Van in het prille begin der levende wezens zijn soorten uitgestorven en vervangen door nieuwe. Dit is niet anders bij de mens. Waarom dit gebeurde is heel eenvoudig.
In de natuur overleeft alleen de sterkste. Dit noemen we de wet van de sterkste. Dieren en mensen die minder goed aangepast zijn aan hun leefomgeving sterven uit. Willen ze overleven, dan zijn ze verplicht zich aan te passen om zo hun overlevingskansen te vergroten.
De mens onderscheidt zich hierin van de dieren. Bij de mens is het niet zozeer de sterkste maar wel de slimste die overleeft. Ze vinden immers werktuigen uit om te jagen. Ze bedenken wapens, ontdekken het vuur, ... Al deze ontdekkingen verhogen hun overlevingskansen op soorten die dit niet hebben.
Hoewel de eerste mensen sterk op apen geleken, stammen ze er niet rechtstreeks van af. Toch niet van de apen die wij nu kennen. Wat wel zeker is is onze gemeenschappelijke voorouder de 'Hominoïde'. Vanaf de Hominoïde gaat de evolutie van mens en aap een verschillende richting uit.
Eén van de eerste die dit ontdekte was Charles Darwin. In zijn boek 'The Origin of Species' beweerde hij dat de mens het resultaat was van zo'n lange evolutie. Eerst werd Darwin niet geloofd. Hij werd zelfs uitgelachen en bespot. Dat komt omdat men toen (1859) geloofde dat de mens van de ene op de andere dag door God geschapen was. Sommigen verweten Darwin zelf een aap te zijn. Ondertussen weten wij wel beter.
|