Sonnet II: Portret van een puber
 

Ogen vol intens verlangen, naar vrijheid,
Bevestiging, en liefde natuurlijk.
Ogen, zo vol frustraties, onzekerheid,
Verlangen naar léven - grenzeloos, vrolijk.

Ogen, tranend van immense onmacht
Staren onbegrijpend naar vaders blik
Die enkel wil beschermen - groot gesmacht,
Enorme ontgoocheling. Léven? Stik!

Zo wordt groot gesmacht enorme hunkering
Die desillusie navenant - maar naderhand
Die pijn: uitgesteld door de familiekring
Die niet belet dat je nadien je hart verbrandt.

Emoties en dromen al groot, jij nog klein
Conflict en tegenstellingen: puber zijn.


Commentaar wordt op prijs gesteld:)

poetisch... oke wazig maar op zich mag dat ook wel bij dichtkunst.
de tweede strofe vind ik echter slecht gekozen, doet bijna incestueus aan... of ben ik dat alleen maar :{

Ow, dat zou je zo kunnen opvatten, maar is absoluut niet zo bedoeld, had het zelf niet eens opgemerkt.
Edit: dat 'gesmacht' is het gesmacht van de puber naar het léven, dat heb je misschien verkeerd opgevat.

ik vind het niet mis. en het is geen kant en klare maaltijd, je kan er toch een beetje over nadenken.