Een mens kan een tijdlang kijken zonder te zien.
 

Een zinnetje om over na te denken uit de roman Hersenschimmen van J. Bernlef.

Daarom mijn vraag: waarom kan een mens een tijdlang kijken zonder te zien?

omdat de hersenen de informatie niet kunnen verwerken
omdat iem dagdroomt en zijn omgeving niet waarneemt
omdat het pikdonker is

maar een paar suggesties

volgens mij was er een keer een soort experiment waarbij een aantal proefpersonen gevraagt werd te kijken naar een paar mensen die ballen over gooiden. De mensen die balln over gooiden behoorden tot 2 teams en de preofpersonen moesten tellen hoevaak er op een bepaald manier werd overgegooid ofzo. Halverwege kwam er iemand in een gorilla pak in die zaal met ballen overgooiende mensen. Hij bleef even in het midden stilstaan en beukte wat op zijn borst ofzo en ging weer weg. Toen de onderzoekers later vroegen of de mensen nog wat vreemds hadden gezien tijden het experiment bleek dat maar de helft die gorilla hadden gezien.
Het had te maken met iets van, je ziet dingen die je totaal neit verwacht een stuk minder snel dan dingen die je wel verwacht. Levert wel eens verkeersongelukken op geloof ik.

eigenlijk nog nooit bij stilgestaan dat het degelijk zo is .. soms kijk ik zo danig in mijn vriendin haar ogen .. dat ik nieks meer hoor .. en dan gebeurt het soms dat ik enkel maar dan ook enkel nog aar oog zie .. zelfs haar neus of zo niet :D

zou dan ook te maken moeten hebben met waar je je op concentreer, deze mensen waren helemaal gefocust op die mensen met die ballen, dan hebben ze geen aandacht (of veel minder) voor wat er omheen gebeurt

Soms is het zo dat wanneer ik met dingens in mijn hoofd zit, ik zodanig sta te piekeren, dat ik gewoon in mijn hoofd bezig zit en niets meer...Als ik achteraf probeer te reflecteren op wat ik aan het bekijken was toen ik aan het denken was, is het onmogelijk.
Ik weet gewoon niet naar wat ik keek...waar schijnlijk keek ik dan zonder te zien ?

Heb ik ook wel eens. Soms heb ik het gevoel dat ik met mijn ogen open beter mijn wereld zie waar ik aan denk (en dat ik dus niet meer zie waar ik 'irl' naar kijk) dan als ik m'n ogen dicht heb.

ik kan wel kijken zonder door te hebben waarnaar vermoed ik


mooi boek ook

heb ik wel geregeld voor...
je bent echt voor je uit aan het staren, maar waarheen en naar wat je juist kijkt besef je pas veeel later!

Geen idee waarom!

Maar ik heb het ook. Als ik bijv. een presentatie moet houden zie ik het publiek gewoon niet :? Wel handig hoor ;)

Bah, wat vond ik dat een slecht boek. Heel onrealistisch. Omdat hij zo snel achteruitging, terwijl dat in het echte leven lang niet zo snel gaat. En op het eind vond ik het heel irritant lezen, steeds die losse woorden. Bah, ik ken betere boeken van dhr. Bernlef.

ff ontopic ;): Wat Bask ook zegt, soms ben je aan het dagdromen, ben je met je gedachten ergens anders. En de meeste mensen dagdromen met hun ogen open. Dan kijk je wel, maar je ziet niets.

het feit dat ie zo snel achteruit ging stoorde allerminst vond ik/
En het einde vond ik juist mooi en passend hoorr

nu heb ik een bril en kan weer scherp zien. toch vallen mij nog steeds veel dingen niet op; ik kijk er over heen.

hoe bedoel je ziet niks?
 

Wil je zeggen dat als je dagdroomd dat je dan helemaal niet weet dat er een raam voor je uit is als je die kant de hele tijd kijkt?

Want ik heb eigenlijk een hele ander soort iets dat ik dingen zie... Ik zie namelijk in mijn slaapkamer als het nacht is en ik ga naar bed... en ik slaap nog niet maar lig alleen maar in mn bed met mijn dekens over mij heen dan zie ik als ik mijn ogen dicht doe onder de dekens ook beelden maar zijn dat hersenschimmen?

Het is heel logisch (denk ik...): In princiepe kijk je wel, maar eigenlijk denk je aan iets anders, waardoor je hersenen zich bezighouden met dat gene waar je aan denkt. Dus houden ze zich niet bezig met wat je "ziet". Snappie?