psychiater
 

mijn psychiater vind dat ik mijn snijden moet delen met mijn familie. dat we er een gezamenlijke strijd van moeten maken, dat ik mijn littekens niet moet bedekken..

hoe staan jullie hier tegenover ?

Ik ben geen psych, maar één ding heb ik in mijn leven al wel geleerd: problemen mag je NOOIT voor je houden, die moet je echt delen om ze op te kunnen lossen.

k zou der gewoon over praten dat helpt echt

ja je zou er eigenlijk wel over moeten praten maar dat is makkelijk gezegd als buitenstaander maar in ieder geval sterkte ermee:)

Het is echt niet heel moeilijk om erover te praten, al hangt dit natuurlijk nogal af van het probleem in kwestie. Het is mij in ieder geval altijd gelukt om over al mijn problemen te praten, en sommige waren toch redelijk heftig.

praten maakt vrij...

je komt voor mij niet serieus over..

Je moet zelf kiezen, als jij niet wilt dat mensen weten dat je jezelf snijt dan vertel je het niet...

Ik denk niet echt dat wij daar als buitenstaanders over kunnen oordelen , Casualtie.
De meeste mensne hier hebben (denk en hoop ik) geen ervaring met snijden en dat soort dingen.

Succes iig!

Dat jij automutileert, en dat deelt met jouw psychiater, is al een hele stap op zich!:thumbsup:
Om het met je familie te delen is ontzettend moeilijk, ik ken jouw situatie natuurlijk niet, maar misschien moet je een afspraak maken met jouw psych en je ouders, zodat je het niet in je eentje hoeft te doen..Succes!

ben et erg eens met Desert Rose, je moet het niet alleen doen! Ik zou er trouwens ook niet mee gaan rondlopen, je kan het wel vertellen maar ze laten zien is weer een hele stap verder...

ik weet het!
gewoon kappen met snijden!

Heey dat is nou eens een intelligente inbreng....|:(

mij lijkt het zo gek nog niet; twee vliegen in één klap. :thumbsup:

Oke je haalt een oud topic omhoog, met zó'n kansloze opmerking???? :no:

Ten eerste : oud topic
Ten tweede : reactie is |:( |:( |:(

jah alles bij je familie betrekken, teminste als je goed met je familie kan opschieten.

Het zal waarschijnlijk wel beter zijn erover te praten, maar makkelijk is het niet. Ik denk dat je er dan nog beter met je beste vrienden over kan praten dan met je famillie. Ik kan er wel inkomen dat je je er erg voor schaamt als je jezelf gesneden hebt en voor die littekens enzo. Het is niet dat je zomaar even naar je ouders gaat en zegt, ik heb mezelf weer gesneden. Maar je moet het wel met iemand delen, dat lucht op. Ik snijd mezelf ook soms, m'n ouders weten dat niet maar men beste vriendin en m'n vriendje weten het wel en ik weet dat ik er met hen altijd over kan praten. Maar ik schaam me er dan zo hard voor dat dat ook niet zo makkelijk is.

Veel sterkte ermee !!

je ouders zijn meestal de beste mensen waarmee je over je problemen kunt praten. teminste als je een beetje gewone ouders hebt. je vrienden laten je wel is in de steek omdat ze het niet begrijpen, ze zijn nog te jong voor om psychiater te zijn.:no:

Dat zei ze tegen mij ook, heb dat wel gedaan omdat het moest. Maar vond niet dat het hielp, puur om het feit dat ik er niet over kon praten en het bleef verbergen. ik denk dat je iemand moet zoeken aan wie jij het wilt vertellen maar die iemand moet wel sterk genoeg zijn om het aan te kunnen en je te willen helpen.
Aan de andere kant is familie wel het best omdat zij je iig wel onvoorwaardelijk helpen, dus als je er met ze goed over kan praten zou ik het proberen. Zeker als ze al weten dat je al naar psyg gaat, dan weten ze toch al wel dat er "iets" is.
Verwacht alleen niet dat ze het snappen, dus probeer het goed uit te leggen maar mensen die het niet doen snappen het nooit echt.
Verder, je mag me mailen als je wil.
Sterkte!

die van mij zitten altijd mooi verstopt
en laat het zo maar blijven
muh ouders weten het wel
maar dat eerder "toevallig" dan dat ik ze het heb vertelt
momenteel is het allemaal beetje op zen pootjes terecht aan't komen
ben al bijna een half jaar ofzoiet gestopt met snijden
je moet gewoon je mesje weggooien en tjah, een andere manier vinden om met pijn en woede om te gaan
trouwens zoizo
vind niet echt dat je te prijs moet lopen met dat soort littekens
komt beetje over als aandachttrekker
natuurlijk als jij denkt dat de relatie met je ouders gaat verbeteren of je jezelf beter gaat voelen eens ze het hebben gezien
denk er gewoon aan, hoe zou jij reageren moest jouw zoon of dochter met zo'n littekens naar jouw komt?
ze gaan schrikken
wees daar maar zeker van