een oud gedicht van mij....Weten dat het doek valt...(Een laatste buiging)
 

Weten dat het doek valt...(Een laatste buiging)

Ik weet dat het niet meevalt,
jij en ik, en de zon die maar onder gaat.
Die niet meer wil schijnen,
en de tranen die verdwijnen.
Maar plaats maken voor verdriet,
meer dan ik aankan,
meer dan je ziet.

Ik weet dat het niet meevalt,
samen zijn, jij en ik, een wij.
Zo groen als het gras was,
En zo levendig als wat.
Nu zijn we grijzer dan de lucht,
hopende hebben we,
alle hoop weggezucht.

We weten dat het doek valt,
het toneelspel over is,
en het applaus ophoudt.
We weten dat het over gaat,
jij en ik, en de zon die uitgaat,.
de laatste buiging,
en dan een boek wat dichtslaat.

Re: een oud gedicht van mij....Weten dat het doek valt...(Een laatste buiging)
 

Wel mooi! goeie beeldspraak, diepe gedachten, cryptisch en toch herkenbaar.
Alleen met deze zin kon ik weinig... ik zou eerder zeggen 'gehoopt' in plaats van hopende. En dan de volgende zin aanpassen in 'maar nu alle hoop weggezucht' ofzo. Zo klopt ie namelijk echt niet in mijn idee... maar als je t niet met me eens bent moet je t maar zeggen hoor :)

gehoopt hebben we,
alle hoop weggezucht?

ehm, ik geloof niet echt dat dat goed nederlands word dan?

het was maar een idee :) je moet dan wel de zinsconstructie ook aanpassen, dat zei ik al;) of je verzint een ander woord op de plaats van dat 'hopende' dat kan ook. Maar zo botsen die twee IMHO :o

jeetje , echt heel mooi