Ik wil,zij wilt,wat is het probleem dan?
 

Dus, het zit zo...

Ik heb net 3maand verkering gehad... Ik zie haar echt verschrikkelijk graag, en zij mij ook... De eerste 2 maand waren absoluut geweldig, ik heb me lang niet zo goed nimeer gevoeld. Totdat...
Zij en men moeder klikten niet echt,het werd eerder een zwaar accident. Het werd erger en erger, totdat het zover kwam en ik haar zelfs een maand niet meer mocht zien. Nuja, ze zit in men klas, dus op school zie ik haar wel nog maar je weet wel...dat is anders... En in het begin lukte dat nog...maar na een tijdje begon het ons beiden op de zenuwen te werken. Ik zocht naar momenten alleen thuis, en ik heb er niet 1 gekregen! Ik kon niet stiekem met haar afspreken zonder dat men ouders het wisten|:(
Dit begon haar enorm te frustreren. Nu de dag voordat we 3 maand samen waren ging het weer redelijk goed,want ik had haar beloofd dat we de volgende dag samen konden zijn. En dat was ook zo, na een maand te moeten wachten,waren we eindelijk weer eens alleen samen, en het was geweldig.:z
Maar...dan komt ze na het weekend naar me toe, en zegt ze me:"heeft het nog wel zin?"Ze wou het uitmaken...Maar ze was niet zeker,ze hield nog steeds enorm veel van me, maar ze wist niet of ze zo verder wou gaan. Na een heel week van getwijfel, heb ik de vrijdag besloten om het uit te maken, want ik heb geen zin om verder te gaan in twijfel. Hoorde ik van haar beste vriendin dat ze tog ook van plan is om het uit te maken die dag. Ik was redelijk opgelucht, omdat ik dacht dat we dan vriendelijk uiteen konden gaan en gewoon verder gaan als maatjuhs...
IK WAS VERKEERD|:( Nuja, de volgende week heeft ze helemaal niets gezegd tegen mij, helemaal niets! In het begin ging het nog,maar naar het einde toe... De laatste dag was het schooluitstap naar Engeland. Toen ik haar daar zag, met haar vrienden,mij ontwijkend en anderen vastpakkend...ik brak gewoon en ben staan huilen in een toilet...:$ :( Ik hou nog superveel van haar... Nu,opt eind van de dag, ze stapte vroeger van de bus, en net voor ze afstapte zei ze dan voor het eerst iets tegen me: ze vroeg of ik verliefd was op haar beste vriendin!?
Dat is dus niet het geval, ik was zeer blij toen ze met me wou spreken, maar ze stak mij echt neer toen het bleek dat ze zoiets wou zeggen...:(
Toen vroeg ik haar waarom ze niet tegen me kon spreken... Blijkt dat ze ook nog superveel van me houd, maar dat als ze tegen me spreekt, ze pijn heeft, en het nog moeilijker is om te verwerken...EN DAT ALLEMAAL DANKZIJ MEN OUDERS:@

en nog een vraagje:ik hou nog zoveel van haar, en zij nog zoveel van mij...en tog:ik wil haar wel terug,en zij wil mij ook terug,maar langs een andere kant ook weer niet...Waarom is dat?

ik denk dat het handig is om een keer af te spreken met haar om er eens over te gaan praten, want jullie vinden elkaar gewoon hardstikke leuk, dus jullie zijn nu alleen maar bezig met hard om elkaar heen draaien. Zo weet je nog niet waar je aan toe bent.
Misschien is het gewoon handig om er een keer over te praten, als dan blijkt dat het samen niet meer kan, heb je tenminste duidelijkheid

maar sterkte hè!

ik weet niet hoe oud je bent, maar ik denk dat je toch eens ernstig met je ouders moet gaan praten, want wie denken ze wel neit dat ze zijn zich te bemoeien met jouw liefdesleven.:no:

Ahja, ben ik nog vergeten te zeggen...
Ze is jarig vandaag, en een vriendin van haar volgende week, dus geve ze samen een kampvuur feest... Ze vroeg aan mij of ik derna ook bleef slapen bij haar...:{

Moet ik er iets meer achter zoeken???|:(

ik zou er niet meer achter zoeken..

ik zou het zien als een vorm van (her?)-acceptatie.

(of heb ik je verhaal verkeerd begrepen? :/ )

nee natuurlijk niet

wel jongen je moet er gewoon van gaan genieten

Nope, het enige wat je er heeeeel misschien achter kan zoeken is een triootje :9