Òpa
 

klein jongetje

in het bos van grote mensen
zit een klein jongetje
op een steen
te wachten
op diegene die hem oppakt

twee sterke armen die hem oppakken
en een lachend gezicht
toen wist hij
hier ben ik veilig

hij danste en lachte
knuffelde en had lief
nooit meer zorgen
nooit meer kwaad
alleen wij

een wolk trok over
en nam die twee
sterke armen weg
dat lachende gezicht
ook weg

hij huilde
schreeuwend en dwalend
liep hij door de straten
de straten waar hij eens thuis was

hij riep en riep
maar nergens was die man
waar hij zich veilig bij voelde

nu moest hij alleen verder
zonder hem
zonder opa.

*tranen* herkenbaar :(

je weet al wat ik van je schrijfstijl vind :)
je bent goed

Mooi.:yes:
en zielig :(

een beetje kinderachtig gedicht