en dat moet eruit en daar kan ze mij niet bij helpen. Ik moet alleen me ouders nog vertellen dat ik naar een psycholoog moet, en dat wil ik liever niet, ons ma is er al eerder bijna aan onder door gegaan door hoe ik me voelde:|

als dat zo is fallen_engeltje kun je het beste een afspraak maken voor jou EN je moeder.... ?

jah das al helemaal erg, dan kan ze het beter van mij horen natuurlijk, maar dat komt allemaal wel

Dat denken mensen vrij snel...
een vriend van me ook en daarom begon hij er niet meer zoveel over en praatte we niet zowveel meer..
T gaat nu wel weer slechter daardoor

Jah, zeker mensen die t wel doen hebben denk k al snel het idee dat t mensen niet willen luisteren, gek van ze worden enzo.
Zou toch proberen om er meer over te praten met hem, als ie dat niet doet gewoon blijven vragen. Zou ik iig prettig vinden als ik hem was.

vind je het dan niet erg dat je al dingen moet beginnen opgeven omdat je zoiets doet?

spijtig genoeg weet ik hierzelf geen troostende woorden op
ik weet hoe het voelt
altijd maar van die tegenslagen
nooit eens niets dat goed gaat
maar is bij snijden bij jou dan niet de kans dat je eens je polsen gaat oversnijden?
het zou een zonde zijn moest zoiets gebeuren
dat je vriendin er niet op reageert
betekent dit dan niet dat het nooit echt een vriendin is geweest?
er is niets zo moeilijk te vinden in deze wereld als echte vriendschap.

maar hulp zoeken is iets totaal anders
denk niet dat je moeder daar kwaad voor kan zijn
ik ken haar natuurlijk ook wel niet
kan je dat willen geholpen en toch weer niet verder uitleggen?

maar dat verschilt dan weer van persoon tot persoon
ik wou er niet over praten
het was iets uit eigen initiatief
iets wat ik toen nodig had, het maakte toch niets uit wat mensen zeiden
ik kon gewoon niet zonder
ik vond het zelf in het begin niet levensbedreigend enzo
het is gewoon omdat het dat opdenduur wel werd
dat ik ermee ben gestopt
hoe meer mensen er achter vroegen hoe stiller ik er over werd

Ik vind het vreselijk..vreselijk dom vooral. Maar goed ik probeer het echt niet te doen..en het is 4 weken god gegaan..tot gister|:(
En dat is ook vooral door wat ik eerder zei.. Het minder praten. Ik heb juist wel behoefte om het met mensen te bepraten. Maar ook lang niet bij iedereen. Een paar mensen maar.. Bij sommige mensen heeft het geen zin om te praten. Dan vertel je het en dan is het ooh wat zielig wat kan ik doen ofzo.. Ik weet niet waarom maar daar heb ik niet veel aan :?

Ik denk toch dat je het beter kan proberen het te vertellen, als je moeder het weet dat je je zo voelt moet het minder schokkend zijn, en zeg nou eerlijk ik denk dat je beter uitkomt met een heel erg geschokte moeder omdat jij het hebt verteld als dat ze er perongeluk achter komt ofzo. En sowieso, jij bent nu in dit opzicht belangrijker denk ik, die hulp is gewoon nodig denk ik

wat zoek je dan wel in mensen waar je met praat?
wat verwacht je of hoop je dat ze zullen zeggen?

ik heb verteld dat ik naar een psycholoog ga, en ze flipte helemaal, ze werd kei kwaad en ging vervolgens de psycholoog uit hangen:(

nou niet ooh wat zielig en dan niks. Ik heb zelfs denk ik liever dat ze geen medelijden hebben met me. Maar gewoon normaal doen. Zoals ze ook deden voor ze het wisten. En tsja wat ik graag zou willen dat ze zeggen... Niet zo van je moet het niet doen.. Maar gewoon er normaal over praten daardoor ben ik vanzelf wel beter gaan inzien hoe het in elkaar steekt zeg maar..
Ik kan het niet zo goed zo uitleggen:{

hmm...
als je haar vertelt dat je het liever niet wou zeggen omdat je hier bang voor was? Ik weet niet wat voor relatie met je moeder hebt en hoe ze is...
Toch denk ik nog steeds dat je beter naar de psycholoog kan gaan en misschien even niet zo goed met je moeder..ruzie enzo
Nou ja lekker makkelijk te zeggen voor mij natuurlijk maar op de lange termijn zal je moeder het wel begrijpen en ben jij weer in betere conditie denk ik

ik ken het :{ je wil geen medelijden, en ook niet dat 'je moet et niet meer doen' want dat weet je zelf ook wel, ook al is het lief dat ze laten merken dat het ze wat doet. Ik heb het meerdere vriendinnen verteld, en drie ex vriendjes, die zeiden ook echt van die loze dingen 'nee dat moet je niet meer doen!!' lief, maar wat moet ik daarmee??
nah 1x was er een vriendin die et hoorde en op een hele speciale manier me bij mn schouders pakte en hetzelfde zei, toen deed het me echt wat. Tis namelijk geen handtastelijk meisje, dus dat doet ze niet zo snel, en ze heeft veel meegemaakt waardoor het mij extra raakte dat ze zich dat van mij zo aantrok. En mn beste vriendin en mn zusje zeiden allebei: als je het doet doe je mij ook pijn. Ze hebben me ook allebei een keer geslagen toen ik bekende weer een keer te hebben gesneden. Vanwege de schok, ook al wisten ze allang dat ik dat deed.
Maar mn vriend is fantastisch. Ik weet niet hoe ie et doet maar hij houdt me tegen. Ik heb het nu 5 maanden met hem en in die tijd heb ik 1x gesneden; omdat ik toen het gevoel had dat ik em kwijtraakte. Psies op het moment dat ik het mes in mn arm zette belde hij me :huh: (nadat ik hem had geprobeerd te bellen en al de hele week had gesmst).
en toen stond ik onder de douche dus zag ik dat pas later. En hij begreep het. Toen ik em weer zag greep hij heel zachtjes mn arm, en kuste mn wond. Scary maar dat was zelfs erotisch, ZO lief, zacht, teder.... en een acceptatie... 'meisje ik begrijp het ga je gang'
en dat zegt ie nog steeds
zolang ik er maar een goeie reden voor heb.
ik doe het nu niet meer omdat ik er nog geen reden voor heb gehad omdat het gewoon erg goed met me gaat maar het is een verslaving waar ik nooit meer vanaf kom; als er iets tegenzit wat ik niet aan kan zit dat mes weer in mn huid :{
maar ik heb vroeger veel gesneden vanwege tegenslagen bij mn vriendjes omdat ik dat als enige niet in de hand had, en omdat dat me echt veel deed, maar bij mn huidige vriend heb ik dat dus helemaal niet meer. En dat is gewoon heel fijn.

als iemand hier vragen aan me heeft kan ie ze gewoon stellen, ik geef overal antwoord op :) en mocht je iets aan me kwijt willen: ik luister altijd

Ik heb ook al tegen Tat gezegt ( tjana) dat ze jou moest toevoegen aan msn:$

tat vond het ook wel een goed idee:p

ik voel me vereerd
maar ik heb ook enkel men eigen ervaringen
hoe ik ooit ben gestopt?
ik heb gewoon alles weggegooit van scherpe voorwerpen in men kamer
als ik het voelde opkomen proberen er niet aan te denken
dat is natuurlijk helemaal niet makkelijk
ik ging in men bed liggen en verplichte mezelf om er in te blijven liggen
of bleef bezig tot ik zo moe was dat ik gewoon direct in slaap viel

ook schreef ik het van mij af
maar dit is niet voor iedereen weggelegt
je moet zelf iets vinden waar je rustig van wordt
je gedachten ergens anders op brengen
of proberen de pijn op een betere manier te verwerken

Dat je ervaring hebt is vind ik juist fijn om daar mee te praten. Niet perse ervaring uitwiselen ofzo maar misschien het gevoel dat je niet alleen bent ofzo. Voor dat deze topic er kwam wist ik niet dat er in verhousing zo veel mensen waren die ermee in aanraking zijn geweest. Ik voelde me daardoor ook nog stommer tegenover mezelf.
Ik denk ook dat als je het zelf hebt meegemaakt je sneller en beter begrijpt wat de ander probeert te zeggen..

Ik vind het ook best wel moeilijk om te bednken tegen wie je het wel of niet kan zeggen Bij sommige vriend schappen staat er dan gewoon ineens wat tussen en dat is wel jammer. Maar ik wil het dan toch niet tegen diegene zeggen. Vraag me niet waarom.
Maar als je dan toch een persoon hebt aan wie je hebt verteld en het pakt goed uit zeg maar ben ik toch altijd wel blij dat ik het gedaan heb. Hoewel ik soms toch denk ik je er eigelijk het recht niet toe hebt sommige mensen ermee lastig te vallen..alle mensen

Ik heb het een tijdje gedaan. Ik zat dan ook behoorlijk in de knoop met mezelf en alle dingen die om mij heen gebeurden. Ik realiseer me nu dat er andere "oplossingen" zijn, want dit is helemaal geen oplossing. Al vond ik het ook een soort van lekker :rolleyes: maar gelukkig is die periode voorbij.. ik was echt ziek toen.

niet om het een of het ander..maar was dat toevallig ook in die 'gothic' periode van je? 8) (en dit is een serieuze reply....dank u ... )

dex zou je hem dan iets genuanceerder kunnen brengen? Als ie serieus bedoeld is vind ik hem behoorlijk oordelend :{
niet elke gothic snijdt, en niet elke persoon die snijdt is gothic 8|

neej...dat zeg ik ook niet..maar ik wilde alleen even weten..of juist die periode 'toevallig' samenhing daarmee.
het valt mij namelijk op dat dit wel 'vaak' het geval is..en daarmee zeg ik verder niets..
en karina is volgens mij wel de laatste persoon die zoiets van mij als storend zou opvatten hoor:*

wou je daarmee zeggen dat iedereen die aan automutulatie doet ziek is:? :{

wou jij zeggen dat het niet zo is?
je beschouwt de pijn om je leed te verzachten als een psychische verlichting en kan er tevens ook nog eens verslaafd aan zijn...
dunkt mij dat het dan ethisch aanvaard is dat je dan toch wel iets mankeert.