fysiognomiek
 

Fysiognomiek is een term die een pseudowetenschap aanduidt die de menselijke ziel bestudeert door een onderzoek van de uiterlijke vorm van het lichaam, vooral dan van het gelaat. De fysiognomist gaat hierbij op zoek naar onveranderlijke kenmerken die hij kon linken met bepaalde overeenkomsten in de dierenwereld. Of: mensen krijgen een bepaalde karaktertrek toegeschreven die te linken is met een bepaald dier.

Voorbeeldje: Een leeuw is dapper. >> Mensen met leeuwachtig uiterlijk (manen, korte nek, krachtige kaak) zijn ook dapper.

Al vanaf de 4E v.C. werd fysiognomiek beoefend, maar bloeide vooral in de keizertijd omdat mensen in die periode werkelijk een rol speelde. Tacitus heeft het over de theatermaatschappij die onder Nero haar hoogtepunt bereikte. Dit heeft niets met mimiek te maken, maar alles met de gewone uiterlijke kenmerken.


Is fysiognomiek vandaag nog van relevant?

Even relevant als de wetenschap die zich bezig hield met de fysiologie van de mens om aan te tonen dat iemand crimineel was ofzo. Ben de naam even kwijt.

Misschien is het relevant voor mensen die nog elke week de horoscoop lezen in de libelle etc ;)

feit: leeuwen zijn helemaal niet dapper ;)
vooral de mannetjes niet

zegt genoeg over de rest denk ik

Je kan er trouwens wel onderzoek naar doen, maar dan meer naar wat mensen opvatten met verschillende gelaatstrekken. Iemand met een blokhoofd komt sterker over of iemand met een babyface komt jonger over? Maar dan heb je het over (eerste) indrukken van mensen op mensen.
Daar hebben we het eigenlijk ook over ;). Want of iemand dapper is (om het voorveeld van thali er bij te pakken) of niet is ook maar een indruk die hij/zij maakt op iemand. Je kan niet met 'wetenschappelijk bewijs' aan komen om te zeggen: 'Hij is dapper!' Dat is slechts een indruk.
Maar ja, het onderzoek zou alleen van waarde zijn voor een soort 'eerste indrukken'. Op iemands gelaatstrekken afgaan wat eigenschappen betreft is in mijn ogen niet echt verstandig.

Maar het gebeurt wel vaak?

De Romeinse maatschappij was een face-to-face-samenleving. In enkele seconden moest je weten hoe een persoon is en ik denk dat wij daar ook langzaam weer naar evolueren.

Men gaat tegenwoordig enorm af op het uiterlijk. De schoonheidsidealen bepalen vaak zelfs of je "geschikt" bent voor een job.
Wat nodig is is een diepere kennismaking en daar is de dag van vandaag geen tijd voor.

Idd
Dus eigenlijk is die studie nog zeker relevant. Al moet je de link met de dierenwereld nog wel wat specificeren. Dat onderzoek zou waardevol kunnen zijn voor banen of jobs waar uiterlijk een rol speelt. Stewardessen bijvoorbeeld, als is dat een beetje ouderwets.
Waarom kijken passagiers eigenlijk liever naar mooie vrouwen (dan naar minder mooie)? Evolutie of maatschappelijke oorzaak? Hoort dit trouwens nog bij fysiognomiek?

Ik denk niet dat dit echt nog onder fysiognomiek valt. Uiterlijke kenmerken doortrekken naar de dierenwereld is al lang niet meer van toepassing en dat is toch een van de kenmerken ervan.

Men zegt wel nog eens dat een persoon een papegaaienneus heeft, maar men brengt dat niet meer in verband met eventuele karaktereigenschappen.

een face-to-face samenleving is iedere samenleving ten alle tijden natuurlijk. Men gaat altijd op uiterlijk af, waar moet je immers op af gaan als er bijvoorbeeld iemand op een station naar je toe komt lopen of als er een vreemde voor je deur staat.

Ik betwijfel of het ooit anders is geweest en of men in de pruikentijd ook niet erg veel op uiterlijke schoonheid is gericht, verschil is nu alleen dat meer mensen het kunnen betalen

kortom de term is heel relevant en zit in je natuur ingebakken

[QUOTE=Foetsy] Dat onderzoek zou waardevol kunnen zijn voor banen of jobs waar uiterlijk een rol speelt. Stewardessen bijvoorbeeld[QUOTE]
Nou dat valt anders vies tegen, vroeger was dat misschien wel zo, maar als je ziet wat daar nu allemaal rond loopt, daar zou je je hond nog van af trappen:')

Ja dat bedoelde ik met ouderwets. Kon even geen betere term bedenken