Mezelf?
 

Dit is een 'probleem' waar veel van jullie waarschijnlijk mee te maken hebben of mee te maken hebben gehad.

Eerst iets kleins: Ik zat een week geleden nog op paardrijden. Ik vind het niet meer zo leuk en ik ben er dus net af. Nu heb ik vandaag mijn eerste dansles gehad. Ik hield nooit van lezen en sinds eergisteren ben ik eraan verslaafd. En ik heb ooit aan gitaarspelen gedaan, vond het niet veel aan en nu doe ik het weer en vind ik het prachtig.
Nu zat ik net te kijken naar mijn profiel bij hobby's... En nu voel ik me opeens heel verward. Dit waren alleen nog maar een paar kleine dingen.
Ik had een paar dagen geleden een helder moment: Ik kan zeggen wat ik wil tegen mensen. Dan bedoel ik niet dat ik iedereen mag uitschelden, maar het zit zo. Ik liet vroeger vaak over me heen lopen. Qua kleine dingen. Nu doe ik dat niet meer. Ik doe anders tegen mijn vriendinnen. Niet eens drastisch anders, volgens mij merken zij het niet eens. Maar ik voel me nu ook anders, gemener... Omdat ik een beetje voor mezelf opkom, heb ik een heel raar gevoel. Dat ik onaardig tegen ze doe. Dat ik ze laat vallen. Ik voelde me vroeger nooit zo. Meestal dacht ik nooit over dit soort dingen na. Toen was ik wie ik was.
Nu heb ik ook steeds het gevoel dat ik alleen wil zijn. Gewoon even alleen. Dan heb ik ook weer het gevoel dat ik mijn vrienden zal laten vallen. En ze zijn toch erg belangrijk.
Ik zit nu dus op een nieuwe school en ik hang altijd rond met 2 meisjes. Ik wil liever ook wat andere mensen ontmoeten. Wat meer afstand. Hoe vertel ik dit?

Wat moet ik hier nou mee? Ik voel me opeens erg wanhopig en verdrietig. Zijn dit typische problemen van mijn leeftijd? En dit was ook vooral om mijn hart te luchten.

ok dit doe je:


je loopt naar andere mensen toe en zegt:hoi

en dan hard wegrennen :?

Ik denk dat dit inderdaad aan de leeftijd ligt. Ik neem aan dat je 12 bent omdat er brugpieper onder je naam staat ;)
Ik was vroeger altijd heel rustig en deed nooit mijn mond open, totdat ik naar de eersteklas van het middelbaar ging. Ik kreeg een grote mond, ging van dingen wat zeggen als ik me eraan stoorde. Werd brutaler, ook naar docenten toe. Niet in het extreme, iedereen kon het hebben. Dus ik denk persoonlijk dat het een beetje met de puberteit te maken heeft.
Zo ben ik nu weer een stuk rustiger, en vind ik het niet meer noodzakelijk om op alles te reageren ;)
Je bent gewoon een beetje aan het veranderen.

Zal inderdaad aan de puberteit liggen, je wordt je meer bewust van jezelf en hoe je bent. Je wilt andere dingen en andere mensen misschien. Heb het er eens over met wat leeftijdsgenootjes, die zullen het vast herkennen:)

In Friesland zegge we dan altijd: et is tied far de peal.

Bedankt DarkAngel en Ambypur. :)

:aai:

je bent niet alleen :)

gewoon doen waar je zin in hebt. en zorg dat je andere niet direct laat vallen. Maar doe gewoon soms in de pauze iets met een ander en spreek er na school eens mee af. kan best hoor.

doen waar je zin in hebt en nee zeggen is niet egoisties of gemeen. zolang je er andere maar niet echt pijn mee doet.

Nouhou, dat wou ik ook nog zeggen :o

Om andere mensen te ontmoeten is niet echt een probleem. Je zit in een klas daar zitten weer kinderen die kennen weer mensen.. en probeer zo via via,, allemaal mensen te leren kennen. Ga op een sportclub in de buurt zitten,, kom je weer allemaal mensen tegen die je ook op school tegen komt! En dat je nu anders doet tegen je vriendinnen,, als je jed aar rot overvoelt moet je denk ik gaan kijken hoe t komt, doordat je je als iemand wil voordoen. Want ik ben van mening datje niet zomar zo kan veranderen! Dus doe waar je je zelf het best bij voelt!!

Suc6!!

trek je balletjurkie aan, met die paardrijlaarzen, tijdens palmpasen en zoen om de 10 seconden iemand anders waarschijnlijk heb je dan zo contact


:yes:vast

^ha. ha. :no:

't ligt aan de leeftijd ;)