Prul gedichtjes collums en andere creative uitspattingen.
 

ik begin maar met een gedichtje van mezelf van een paar weekjes geleden.

Grote jongens huilen niet

Ze zegt dat de liefde over is de eerste traan valt op de grond
De stoere jonge heeft opeens niet meer zo’n grote mond
De volgende traan glijd over zijn wang
De liefde is over dat maakt hem bang
De volgende druppelt alweer naar beneden
Dit gevoel, hij huilt het is al zolang geleden

Hij kijkt op en veegt zijn tranen weg,
Grote jongens huilen niet.

Hij belt haar op met trillende stem
Ze kijkt op haar telefoon het nummer is van hem
De eerste traan kom aan zijn kant van de lijn
Om haar mooie stem weer te horen dat doet hem pijn
De volgende traan sijpelt naar benee
Shit man dat gejank wat moet hij ermee

Hij kijkt op en veegt zijn tranen weg,
Grote jongens huilen niet.

een prijs zal ik er niet mee winnen maar het was toen net uit met mijn vriendin en heb dit toen gemaakt in een down mood.

My lament.

Trying to express what I feel,
Yet the words simply don't suffice.
Attempting to describe the pain,
But I am incapable of writing a matching description.
For words nor speech can fully catch this cold and emptyness combined with nothingness.
The pain, the touch, the sorrow, the kiss, the tears, the love, the disappointment, the joy, the despair, the life, the death of a heart...
Can't call that name...
Nor can I stop this broken compass,
That still points to you being north,
The ruins of this heart that still say you are home,
A soul that undergoes futile attempts to get rid of you,
But still secretly wishes that you were here...
Days become lonely eons now that the inner void becomes bigger while thinking back so remorsefully,
And the end of us and the accompanying silence sounds like deafening screams to me..
Everywhere I see loving couples even when I look away,
And almost everything suddenly relates to something of you, even further jaundicing my day...
Its like a nightmare haunting you somehow,
Something thats always one step behind you now..
These are weak reflections of my inner laments, my cries,
An ungoing struggle that never stops and even continues after daylight dies..

Words... simply don't suffice...

td wel erg down he allemaal wel mooi geschreven alleen ken ik het woord laments niet.

lament = schreeuw van pijn en/of verdriet.

En ik ben ook down.
There is way more where that came from.

Hmm ik heb meer liefde of gewoon doelloze dingetjes

ik heb over elk mogelijk onderwerp ondertussen wel iets denk ik/

nog eentje dan

pen en papier zijn je trouwste kammaraden
pen en papier zullen je nooit verraden
pen en papier zullen er altijd voor je zijn
pen en papier helpen je tegen de pijn
door het gevoel van je af te schrijven
kan je tegen de wereld gewoon blijven

pen en papier zijn de enigen die mij kennen
pen en papier het was even wennen
ze helpen mij als ik verdrietig of boos op de wereld ben
ze zijn er altijd alsof ik ze al jaren ken

pen en papier beschrijven mijn gevoel
pen en papier noteren wat ik bedoel
ik gebruik jullie om mijn gevoel te beschrijven
dat is de reden dat we altijd samen blijven

pen en papier 2 simpelen vrienden waar mee ik het goed kan vinden
pen en papier 2 vrienden waarmee ik me van mijn angsten kan ontbinden
pen en papier het liefst samen met jullie hele bladzijdes vol
pen en papier mijn trouwe kammaraden ook op school
ze laten me altijd zien wie ik echt ben
me zelf ontdekken en kijken hoe goed ik mezelf ken

pen en papier laten mij dit gedicht schrijven
pen en papier we zullen altijd samen blijven
met jullie kan ik elke tegenslag overwinnen
met jullie schrijf ik woorden gedichten helen zinnen

pen en papier zijn je allerbeste vrienden
pen en papier zijn altijd hier