Ik wist het...
 

Nou...jullie weten misschien allemaal dat ik ongeveer anderhalf jaar geleden naar mijn vader ben verhuisd omdat het met mijn moeder allemaal niet meer zo lekker ging. Ik heb in de tijd dat ik bij mijn moeder woonde, ontzettend veel problemen gehad met mezelf. Eetprobleem, heel erg depressief, straatvrees, kreeg hyperventilatie om de domste dingen, ontzettend agressief, blowde me helemaal kapot etc etc. Gewoon allemaal te erg.

Toen ben ik dus naar mijn vader gegaan en knapte ik weer een beetje op. Het zag er toen naaruit dat ik bij hem kon blijven wonen totdat ik oud genoeg was om wat voor mezelf te zoeken. Helaas is dat een beetje anders gelopen en nou word ik weer gedwongen om naar mijn moeder te gaan. En ik heb altijd gezegd tegen mensne, dat wanneer ik terug zou gaan met me moeder, dat het dan weer fout zou gaan met me. Iedereen weet ervan, op school, me mentor, maatschappelijk werk, de psycholoog.

Allemaal beweerden ze tot 2 weken terug dat het het beste zou zijn als ik weer naar me moeder terug zou gaan, ondanks dat ze weten dat ik dat niet wil omdat ik bang ben dat al die problemen terug komen.

En nu woon ik dan weer bij me moeder en het lijkt erop dat ik nog gelijk begin te krijgen ook. We doen niks anders als schreeuwen tegen elkaar, en dan ga ik maar weer naar boven toe. Ik kan gewoon niet tegen ruzie, ik wil geen ruzie. Ik wil niet dat ze tegen me schreeuwt. Ik merk ook dat ik weer ontzettend slecht slaap en veel minder eet als bij me pa, gewoon omdat ik mezelf niet kan dwingen om te eten.

Het lijkt er dus op dat ik dus weer achteruit ga en dat wil ik gewoon echt nooit meer. Ik ben weer snel geprikkeld, ik raak helemaal in paniek als der iets fout gaat...dat kan gewoon niet goed zijn :?

En nou kan ik niks meer..ik moet verplicht naar me moeder, omdat ik anders in een doos op straat kan gaan leven. Op dit moment is me moeder weg, na een flinke ruzie. En ik zit hier weer te janken achter de pc waarom mij dit nu weer moet gebeuren.

Ik keek er opzich best positief tegenaan over het feit dat ik weer naar me moeder terug zou gaan. Maar het begint weer op een ware hel te lijken. Eerst me vader, nou weer me moeder. Ik weet gewoon niet meer wat ik wou doen.

Wou het gewoon even kwijt.

zo erg voor je meiss
kan je niet samen met je moeder een dokter opzoeken en erover praten?
of eerst met je moeder proberen te praten?

Nou ik ehb welgeteld 6 maatschappelijk werkers gehad vanaf me 13e, ik ben er zelf heen gestapt om hulp te zoeken.

Al deze maatschappelijk werkers konden me niet helpen. Mijn meoder en ik lopen nu weer bij een maatschappelijk werker om ons gezamelijke probleem op te lossen. Maar omdat het bij die andere maatschappelijk werkers ook niet lukte, denk ik niet dat het nu ook gaat lukken.

Dus tjah...Ik geef het iedere keer maar hoop maar het wil gewoon niet lukken op de een of andere manier. En ik heb de fnancien niet om weg te gaan bij me moeder, anders was ik allang weg bij haar.

:aai: :* Wat een klote zooi weet niet wat ik moet zeggen. Wens je wel heel veel sterkte ermee meid:thumbsup:

:(

je hebt iig een geweldig weekend hier achter de rug :) vond het fijn dat je erbij was :*

I wish I could help you sweetheart :aai:

Ik vind het ook ecfht helemaal super dat ik mocht komen. Ik ben hier eigelijk best met gezeik weggegaan en ik ben nu weer thuis en me moeder heeft er geen woord over gezegd. Niet of ik het leuk heb gehad of wat ik heb gedaan..helemaal niks.

Ik voel me gewoon niet welkom hier. Echt kut..Maar jah.

ow meid das echt erg voor je :(
sterkte ermee..

wat klote lijkt me dat voor je!
sterkte meis :aai: :*

een vriendin heeft ook een soortgelijk probleem gehad... gelukkig niet in zo erg als jij... dit is gewoon zo klote :( ik hoop echt dat het, net als bij die vriendin, weer helemaal goed gaat komen he!! keep up the spirit... :aai: sterkte :*

Ut is gewoon klote jah.

We ginge naar het maatschappelijk werk en daar zit ze te verkondigen dat de deur altijd voor me open zal staan enzow (de schijn ophouden zeg maar)

En thuis krijg ik gewoon niks anders te horen dan dat ik me koffers maar moet pakken want ik heb toch niks te zoeken daar.

Verder verwacht ze van mij dat ik van dat beetje geld dat ik krijg van de IB-groep me studie betaal, me spullen die ik nodig heb, me hobbies, me verzekeringen ..ALLES.

En dan verwacht ze ook nog eens dat ik 140 euro kostgeld per maand ga betalen :?
Nou hele discussie over gehad, heb gezeg dat ik het geld hard zat nodig heb zelf en dat ze het gewoon neit van me krijgt. Ook omdat ik het belachelijk vind omdat ik nog studeer en gewoon geen tijd heb om nog meer te werken dan op zaterdag. Kijk, als ik nou meer werkte ofzo, okay..maar dat doe ik niet. En ik mag al blij zijn wanneer ik elke maand met het geld uitkom.

Nou jah het is gewoon zo en ik heb er weinig hoop op dat het beter wordt. Ik wil gewoon weg hier, net als een jara geleden. Toen kon ik nog naar me vader, maar die laat me gewoon in de steek. Dus ik kan niks meer. Vrienden misschien? Jah voor een paar dage of weekjes is dat niet erg, maar niet voor altijd.


Het enige wat ik op dit moment wil is een plekje voor mezelf, waar iedereen me met rust laat. Maar ik krijg niks van de woningbouw omdat ik nog geen 23 ben, en studentenkamers zijn er in venray maar nauwelijks. Ik wil niet naar een andere stad of dorp, omdat ik hier alles heb. Me hobbies, me vrienden, me school..alles. Dat wil ik niet kwijt.

Dus jah ik weet niet..ik moet het gewoon zien uit te zingen tot het moment dat ik op me eigen benen kan staan denk ik.

het is gewoon voor jou erg klote...... en je kunt niet met je vader praten om daar te blijven teminste ik begrijp daar vind je het fijner?:aai:

Dat vond ik veel fijner omdat ik daar gewoon rust had. Niemand om me heen die zich constant met me aan het bemoeien was, gewoon een plekje voor mezelf.

Totdat me tante om de hoek kwam kijken8|

Oww liefje:(

I really wish I could do anything to help. but I can only say that when you need me. I'll be here. I love you very much and I'll be there to talk.

Ik vond het heerlijk dat je hier was dit weekend:) Je was de mooiste verassing die ik me ooit had kunnen wensen!
Kus!!

same as jo here

:aai: wish we could help...

meid ik herken veel van je verhaal. en ik leef met je mee.
hoop dat er snel verandering in de situatie komt.
al weet ik zelf meestal is dat niet zo,
en dagen lijken maanden te duren.
en ruzie's lijken met de dag erger te worden.
het lijkt dat je er aan onderdoor gaat maar dat is niet zo.
Maar goed dat je zelf ziet dat het niet goed gaat.
maatschappelijk werk is voor jou dus niet de oplossing is gebleken.
misschien riagg (het heeft tegenwoordig geloof ik een andere naam) daar zit ik nu zelf ook want ik had 2 gesprekken met maatschappelijk werkster en dat werkte gwoon niet merkte ik al.
en nu zit ik bij raigg, het geeft mee fijn gevoel daar.
heb eerst gesprekken gehad apart, dat heb ik nu nog.
maar daarbij zit ik in groepsgesprekken.
het is gwoon fijn om met tieners van je eigen leeftijd die met zelfde soort problemen zitten te praten, je leert er op de 1 of andere manier heel veel van omdat iedereen het probleem probeert aan te pakken op z'n eigen manier en daar kan je veel nut uit halen.

Met RIAGG heb ik nog slechtere ervaringen dan met het maatschappelijk werk van SPD:x

En SPD werkt ook niet toruwens:{

Ik ken het probleem.. ik wil dolgraag weg hier :{ en ik heb het geld maar mijn ouders hebben het vastgezet zodat ik er niet bij kan :{ dus kan ik nog niet verder
Nou kan ik inderdaad wel naar een vriendin toe die sinds kort op haar zelf woon maar dan val ik haar weer lastig :no:
Ik wil ook een plekje voor mezelf, zonder mijn ouders, zonder gezeik :{

Wat erg voor je.
Ik ben helaas alleen bang dat ik je niet kan helpen, want zelf zit ik niet in zo'n situatie.
Veel sterkte!(en misschien valt het allemaal nog wel mee;))

Hmmz ik kom net thuis van me tentamens. Ik wil even rustig gaan zitten met een glas drinken derbij, komt me ma deraan: JAh eejuh...zou je niet eens mee gaan helpen boodschappen doen?? Nou sorry hoor ik zit net 2 seconden op me kont mag dat misschien ook?

Neej dat mocht dan weer niet. En ze zei vannuh: Jah zeg maar tegen Rick dat ie niet hoeft te komen.

En zo gaat dat met werkelijk alles hier. Echt zo...waaaaaaaaaaaaaaah

Ik ben naar me kamer gegaan en ik heb het eerste kwartier tegen alles aan lopen schoppen wat ik maar tegenkwam.

En nou's me kamer dus zo'n beetje verbouwd maar ik zoek het gewoon niet om het op te ruimen. Ik heb gewoon nergens meer zin in. Het enigste wat ik wil is weg. Want ik word hier echt heeeeeelemaal gek.

dr zijn jongerenhuizen voor mensjes zoals jullie en mij.

maar om daar nou te zitten lijkt ut me ook niet fijn eerlijk gezegd.

Neej ouders die je negeren end ie net doen of je neit bestaat, dat is leuk

Zojuist letterlijk gezegd door me moeder: De een schopt je het huis uit en de ander kan je niet gebruiken...

Ik vraag me af wat ik hier nog doe..jah nou jah dat vroeg ik mezelf al langer af. Maar der is gewoon heelmaal niks voor me waar ik heen kan. Mensen kunnen alleen maar mijn verhalen aanhoren en meer gewoon niet. En dat voelt gewoon zo machteloos. Het ene moment ben ik gewoon kei boos en heb ik zin om door dit soort dingen het hele huis ondersteboven te schoppen. Een ander moment zit ik het hele weekend te janken om wat me overkomt.

En ik kan er helemaal niks aan doen, helemaal niks.

het gevoel van machteloosheid is echt verschrikkelijk, daar kan ik over meepraten. sterkte!
-x-

oew meid wat een kut situatie :/ soms snap je niet waar mensen het lef vandaan halen anderen (een dochter notabe!) met zo weinig respect te behandelen..

is er geen mogelijkheid om ergens een kamer te zoeken dan? of tijdelijk bij een vriendin of wat? want zo kan het echt niet, dat zeg je zelf ook wel..

ook kut trouwens dat die maatschappelijk werkers niet kunnen helpen :/