Ik ben mijn moeder verloren toen ik 7 was, ik weet dus nog aardig veel van haar en kwam daarna in een periode dat ik haar heel er nodig had. Maar ik ben er toch bovenop gekomen, mede doordat ik nu een super lieve stiefmoeder heb die inmiddels een gewone moeder voor me is geworden (ik noem dr natuurlijjk niet mama ofzo maar toch)
Het lijkt me echt heel echt kloote om nu ook nog mijn vader te verliezen...
Maar je leert er wel mee leven...ik bedoel je doet er niks aan, je kan er jaren over treuren maar als je gewoon doorgaat met je leven komt het ook wel goed.
Er zijn zeker ook wel momenten dat ik denk jeetje was ze er nog maar of dat ik haar ontzettend mis...ik ga daarom ook super vaak naar de begraafplaats, dat is echt een troost voor mij. Verder zoek ik ook wel andere uitlaten, zoals gedichten schrijven of erover praten met iemand die dr ook wel wat van af weet, of die mij heel goed kent.
|