BlackTurtle

8 maart.

mam en ik hadden gegeten en wij waren vanavond aan de beurt om oma op te halen. Monique de vrouw van het broertje van mijn moeder ,Arjan, had haar vanmiddag toen ma nog aan het werk naar het bezoekuur gereden.
We kwamen bij oma in huis en we hadden even gezeten toen oma zei dat ik niet moest schrikken als we bij opa aankwamen omdat zijn kunstgebit er uitgehaald was en dat ziet er vreemd uit, ze zei er ook bij dat een zuster haar s'ochtends haar gezegd had dat hij misschien een longontsteking had.

we gingen bij oma weg en reden naar het ziekenhuis, we liepen naar de afdeling waar opa ligt, maar toen we de deur lostrokken van de gang waar opa lag hoorden we een raar geluid, een soort monotone kreun, best hard, niemand reageerde er op, tot we steeds dichter bij kamer 5 kwamen, en totdat mam vroeg aan oma, is dat pa? en toen we bij de deur vna kamer vijf kwamen was het inderdaad opa,hij heeft dus na de beroerte en de vocht die blijkbaar achter zijn longen zat er dus ook een longontsteking bij, het geluid wat hij maakt en de aanblik van hoe hij er bij ligt is verschrikkelijk, een soort vechtend, kreunend geluid, met in elke ademteug uit of in een walgelijk gegorgel van slijm en pus wat in zijn longen zit en dat geluid is erg hard, je hoort het zelfs als de deur dichtzit en je op de gang staat.

hij reageert weinig tot niet, hij ligt er bij als een zielig hoopje ellende, mijn moeder zijn zus jeanine heeft vanavond naar het ziekenhuis gebeld, zij ligt zelf aan bed gelkuisterd met een aan ms verwante spierziekte maar dat is een ander verhaal, ze heeft tegen de zuster van de afdeling gezegegd; luister, ik ben ziek ik lig in bed en ik kan niet weg, ik heb begrepen dat mijn vader op sterven na dood is en ik wil NU met hem praten, de zuster begreep dit volledig, en deed de telefoon tegen opa zijn oor ze heeft toen tegen hem gezegd; pa luister, ik houd ontzettend veel van je en ik wil dat je weet dat ik er vrede mee heb dat als je het wil laten gaan dan meot je dat gewoon doen, slaap lekker rustig in. Hij reageerde heel woest begon te trappelen en de zuster haalde eerst de telefoon weg en zei tegen mn tante ow wacht hij reageert er op ik zal hem je even terug geven, dat deed ze en mijn tante zei; hey pa, houd je nou rustig, stop met dat gevecht tegen je benauwdheid(omdat hij zo kreund en vecht tegen zijn ziekte put hij zichzelf heel erg uit) en doe het eens rustig aan dat is beter. hierop pakte de zuster de telefoon weer en zei dat hij er wel direct op reageerde en rustiger werd.

toen wij weggingen dit was voordat mijn tante belde, riep ik hem, OPA, hey opa. geen reactie, OPA, HEY ANTON, zijn ogen gingen open een wazige gele glans hangt over zijn ogen heen, hey luister anton, ik ga nu weg, ik kom morgen weer, slaap lekker auwe. en zijn ogen gingen weer dicht en het gegorgel en gekreun ging weer door.

ik ben geen christelijk mens, ik veracht god, maar ik ben wel de stilte ruimte ingelopen en heb een kaarsje aangestoken, en toen ik dat deed heb ik god uitgescholden, en gezegd dat alleen een beest dit een mens laat overkomen en daarna ben ik weggelopen.

mijn zusje komt morgen over uit amsterdam die heeft verlof kunnen regelen, maar ik heb tegen mijn moeder ook gezegd ik hoop 2 dingen, 1. dat hij rustig sterft vannacht voor hem, en 2. dat hij de nacht overleefd zodat mijn zusje afscheid kan nemen.



misschien vreemd dat ik het hierneer zet, maar het is op dit moment een prettige manier om mijn emoties kwijt te kunnen.

maar ik hoop echt dat hij sterft vannacht, hij heeft zoveel pijn, en hij ligt er zo vreselijk bij, als je hem ziet schieten je de tranen al in je ogen, het is onmenselijk, het geluid wat hij maakt gaat niet uit mn hoofd weg, zo afschuwelijk, zo in en in vreselijk.