Een domper doet zeer, maar toch hoop en vooral veel vragen (over)houden
Ik heb niet echt een vraag eigenlijk, dit zal later wel naar voren komen in het verhaal, maar ik zit me zoals velen met zoveel vragen, die jullie waarschijnlijk ook niet kunnen beantwoorden, toch wil ik graag mijn verhaal kwijt en misschien de mening van buiten horen.
Even een verhaal rond mijn eigen persoontje, ben 18 jaar en werk in een supermarkt naast school. Daarnaast ben ik eigenlijk wel wat verlegen, al is dit overigens daar op het werk lang niet te merken.
Het begon lang terug, een meisje gaf, op een onverwachts moment voor mij, aan mij leuk te vinden. Ik wist niet wat te doen dankzij mijn verlegenheid en vooral omdat ik net uit een periode kwam waarin ik een ander meisje leuk vond. Dit was een collega van me en net als dat andere meisje dat ik eerder leuk vond, maar die nam ontslag. Een week later gebeurde dit, niet verrassends dus dat dit onverwachts was.
Lang durfde ik niks, heel lang kachelde het aan en zij deed wel veel dingen naar mij toe, lachen naar me als ik bij de kassa kwam, altijd gedag zeggen en ga zo maar door. Ik kreeg wel gevoelens voor haar maar door mijn verlegenheid en ook eigenlijk door het onverwachte waardoor ik ging twijfelen gebeurde er niks. We waren in elk geval weer twee maanden verder toen ik me dit besefde. Achteraf genomen werd het rond deze periode van haar kant veel minder dat gebeuren, tenminste herriner me er niet bar veel meer van, en dit had een reden wat later naar voren komt...
De tijd vloog voorbij en ik probeerde wat te doen en soms lukte dit. Lachde dan even naar haar in het magazijn bijv. zij werd toen wat rood zag ik. Maar er moet gezegd worden dit durfde ik lang niet altijd, ontweek haar eigenlijk ngo altijd soms een beetje. Iets waar ik niks meer aan kan veranderen.
Tot plots een moment in februari/maart, ik zat nog altijd met die twijfel van wat is het nou, ik moest eigenlijk meer zekerheid en had zelf niet het lef om er op af te stappen. Maar op een avond dat we samen werkte deed ze weer iets wat ik niet zag anakomen. We werkte weer samen, en toen ik het magaijzn voorbij haar kwam deed zij plots fliet wieuw naar mij, dat fluiten zeg maar.. Ik liep vervolgens weer langs haar terug en zag haar in mijn ooghoeken wel voorzichtig lachen, maar ik deed weer NIETS... Zij deed hierna direct diezelfde avond(lees minuutje later) gewoon wel weer normaal tegen mij zeg maar. En stelde gewoon een vraag, nog steeds kan ik me voor de kop slaan dat ik niks deed..
Er kwam weer zo'n periode waarin niet bijster veel gebeurde eigenlijk, alleen op een gegeven moment kreeg ik er weer een goed gevoel over. Ze deed weer dingen naar mij waar ik echt een goed gevoel bij kreeg. Lachen, altijd weer vrolijk gedag zeggen en in 9 van de 10 keer vragen alles goed en dit meerdere keren op zo'n dag, me echt plagen etc. Ik kreeg er echt een heel goed gevoel bij maar na een maand ving ik plots iets op: ze had al een vriend...
Ik ben uiteraard op een kleine research gegaan op hyves, hoorde ook een naam en al gauw had ik hem gevonden, al zie je niks van een relatie, op het eerste gezicht geen krabbels naar elkaar. NIKS. Als je wat verder teruggaat in de krabbelhistorie zie je wel wat over een vriendin(bij hem) en bij haar zie je in december krabbels van zijn kant*(heeft hij al verwijderd op zijn hyves). Uit die krabbels blijkt dat ze elkaar bij het uitgaan tegenkwamen en hij dus hier wél het initiatief nam. Dit was begin december. Hun eerste date zal ergens in begin januari geweest moeten zijn als ik het goed lees.
Tuurlijk, ik dacht bij mezelf toen ook van tja verloren kans en vergeten etc. Maar alles wat zij deed bij mij onthoud je dan toch, en juist dat het goed voor jou gevoel gaat en je ook denkt dat ze jou leuk vind en je dan dit hoort. En als er daarna ook weer dingen gebeuren waar je gewoon simpelweg een goed gevoel van krijgt als je verliefd ben op diegene..
Zo krabbelde ze me dat weekend daarna! Kwam haar tegen bij het uitgaan, veel gebeurde er niet. Elkaar ook nooit eerder tegengekomen etc. Ze kwam wel een paar keer bij mij staan dansen, ook wel even gepraat, maar veel gebeurde er niet. En als ze de volgende dag krabbelt(wat ze ook nooit deed naar mij) van vond je het leuk dan? ik vond het wel gezellig moet je vaker doen. Dan ga jer weer zitten hopen hé.
Sindsdien doet ze nog altijd zo als ze nu doet, lachen naar mij, mij plagen, we hebben ook lol samen, steeds weer gedag zeggen als ze we elkaar tegenkomen of elkaar zien of ze gaat lachen(vaak ook gewoon big-smile), dit doet ze zover ik zie in deze mate alleen naar mij. Ik weet ook wel dat ze makkelijk is tegen jongens zeg maar, maar niet in de mate die ze naar mij doet zover ik weet...
Sorry voor het ontieglijk lange verhaal, kan nog heel lang doorgaan maar brei er nu toch eecht een eind aan. IN elk geval zit ik nu toch met die vragen, wat moet ik ervan denken!? Ja ze heeft een vriend iets waar ik me echt niet mee wil bemoeien maar aan de nadere kant wil ik ook gewoon een relatie net haar, ik heb de kansen gehadm aar niet gepakt.. Baal hier heel erg van en kan mezelf voor de kop slaan...
Waarom deed ze dat moment bijv. in februari(dat fluiten) Zij kende die jongen in elk geval toen al en die relatie moet rond die tijd begonnen zijn denk ik,(feb/mrt).
Voor mij is het gewoon moeilkijk om hier afstand van te nemen zeg maar, ik vind haar echt leuk iets wat ik ook nooit aan heb haar kunnen laten zien..
|
