de wonden staan op zijn gezicht
 

de wonden staan op zijn gezicht,
zijn leven gaat door,
de deur is dicht..

de wonden bloeden, de pijn neemt toe,
er volgt depressie hij is levensmoe..

hij wil gaan springen voor de trein van half acht,
maar werd bruut, door een kinderlokker verkracht..

hij liep alleen in de nacht..
en lacht als een boer met kiespijn..

hij is dan wel verkracht, maar zal binnenkort niet meer on der ons zijn..
tragisch al het klinkt
hard als het is,
tenzij die trein

weer te laat is

deze heeft echt een mooi ritme :|
ik vind het indrukwekkend hoe je dit verzonnen hebt :)

complimenten

dit gedicht vind ik het beste van al deze die je net gepost hebt. het komt er allemaal wat beter uit: ritme, ideeën, vleugje humor.

Mooi gedicht, echt wel.

'k Vind juist die ene zin 'hij is dan wel verkracht, maar zal binnenkort niet meer on der ons zijn..' iets te lang.