Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door 0Vera
Ik heb in God geloofd, maar mijn vertrouwen in hem is beschaamd en daarom ben ik van het Christelijk geloof afgestapt.
Wat bootje zegt, vind ik zeker het mooiste geloof wat er is. Ik heb geen geloof nodig om me bij te staan in moeilijke tijden, ik geloof in mezelf 
|
Dat ik in God/Allah geloof wil niet zeggen dat ik niet in mezelf geloof.
Ik denk dat die twee dingen zo los van elkaar staan als twee bergen.
Ik lees hierboven dat veel mensen niet geloven, of wel geloven maar in 'iets'. Daar kan ik echt niet bij. Wat geloof je dan wat er gebeurd na de dood? Helemaal niets? Een zwart/kleurloze oneindigheid?
Wat ik geloof is dan toch veel mooier? Ik geloof in een hemel, waar alle goede mensen in harmonie zullen leven voor eeuwig.
Dan heb je ook een motivatie om het goed te doen op aarde. Ik zie het als een soort proef. Ik moet bewijzen tegenover God (en niemand anders) dat ik een goed mens ben. Dat ik een plek verdien in Zijn hemel.
Tuurlijk wordt het geloof vaak misbruikt. In verband gebracht met geweld. Daar kan ik zo boos om worden! Dat is helemaal niet de bedoeling! Maar ik geloof dat de mensen die zich daaraan schuldig maken door God zullen worden gestraft.
Maar het belangrijkste van al, dat in mezelf geloven, die kracht krijg ik door God. In moeilijke tijden heb ik gewoon ontzettend veel steun aan God. En op de een of andere manier voel ik dat. Ik zie niets, maar dat hoeft van mij ook niet(daarom is het ook geloven h‚).