brr, dat is ook niet niks jonge.
maar praat jezelf nooit een schuldgevoel aan dat je geen goede band met haar had, hij was er niet, en hij zal er dus ook nooit meer komen, laat dat zo. Ik moet dat ook, ik heb mijn grootouders heel lang gehaat om een verhaal wat heel lang is, ik kwam er amper, terwijl zij wel zielsveel van mij hielden.
Altijd een smoes zo van ik kan niet ik wil niet etc. Ik heb in tegenstelling tot jou en ik ben blij dat ik het gedaan heb, in zijn heldere momenten maandag tegen hem gezegd toen ik ff met hem alleen was, dat ik heel veel van hun heb gehouden en dat ik me dat pas nu besef, en dat ook al ik niet elke week mn neus laten zien ik wel van ze hield, hij kreunde een keer en kneep in mn hand, ik geloof dat hij het begrepen heeft, ik vind het wel erg jammer voor je dat jij di kans niet hbt gehad.
en het is idd vreemd dat verdriet je zo laat ineens nog vol in je gezicht kan rammen, ik denk dat bij mij de echte klap ook nog wel komt na de begrafenis, alleen de vraag is , wanneer is die.
hier man een
/knuffel die heb je nodig.