Ik ben vast niet de enige die wel eens dingen meemaak als ik ga babysitten ...
Dus kom maar op met de verhalen!
Mijn eerste keer, ik herinner het me alsof het gisteren was: eind augustus 2003. Ik was 15. Stipt om half acht stond ik daar. Het leek al herfst en de volle, oranje maan, hing laag boven de bomen.
Na twee films -Chicken Run in het Vlaams en Stuart Little- zijn we naar boven gegaan. Alvorens ze in bed te stoppen, heb ik hen nog het verhaaltje van de boerin en het varkentje verteld.
Het was iets na twaalf als ik er uiteindelijk zelf in lag. Het was muisstil in het huis. Ik hoorde de krimpende deuren kraken. Het moest al bij één uur zijn geweest, toen ik een autodeur hoorde dichtslaan. Iets wat toch wel vreemd was, aangezien het huis -een klein kasteeltje- vrij afgelegen lag in een rustige straat en ik de ouders van de kinderen niet voor half drie verwachtte ...
Weer werd het stil.
Ik hoorde een deur of iets dergelijks dichtgaan en vervolgens voetstappen. Het leek alsof iemand de trap op kwam ... Inbeelding stelde ik mezelf gerust.
Blijkbaar lag het jongetje, toen een jaar of 9, ook nog wakker en had hij die voetstappen ook gehoord. Hij stond naast het bed van zijn zus. "Julie?" Ik richtte me op en vroeg hem wat er scheelde. Mijn inbeelding bleek geen inbeelding meer te zijn ... ik was niet de enige die de geluiden gehoord had ...
Ik probeerde hem gerust te stellen. Ik kon hem gerust stellen ... ik kon hem zeggen dat ik niets gehoord had, maar daardoor suste ik mijn eigen angst nog niet ...
Als hij uiteindelijk toch de weg naar dromenland had gevonden, ben ik zelf ook maar onder de lakens gekropen. Niet dat het veel geholpen heeft, want ik heb de hele nacht liggen luisteren naar elk geluidje dat er gemaakt werd. Komt ook wel omdat ik heel slecht slaap op verplaatsing en dan lag ik nog op zo'n logeerbedje dat ongelooflijk kraakte elke keer ik bewoog, dus ik durfde mij niet om te draaien om niemand wakker te maken.
Omstreeks half vier zijn de ouders uiteindelijk thuis gekomen ...
Oktober/November vorig jaar heb ik eens een heel vervelende avond gehad. De jongste was vlug op haar tenen getrapt, de oudste was nerveus omdat haar vriendje haar niet sms'ste en zat in de keuken naar de Nokia TMF-awards te kijken. En mee te janken als ze de nummers kende. En ik had al hoofdpijn die avond.
Het jongetje maakte zich boos omdat de jongste zo vlug reclameerde en zeurde omdat het een saaie film was.
Iets over elf zijn we dan naar boven gegaan. De oudste boos omdat ze niet mocht verder kijken naar de uitreiking en de jongste omdat ze geen zin had om te slapen.
Hen na een verhaaltje ingestopt en dan uiteindelijk zelf gaan slapen. Ik moet een half uur hebben neergelegen toen ik heel stilletje iemand hoorde huilen. Ik het bed uit, bleek dat de jongste tandpijn had en dat het maar niet over wou. Haar meegenomen naar de badkamer, haar haar mond laten spoelen en haar terug in bed gestopt. "Lotje, 'k ben bang." Dat moest er dan ook nog bijkomen ... ik heb me naast haar gelegd tot ze ingeslapen was en ben dan uiteindelijk het logeerbed ingekropen.
Maar voor de rest zijn drie schatten
.