Memoires van een HAVO-student
door Anne van der Werf
Eindelijk is het zo ver, alle jaren dat ik hier op school zit heb ik er naar uitgekeken: het examenjaar! Het jaar van de feesten, de tijd vele vrije dagen en natuurlijk de examenstunt is aangebroken.
Het is al februari dus alle voorbereidingen zijn al in volle gang, maar toch bekruipt mij een gevoel van is dit het nu? Mijn laatste jaar havo, als ik er over nadenk valt de stunt die we nu aan het bedenken in het niet bij de grappen en grollen die we eerdere jaren uitgehaald hebben. Wie uit dit jaar kent de grap met de fiets op de brandtrap niet, de vliegende schooltas aan de vlaggemast en het gehele negerzoenassortiment van de aldi op de bureaustoelen van de leraren.
Nu we groot en verstandig zijn hoeven we de school niet meer schoon te maken, maar wie herinnert zich niet de tijd dat je de kantine op de depedance mocht dweilen en dat het een compleet schaatsfestijn werd voor de hele klas. Of dat je buiten moest prikken en stiekem naar het snoepwinkeltje ging.
De tijd van stiekem roken achter de lerarenkamer is voorbij, iedereen is verstandig geworden of heeft het toch maar aan zijn ouders verteld. Het stiekem blowen van de probleemjongeren heeft plaatsgemaakt voor een snuif of een pilletje op zijn tijd.
Iedereen is ouder geworden en de meesten ook verstandiger. Met weemoed zullen ze later naar het gebouw kijken waar ze heel wat gehate uren hebben doorgebracht.
Allemaal zullen ze later vast heel succesvol worden, als topambtenaar of als junk. Maar één ding kunnen ze allemaal zeggen: die Anne van der Werf zat bij mij in de klas!
|