Ik herken dit echt compleet.
Ik had hetzelfde, na 9/10 maanden. Ook hij was nog wel verliefd, maar ik twijfelde er steeds meer aan of ik dat nog wel was.
Ik begon ook te denken van 'misschien is het nu houden van aan het worden' etc etc, maar na zo'n relatief korte tijd op zo'n jonge leeftijd betekent het gewoon dat het niet (meer) goed zit, is mijn mening nu.
Na een maand doorsukkelen (nadenken
) heb ik het nl toch uitgemaakt. Het is nu 3 maanden uit en heb er nog geen moment spijt van gehad. Ik voelde me eigenlijk stiekem heel erg opgelucht toen het uit was.
Achteraf was het twijfelen een heel duidelijk teken dat ik echt niet (meer) voor hem voelde wat hij voor mij voelde; ik gaf (geef) alleen wel heel veel om hem, en was heel erg gewend geraakt aan de relatie die we hadden, dat maakte het heel moeilijk om de knoop door te hakken.
We zijn nu gewoon goede vrienden. (En ja, echt. Dat kan als je het allebei echt wilt en elkaar ff de ruimte geeft aan het id te wennen dat het uit is.)
Wees eerlijk tegen hem en tegen jezelf. Het is moeilijk, maar het is pas echt erg (en stom) om hem en jezelf voor de gek te houden.