Jezelf niet zijn
 

'Wie ben jij', zei de Rups.Dat was geen bemoedigend begin voor een gesprek.Alice antwoordde, nogal verlegen:'Ik -ik weet het niet goed meneer;op het moment-ik weet wie ik was toen ik vanmorgen opstond, maar daarna ben ik vast wel een paar keer veranderd.'
'Hoe bedoel je?', zei de Rups strak.'Verklaar je nader!'Het spijt me, maar ik kan mijzelf niet nader verklaren, meneer', zei Alice, 'want ik ben mezelf niet, snapt u?'
'Snap ik niet', zei de rups.

*Dit stukje heb ik gevonden in een blad...vond het wel mooi'*
Wanneer ben jij jezelf niet, en hoe vind je je zelf weer terug...
en misschien het belangrijkste nog: Wie ben Jij?

Ben mezelf nooit,speel altijd iemand anders. Doe dit al zo lang dat k niet precies weet wat k nou echt ben....

zoiets heb ik ook wel eens:{

ben altijd mezelf, ik geef alleen lang niet alles bloot.

ben mezelf zo goed als altijd
probeer me nergens anders voor te doen
weet toch dat dat nooit goed afloopt
maar mensen verstaan moeilijk wie ik ben
das het probleem :)
behalve in school ben ik ook niet altijd mezelf
gewoon omdat ze geen zaken hebben met wie ik juist dan wel niet ben

Ik denk dat ik het helemaal eens ben met deze uitspraak!

Tis alsof het een rekensommetje is. 8-)



Hoog gehalte irritant + tevaak bot uit de hoek komen + krom lullen = Pakspul 8{

ik ben mezelf niet als ik me niet goed in mijn vel voel. dan kan het me allemaal niks schelen (in de zeer ernstige gevallen dan).
ik begin me steeds meer weer mezelf te voelen, alleen heb ik nog wel een weg te gaan:)

nm

:?

never mind

ik vind dat altijd heel erg moeilijk.. want wanneer ben je niet jezelf? is er een soort knop die je omzet van OK nu ben ik NIET mezelf?

ik heb het gevoel dat ik altijd mezelf ben...
als ik heel verdrietig ben zet ik wel eens een maskertje op, maar dat hoort toch ook bij mij? en iedereen die me maar een klein beetje kent weet ook dat ik dan verdrietig ben.

Als ik de keuze heb gemaakt niet aan de buitenwereld te willen laten zien dat ik verdrietig ben, is dat mijn keuze toch en ben ik toch nog steeds mezelf?

Mensen zeggen vaak ik ben niet mezelf, wat mij opvalt is dat ze dat zeggen om iets negatiefs goed te maken. Zo van ik heb rot tegen die gene gedaan, ik was niet mezelf..
ik verberg iets, dus ben ik niet mezelf
maar is dat verbergen niet een keuze van jezelf? dus ben jij toch ook diegene die het verbergen ten uitvoer brengt?

Ik denk dat er geen moment in je leven is waarop je niet jezelf bent.. Je leeft, en je maakt keuzes, die keuzes heb je zelf gemaakt, en dus ben je jezelf..

je moet je eigenlijk toch deels aanpassen aan de omstandigheden
ik weet niet of dit dan niet meer jezelf zijn is
maar deels doe je dat altijd bewust of onbewust
trouwens zoizo niet iedereen heeft het recht vind ik om in men binneste ik te zien
dus ik ben altijd mezelf
maar ik zie wel uit wat ik juist van mezelf aan wie laat zien
...

ik ben niet altijd mezelf. Als ik me niet op mn gemak voel praat ik vanalles in het wilde weg om maar geen stilte te laten vallen.
Het zal menigeen nog verbazen hoe weinig mijn vriend en ik soms tegen elkaar zeggen, en dat voor mij :p
Ik ben meestal wel mezelf, maar dan in een kadertje 'gepast gedrag'. Je gedrag naar vrienden toe is anders dan naar je ouders, maar zou dat minder 'jou' zijn? ik weet zeker van niet.
Ieder persoon maakt weer iets anders in jou los, ik ben ook echt niet bij elke vriend of vriendin hetzelfde, maar dan ben ik echt wel op mn gemak en gewoon 'mezelf'.
al die invloeden en gedragingen samen vormen jouw persoonlijkheid, althans zo heb ik het altijd ervaren.

Ik weet niet wie ik ben, ooit had ik een idee wie ik was maar nu weet ik dat niet meer. Er is zo veel gebeurt, ik weet gevoon niet meer wie ik ben hoe ik mijn zelf ben.

Geen flauw idee wie ik ben eigenlijk

Ik ben en kan bij weinig mensen mezelf zijn,ben dan ook meestal iemand anders

Autistme heeft veel naardelen, maar een voordeel, je kunt je moeilijk tot niet aanpassen...
Eigelijk ben ik altijd mezelf, en dat werkt meestal behoorlijk tegen me, dus jezelf zijn is niet alles.

ben je dan niet meer zegmaar 'bij jezelf', autisme is denk ik anders.... tuurlijk ben je dan ook wel altijd jezelf, maar net als je zelf zegt, je past je niet aan dus past je omgeving zich ook niet aan jou aan. Dat lijkt me best heel moeilijk :{
maar wel een mooi contrast met de mensen die zeggen dat ze niet (meer) weten of ze zichzelf zijn.

Ik denk dat ik me vaak wel anders voordoe dan dat ik ben. Stoerder en sterker. Ik denk dat ik alleen bij mijn vriend echt mezelf ben.

hier nog eentje....
hoewel, bepaalde vertrouwens personen (echte vrienden...) weten ook wel hoe ik in elkaar steek..

Soms zeg ik eerder dingen dan ik denk, en dat kan raar overkomen op mensen die mij niet echt goed kennen. De mensen die dat wel doen, weten uiteindelijk wel wat ik bedoel.

Maar het is ook niet zo dat ik mijn hele levensverhaal aan iedereen z'n neus ga hangen. Sommige dingen blijven toch persoonlijk, en die hou ik mooi voor mezelf.

Ik ben stil als ik tussen een groep mensen zit, die ik niet goed ken, en waarvan ik denk dat ze mij niet echt mogen. Ze kijken me dan argwanend aan.
Daar heb ik zoveel schijt aan, omdat ik weet dat de mensen die mij echt mogen, mij wel begrijpen hoe ik ben, gewoonweg omdat het komt dat ik die mensen al wat langer ken en dezelfde ervaringen mee heb gedeeld.

Van sommige vrienden in het verleden had ik niet verwacht nooit meer contact mee te hebben, van anderen weer wel. De mensen die ik toen echt mocht, daarvan moet ik nog steeds de reden vinden waarom ik daar geen contact meer mee heb. Misschien ligt het aan mij, misschien aan hun. Of gewoon een kwestie van een fase in je leven.

Moraal van het verhaal: Gewoon jezelf blijven, mensen moeten je maar nemen zoals je bent. Zo niet, dan horen die mensen gewoon niet bij elkaar.

En daarmee bedoel ik niet dat ik mensen in een hokje wil plaatsen, want verschil moet er wezen. De een kan gewoon beter met elkaar opschieten dan de ander.
Dat ligt gewoon aan de verschillen in het karakter.

Mooi gezegd:thumbsup:

Daar ben ik het ook wel mee eens.
Alleen de laatste tijd voelde het alsof ik mezelf niet meer mócht zijn. Mensen gaven me hetgevoel dat ik niks, niemand was. En dan ga je twijfelen; Ben ik wel iemand? Ben ik iets? Wie ben ik, eigenlijk? Natuurlijk blijf ik aan de ene kant mezelf, want ik doe en reageer zoals ik ben. Maar toch, mág ik eigenlijk mezelf niet zijn, want andere mensen kunnen mij dan niet accepteren, en ja.. dan moet ik opzoek naar iemand die ik niet ben.

gelieve geen topics ouder dan een maand te uppen.