Gevoelens
 

Overlaatst kwam ik nog een kennis tegen en hij beweerde dat gevoelens niet nodig zijn. Je hebt er niets anders dan last mee. (Als je het mij vraagt is hij nogal verbitterd.)

Ik wist niet direct wat ik met deze stelling aanmoest. :?

Langs de ene kant denk ik;
Ja, gevoelens zijn niet echt nodig: Het kan ons een hoop conflicten, problemen besparen.

Maar langs de andere kant;
Nee want wat is het leven zonder gevoelens?

Hoe denken jullie over deze stelling?

wat een vredelievende jongen zal dat geweest zijn

Ik moet hierover zeggen dat gevoelens net zo zijn als de vrouwen, we kunnen er niet mee leven maar ook niet zonder.
Maar ik denk dat zonder gevoelens tuurlijk het lost veel op maar toch, dan zouden we ook geen liefde enzo kennen dus dat maakt alles ook weer stuk moeilijker.
Is dus goed discussie punt :p

dan zou je gelijk staan aan een boom

Welnee die heeft niet zoveel organen als ons :D

hoe wil jij leven zonder gevoelens?

Kan niet als hij geen gevoelens heeft ! Vredelievend zijn is ook een gevoel wat je moet hebben :p

==> Psychologie & Filosofie

zonder gevoel ben je toch net een robot..

het was dan ook sarcastisch :+

gevoelens in de zin van gevoel (zintuigen, waarnemingen) of in de zin van emoties?

als je het eerste bedoelt: daar kunnen we niet zonder, dan zouden we idd gelijk staan aan een boom.
als je het tweede bedoelt: ja, een mens zou kunnen zonder emoties. het belangrijke verschil tussen de mens en alle andere levende wezens is dat een mens bewust zelf kan nadenken en beslissingen zou kunnen nemen. en volgens mij kan beslissingen nemen wel zonder emoties, maar als je het geheel bekijkt heeft een mens emoties gewoon nodig.

*frist netgeleerdecursusLatijn even op*

Het is zo dat de Stoïcijnen (een bepaalde leer genoemd naar de Stoa, Grieks voor zuilengang waar de leer gegeven werd) beweerden dat een mens gelukkig wordt doordat hij zich zo weinig mogelijk liet lijden door zijn gevoelens. Té hevige gevoelens maken een mens m.a.w. ongelukkig. (Denk maar aan passie en melancholie.)
Volgens mij zit daar wel wat in. De laatste tijd reageer en voel ik me heel geëmotioneerd en ik heb me in tijden niet zo slecht gevoeld. (Kan overigens ook liggen aan een slaaptekort. Dit totaal ter zijde.)
Als je je gaat beperken tot de basisgevoelens en je meer laat leiden door de ratio, ben je volgens mij wel iemand die meer controle heeft over zichzelf. Aan de andere kant heb je dan misschien wel meer het gevoel dat je door niemand begrepen wordt. Ik weet het eigenlijk niet...

Gaat ze weer :z

dan kan je iemand zo neerknallen. t boeit je toch niet:p

ik denk dat je het juist minder snel zou doen. als je rationeel denkt kom je tot de conclusie dat het niet ethisch is om iemand neer te schieten. en sommige mensen zetten die principes juist opzij dankzij emoties.

Hier ben ik het mee eens, hebt dan waarschijnlijk geen reden om iemand neer te knallen aangezien dat vaak ook uit een soort gevoel komt dat je zo'n woede of zoiets hebt. :yes:

aan de andere kant:
je hebt minder gevoelens om opzij te zetten, je geweten speelt nie mee, want ook je geweten is zeker wel een gevoel...

als je dan zin hebt om iemand neer te schieten, dan doe je dat gewoon....
je bent het toch zo weer vergeten...

wat is het nut je krijgt er geen beter gevoel van :p Als een mens geen gevoel zou hebben dan zou het uitsterven, kinderen en ouderen zouden niet meer worden verzorgd. Mensen die gewond zijn zouden we gewoon laten liggen etc etc

dat is ook weer een punt, maar idd, zonder gevoel in de wereld zou het leven gewoon niet mogelijk zijn (of iig heel erg veel moeilijker/anders)

Het geweten heeft niets te maken maar weinig te maken met gevoel. Het heeft te maken met weten wat kan en wat niet kan en als normaal, rationeel denkend mens weet je dat net zo goed als eender welk overgevoelig persoon. Dan niet beter.