Gedicht : angst
 

Met angstig hart
Haastige benen
ren ik door een stad die ik meende te kennen

Donkere straten schieten langs me heen
terwijl mijn ogen zoeken naar veilige vertrouwde grond
Straatlantaarns werpen vreemd licht
op huizen en auto's
mensen zie ik niet
Verbergen ze zich voor het donker?
of ontduiken ze het licht?

Mijn hartslag zo luid weerklinkt
echoed door buurten
die ik nooit heb gezien

Alleen, verdwaald en radeloos
opgesloten in mijn eigen stad
schreeuw ik het uit
om de stilte die me omgeeft
weg te dringen

Blijf ik rennnen om te ontkomen aan een stad
die ik meende te kennen

kvind hem wel koel.

wow mooi

wauw, je zou een bundel moeten maken :D

echt goed joh

hee jaa goed idee ^^
moeje doen ej!