Jouw visie op de dood..
 

Wat denk jij? Is het een einde of juist een begin? Kom je in een hemels paradijs? Kom je terug in een ander lichaam? Of is er helemaal niets?

waarom zou er meer zijn?:?

als je dood bent dan je dood klaar

jij ziet het dus als het grote niets?

Euhm... ik geloof wel in een geesten wereld waar je ziel dan heen gaat.

uhu

ik ga met SpiNe mee, het grote niets, en blijf daar in geloven tot iemand mij echt onweerlegbare feiten geeft voor n 2e realiteit of zo..

ditto.
nadat iemand overleid is er volgens mij niets, ik geloof niet in een ziel of geest

Ik geloof er niet in dat alles ineens ophoudt, in je leven zijn er zoveel indrukken die je opdoet. Misschien is het wel zo dat je na je dood met al die indrukken een soort eigen paradijs creërt, dus denkbeeldig zeg maar.

Ik vind het nog te ver om er echt over na te denken, maar ga toch voor `t paradijs. Hoe het is weet geen mens, maar vertrouw op de woorden dat het er te mooi voor woorden is en dat het ver boven verwachtingen uit zal stijgen.

dit vind ik erg raar, hoe kan een mens een paradijs creeren als hij/zij geen hersenactiviteit meer heeft?? doet je geest dit dan?

Sjah, jij denkt rationeel. Maar ik denk dat meer in de richting van de ziel (ja ik geloof daar in) die ook dingen registreert.

waarom zou de ziel doorleven? waarom zou je dan in de eerste plaats een lichaam hebben?

Dat vraag ik me sowieso wel eens af, maar een lichaam is om een mens vorm te geven, het is een heel raar idee als je met iemand zonder lichaam zou moeten praten. Ik vind het al raar als ik op msn met iemand praat zonder dat ik weet hoe diegene eruit ziet.

Het zou natuurlijk ook een soort weerspiegeling van je ziel kunnen zijn, hoe jij iemand ziet.

Ik weet niet wat er achter de dood is ...

Reïncarnatie lijkt me het meest voor de hand liggende:
De hemel en de hel: de mooie verhaaltjes met St-Pieter en rijstpap met gouden lepeltjes en God met het grote boek ... het lijkt wel mooi, maar het is een sprookje volgens mij...
De onderwereld van bij de Romeinen. Nog minder geloofwaardig dan de hemel als je het mij vraagt ...
In de lagere school hadden we een lerares die geloofde dat je van sterrenstelsel naar sterrenstelsel reist eenmaal je dood bent ...
Maar ik kan moeilijk aannemen dat alles plots zwart en stil is als ik dood zal zijn. Ik denk/doe/voel/zie/hoor/... zoveel dingen op dit moment, het lijkt me echt onmogelijk dat dat plots niet meer zal gaan ...
Terugkeren als een ander levend wezen ... het lijkt me wel iets ...

Waarom zou die niet doorleven. Een onderwerp waar natuurlijk geen zinnig woord over te zeggen is

Ik geloof niet dat er niks meer is na de dood.
Ik geloof het meeste in reïncarnatie, dat je na de dood gewoon terugkeert naar Aarde, in een ander lichaam. Mss met de ervaringen vanuit je vorige leven, mss ook niet, ik weet het niet.
Ik hoop ook dat er zoiets bestaat als reïncarnatie...


Er zijn ook geen onweerlegbare feiten dat er niks is na de dood...

Het feit dat je lichaam dood is?

Is het ooit aangetoond dat er werkelijk een ziel bestaat?

Verder wou ik nog even kwijt dat dit een eindeloze discussie is omdat iedereen zijn eigen mening heeft op grond van wat hij wil geloven of op grond van wat hem het meest logisch lijkt.

Feit is wel dat er voor het sterven energie is die er na het sterven niet meer is. Als het ware "ontsnapt" er dus een hele hoop energie. Men denkt (alhoewel dit -nog- niet te bewijzen is) dat dit de ziel cq. de geest van een mens is.
Daarnaast is over energie bekend dat het altijd weer doorgaat of opgaat in een groter iets. Men is er nog steeds niet achter waar dit dan heengaat en wat er met deze energie gebeurd en waar de energie van baby's vandaan komen.

Maar wat betreft dat je daar nooit uitkomt heb je gelijk. Het is meer wat je zelf wilt geloven of niet wilt geloven (in het geval je puur bewijs wilt).

Ik geloof niet in reincarnatie, maar hou wel van het symbolische.
Als ik afscheid van iemand neem tijdens een begrafenis of crematie, dan voelt het voor mij als afscheid nemen van het lichaam.

Zij/hij is er niet meer, karaktertrekjes en samen dingen doen: voorbij. Maar je denkt nog wel aan diegene, hoe het was. En als je iets meemaakt, dan zal je denken: " Goh hoe zou hij/zij het gevonden hebben ? "

Dus het is meer een herinnering voor de nabestaanden :)
Maar dat is dus de visie als je iemand verliest.

Dood is dood.
Dan is er niks meer.
Klaar, uit, over.
ik heb iig nog geen bewijs van iets ná de dood.
Daarom heet het ook dood.

Ik geloof wel in de ziel, en dat je op een bepaalde manier terugkomt. Ten eerste blijf je altijd wel in de gedachten van mensen en leef je op die manier verder.

Ten tweede heb ik een keer een mooie verklaring gehoord waar ik me wel in kan vinden. Je komt elke keer weer opnieuw op de wereld, in een ander lichaam, om elke keer weer nieuwe indrukken op te doen. Je lichaam is enkel een mooie verpakking van je ziel. Als je dood bent, verblijf je op een plaats waar het erg mooi is (paradijs?) en waar je je indrukken van je vorige leven kunt verwerken. Op die plaats is geen besef van tijd, het is niet zo dat je 'na 5 jaar' wordt herboren. Tijd is enkel een plastisch begrip dat men op aarde gebruikt.

Zo, heb jij dan wel een bewijs voor NIETS ná de dood?

Op zoiets 'hoop' ik, dat je nooit echt sterft... In zoiets geloof ik dus ook ongeveer.
Tja, het spijtige is natuurlijk dat we het wrs nooit zullen weten, en wanneer we het weten, het al te laat is :)

Wat AMF zegt vind ik op zich wel mooi geformuleerd van wat ik ook ongeveer denk dat het zal moeten zijn. Behalve misschien dat 'paradijs' gedeelte. Volgens mij gaat je ziel gewoon direct door. Het is niet zo dat ik wil zeggen dat als je doodgaat je direct weer terug komt in een ander lichaam. Gezien tijd in mijn ogen ook iets plastisch is kan dat dus ook gewoon 10, 15 of 30 jaar later zijn (you name it). Ik ben er van overtuigd dat eigenlijk iedereen alles al weet, maar dat je er bent om te ervaren wat je eigenlijk al weet. Weer te (h)erkennen wat je eigenlijk al weet. Zo groeit je ziel telkens weer of zet weer een klein stapje terug.

mee eens, eerst zien dan geloven:+

ik zou het echt niet weten! Niets, dat kan ik me echt wel moeilijk voorstellen, maar toch denk ik dat die het meeste kans maakt
en er zijn zo van die verhalen over een tunnel met licht ed, daar zal toch ook wel iets inzitten? kgeloof wel niet in zo iets als de hemel of dergelijk
mr kheb best wel schrik om dood te gaan :|

op het moment dat je doodgaat kan je volgens mij een hoop dingen zien.... je gedachten laten zien wat je wilt zien (of wat je ooit een keer van iemand anders gehoord hebt) dat is mijn verklaring voor lichtunnels e.d.

die tunnels e.d. zie je volgens mij alleen omdat je hersenen nog even nawerken, zie het als een oude tv die je uitzet, die springt toch ook niet meteen op zwart..? miss n slechte vergelijking, maar k hoop dat t overkomt.. dacht het ook ooit ergens gelezen te hebben.. kan de bron alleen niet meer vinden..

Ik denk wel dat er iets is na de dood. Ik heb meerdere keren sterk het gevoel gehad dat er een overleden vriend of familielid bij me was. Ik denk dat ik geloof dat je na je dood een tijdje 'ronddoolt' om je familie en vrienden te helpen oid en dat je daarna ergens heengaat waarvan ik niet weet wat er is en hoe. Maar ze blijven 'aanspreekbaar'.

als kind zag ik voor de verbouwing aan ons huis altijd een geestachtige verschijning in de hal op de trap. Ik denk dat er best wel waarheid in zit dat die 21 gram leven na de dood iets anders gaat doen. :7

na deze wereld komt er iets anders, ik vind het hypocriet van mensen te zeggen dat het gedaan is, het tart geen enkele verbeelding en het houdt geen enkele steek, want ons verstand is maar een kruimel van wat er allemaal aanwezig is en wat we nog niet weten is duizend keer groter dan het kapitaal van mac donalds

21 gram leven?

dood is dood, denk ik.
al is het maar omdat het anders waar dan ook te vol is voor al die zielen van doden mensen :p

op het moment dat je doodgaat word je lichaam precies 21 gram lichter mensen noemen dit het gewicht van de ziel.

de dood is in mijn ogen net zo iets natuurlijks als naar de wc gaan het hoort erbij, het is het moment waar alle pijn , ellende en aftakeling maar ook liefde gevoel en waarde ophoud, ik zeg express waarde want vanaf t moment dat je sterft ben je niet veel meer dan brandhout.

ook vind ik dat er teveel waarde aan word gehecht, hemel's paradijsen, maagden, trucjes om mensen hier goed te laten doen met als doel in het walhalla terecht te komen, nonsense, laten de mensen maar eens realiseren dat die dingen neit bestaan en dat ipv je energie te verspillen met hypocryte levenswijzes die energie in het leven zelf steken.

je moet er hier wat van maken, en neit aan de andere kant.

ik heb al vele malen voor kisten gestaan van bekende overledenen gestaan, en heb gemerkt dat ik er net zo koud tegenover sta als tegen het hele idee van de dood, ik vind het niet eng, niet vies, niet vreemd, niet vervelend, ik accepteer het, want dat wat daar ligt is toch neit diegene die ik heb gekend, het is brandhout.

brandhout ruikt toch lekkerder als het brand hoor :+ dus ik zou mensen niet vergelijken met brandhout :+ meer als voedingsstof voor de aarde ofzow :p

dat 21 gram verhaal is nep :p de onderzoeker had 6 testpersonen en 1 van die personen verloor maar 21 gram.
Daarnaast is het met honden getest en die verloren niets (maarjah ze zeggen dat een hond geen ziel heeft.. geloof ik dus niets van :+ als een mens er 1 heeft, heeft een hond er ook 1!)

http://www.abc.net.au/science/k2/moments/s1105956.htm

naja, was naar aanleiding van die film dat ik dat zei :z

je snapt toch wel wat ik bedoel of niet, en mensen zijn al gebruitk als brandhout, de engelsen stookten er hun treinen mee, met mummies uit egypte wel te verstaan :)

Zelf heb ik nooit geloofd dat er meer was na de dood. Als je dood bent, ben je dood.
Maar sinds een jaar of twee, wil ik zo graag geloven dat er meer is. Waarschijnlijk gewoon om het verwerken van verlies makkelijker aan te kunnen.
Want waarom zou een jong persoon sterven, waarom mag er niet meer zijn voor die personen.
Daarom wil ik zo graag geloven dat die het goed stelt, dat die gelukkig is. En dat het niet de laatste keer bv geweest is dat ik die persoon gezien heb.

Misschien denk ik hier later anders over.

Het lichaam is alleen een omhulsel voor de ziel, ik neem niet afscheid van het lichaam maar van het persoon wat in het lichaam woonde zeg maar.

volgens mij zouden toch echt de christelijke mensen hier moeten weten dat een lichaam niet zonder zijn ziel kan.
als het lichaam sterft, sterft ook de ziel..en tot as zult gij wederkeren.
enz...

anyway, ik geloof niet in een losstaande ziel van het lichaam. in mijn zienswijze is je ziel gewoon datgene wat de persoon 'eigen' maakt. zijn persoonlijkheid, zijn gedachtengang, de manier waarop hij zich in jou omgeving bevindt, zo ongeveer als pakspul beschrijft dat het lichaam slechts een omhulsel is, maar dan dus wel onlosmakelijk verbonden met elkaar.

ik ben het wel eens met pakspul dat je lichaam een omhulsel is voor je ziel. Deze twee zijn met elkaar verbonden zolang je in leven bent. Als je dood gaat scheid de ziel zich van het lichaam denk ik, wat er dan met je ziel gebeurd, geen id.
Sommigen zeggen dat ie over de aarde blijft rond zweven, ik denk dat dit gebeurt als der iets is gebeurt in je leven ofzo wat nog niet goed is afgesloten.
Ik denk dat al je 'gewoon' dood gaat naar een soort van hemel gaat, je hebt toch gehoord van mensen die dood gaan en toch weer leven worden dat ze naar een soort licht toe gaan, nou ik denk dat dat je ziel is die naar die hemel toe gaat.

ik weet eigenlijk niet wat ik op die vraag moet zeggen, maar het lijkt me wel heel gek als je op het ene moment leeft (geestelijk en lichamelijk) en op het andere moment niet meer.

:? :? :? :? :?

Er is geen dood er is alleen leven, dat is mijn overtuiging waarvan ik bewijs heb gekregen. (dat ik helaas weer niet aan anderen kan laten zien) |:(

denk dat het na de dood gewoon ophoud ... er is niks na de dood

ik vind het fijn om te denken dat ik, als ik dood ben, in een 'andere' wereld mensen weer kan zien die er niet meer zijn, of die na mij overlijden. ik verwacht dan wel een soort paradijs, in ieder geval een perfecte wereld...

ik vind het in ieder geval moeilijk om te geloven dat iemand echt weg is als hij dood is. ik wil het niet geloven.

prachtig gesproken jroen, ik zeg vaak precies hetzelfde.

ik denk dat er niets is, of dat je de tijd dat je vrienden en familie nodig hebben om te rouwen bij ze blijft.

dood
 

wat mag voor jou de dood wel betekenen ? zoals ik het vandaag in de klas al heb mogen vertellen, is voor mij de dood een soort synoniem voor het verleden, voor het onstaan...met andere woorden stel ik de dood gelijk met wat zich voor het onstaan bevond....wat er was voor je leefde, weet je omdat andere mensen je dit zeggen... het is afkomstig van bronnen ... maar toen bestond je niet , je had geen besef , geen gevoel, je was niets .... volgens mij is de dood net als het verleden voor het begin, enkel dat het zich op het einde bevind... hoe je er dan voor bang te zijn ? vermits je dan niet meer leeft, en geen besef over hebt..je bestaat niet meer..