Mag ik je niet vragen hoe een vrijzinnige, zelfbewuste existentialist(e) een (transcendente) religiositeitbeleving kan koppelen; of is het überhaupt al een denkfout deze twee te willen verbinden en dat 'religiositeitsgevoel' te willen rationaliseren of ligt in dit gedeelde mens-zijn reeds de transcendente 'beleving' besloten?