voel me leeg
 

Al een paar maanden ontbreekt het mij aan levenslust. Ik voel me echt vaak down de laatste tijd, vooral 's ochtends en 's avonds. Het boeit me allemaal nog maar vrij weinig, voor mijn studie doe ik amper iets en met vrienden en familie zoek ik bijna geen contact meer, ook al wil ik het, het lukt me gewoon niet meer. In plaats daarvan heb ik echt veel ruzie opeens. Daardor moet ik opeens mijn studie zelf gaan betalen van mijn ouders. Het opstaan gaat echt vreselijk, dan voel ik me heel leeg en doelloos. Heb dus echt bijna alleen maar een pest humeur. Het enige waar ik me nog een beetje aan vasthield was een sollicitatie die ik had lopen en een leuk meisje, maar in beide dingen ben ik weer vreselijk teleurgesteld. Dan nog mijn ex, die het erg leuk vind om samen met haar vriend mij belachelijk te maken en op mijn hart te staan. Dit is echt geen normaal dipje, ook al is er geen echte erge aanleiding toe En 's avonds ga ik weer naar bed met het idee: morgen weer een dag 8| Het lijkt wel of ik rondjes aan het lopen ben, alle dagen lijken gewoon op elkaar. ik heb me nog nooit zo kut gevoeld als deze periode. Niemand weet eigenlijk dat ik me zo voel, ik verberg mezelf achter een masker, maar ik zou best wel iemand kunnen gebruiken die een arm om mij heen zou slaan en zegt : kom op , ofzo

Kan me voorstellen hoe jij je voelt. Had een tijdje geleden ook zo'n ontzettende dip. En wat ik ook deed er hielp niets, zelfs mijn vriendin kon me niet opvrolijken. De dagen leken allemaal zo langzaam voorbij te kruipen. Gelukkig voel ik me de laatste tijd stukke beter.

Alleen vandaag niet, maar dat komt doordat ik verschrikkelijke hoofdpijn heb. moet nog tot 17.00.

Maar kom op, iedereen zit weleens in een dipje! Ik ben er zeker van dat jij er over heen gaat komen :aai:

Die ruzie ontstaat waarschijnlijk omdat je wat moeilijker jezelf uit. en daar komt wrijving van. waar je nu in zit is een vicieuze cirkel en het is best moeilijk om daaruit te komen. Ik denk dat je het beste iemand die je vertrouwt moet vertellen over je situatie en je gevoel. Die kan je objectiever vertellen hoe jij op anderen reageert en hoe die dan terugreageren. Soms werk je dingen zelf in de hand zonder dat je dat zelf door hebt...

Maar zo'n gevoel is natuurlijk naar... als je et niet kan vertellen, schrijf het dan op (uitgebreider dan hier) en laat et diegene lezen. probeer zo duidelijk mogelijk te zijn, en schaam je niet dingen op te schrijven die je denkt. Meestal zijn dat de beste regels: die verwoorden het beste wat je bedoelt.

sterkte :aai:

:aai: Kom op, ofzo

Dat gevoel heb ik al 1,5 jaar..Het is gewoon heel erg klote, maar hoelang zit je er al mee?? En heb je wel eens met een Psych gepraat??
Succes iig! :*

naja ongeveer vanaf zomervakantie ofzo. Er zijn soms wel momenten dat ik me wel goed voel, maar dan moet ik echt ernstig afgeleid zijn. Als ik maar even niets te doen heb ga ik diep nadenken en dan voel ik me al beroerd en die momenten zijn er gewoon teveel. Dan voel ik me echt heel eenzaam, terwijl daar waarschijnlijk niet echt en reden voor hoeft te zijn. Ik praat echt heel slecht over mezelf, dus meestal als er iemand is die vraagt wat er met me is, dan zeg ik meestal dat het goed gaat enzo of ik reageer heel pissig en bot om geen antwoord te hoeven geven. Daarom lijk ik ook niet echt iemand die naar een psycholoog zou stappen om even zijn levensverhaal op tafel te gooien.

Euhm, even een raar vraagje hoor. Pure speculatie : Overdag op school heb je nergens last van, en als je thuis bent dan komt het eruit? Zoiets heb ik namelijk...

Het lijkt wel een beetje op wat ik heb, op momenten dat je veel gezellige mensen om je heen hebt voel je je anders dan als je rustig alleen zit..Tóch zou ik iemand in vertrouwen nemen als ik jou was...Want het is niet echt iets dat ieder persoon heeft..

Ja zo ongeveer, ik heb het ook wel op mijn studie hoor, maar vaak word je daar afgeleid enzo dus dan heb je niet echt tijd om na te denken. 's Ochtends is het echt het ergste gewoon en dan heb ik het ook als ik college volg oid. Maar meestal is het idd als ik thuis ben en vaak is het 's avonds dan ook erger.



Ik zou niet weten wie ik in vertrouwen zou kunnen nemen, zoals ik al zei ik praat nogal slecht over problemen, dus daardoor lijkt het voor de buitenwereld ook alsof ik geen problemen heb. Dit lijkt makkelijk op te lossen, maar het lukt me gewoon niet. Ik ben nu echt zo moe van mezelf...

Je hebt toch vast wel iemand die je vertrouwd, vader/moeder?
goede vriend(in). Heb je op school niet een soort van begeleider ofzo. Die kun je alles in vertrouwen vertellen, hebben een geheimhoudings plicht .

En anders kun je het ook bij mij kwijt hoor. :aai:

Als je wilt, kan ik wel met je praten via MSN ofzo? Meer kan ik denk ik niet doen... PM me maar als je mn email wil hebben. :)

mja, praten helpt niet, het komt nu heel hard terug. Voel me vandaag echt heel klote. Het is nu nogal erg en ik weet ook wel dat dit topic niet werkt, maar wilde het gewoon ergens opschrijven met een doel

Het leven kan soms raar inelkaar zitten, maar jij bent wel de gene die Jou leven beheerst en beheerd .Als jij iets niet wilt dan gebeurt het niet , wil je het wel ? Dan doe je dat toch gewoon .
Je vertelde dat je dolgraag je familie Wilt opzoeken ?, dan doe j e dat toch gewoon ?, je neemt immers ook de moeite om op internet te zitten en dit stuk te schrijven.

Je studie : je toekomst , je vooruitzicht .


ik zou internet ereentijd uit gooien als ik jou was
want volgens mij ligt daar het probleem

je hebt vaak dat mensen problemen van elkaar verbergen. dat is goed tot een zeker moment. je moet gewoon iemand die je egt vertrouwt het vertellen. alleen je moet uitkijken want mensen kunnen wel is geirriteerd reageren dit komt dat ze niet weten hoe dat is om in zo'n dip te zitten. als je heel goed met je ouders opschiet en je elkaar vertrouwt kun je het hun vertellen.