Leerlingen.com Forum

Dit verhaaltje gevonden op mijn kamer:

Citaat:

Bleek is haar gezicht nu ze voor hem zit.
De zilveren maan weerkaatst op het water van de vijver en maakt haar mooier dan ooit.
De stilte zegt meer dan woorden ooit zouden kunnen zeggen. Angst overvalt hem, wanneer hij denkt dat dit alles zomaar voorbij kan gaan en dit ene moment morgen misschien maar een vage herinnering zal zijn.
Voorzichtig, om de betovering niet te verbreken, gaat hij naast haar zitten. Ze legt haar hoofd zachtjes op zijn schouder. Hij kijkt naar het meisje naast zich, zijn meisje. Ze ruikt heerlijk naar de lente.
Het is herfst.
Liefdevol legt hij zijn arm om haar middel en geeft haar teder een zoen op haar haren.
Een blad dwarrelt naar beneden op het ritme van de wind. Een uil vliegt boven het veld op zoek naar een prooi.
Daar zitten ze dan, als een stenen standbeeld dat ooit aan de vijver geplaatst was en waar enkel de weinige toeristen nog oog voor hebben.

Het bankje aan de vijver is het hunne geworden, zijn vrijdagavond is voor/van haar.
De winter nadert snel en lijkt eindeloos te duren.
Het is lente, haar gezicht is bleker dan de eerste keer.
Een traan rolt over haar wangen. Hij wilt een zakdoek nemen en met de traan de avond doen verdwijnen. Ze draait haar hoofd weg.
Onnoemelijk mooi is ze.
Hij heeft haar een keer teveel/te veel vergeven. Zij is degene die bedrogen is, terwijl haar de schuld treft.
Hij gaat naast haar zitten op de bank, legt zijn arm om haar heen en trekt haar voorzichtig naar zich toe.
Ze rukt zich los en loopt weg, ver weg van alles wat ooit zo perfect leek.
Hij grabbelt naar steentjes en gooit ze in het water. Zijn spiegelbeeld vertroebelt, net als zijn toekomst met haar …

Alle commentaar (zowel positief als negatief) is welkom.