Hej,
Ik begrijp ongeveer wat je doormaakt.
Ik heb voor mijn leraar van godsdienst wel "geveoelens". Ik ben niet echt verlief, maar het is echt lastig. Telkens als ik hem zie, voel ik mijn hart tekeer gaan, wil ik hem kussen(ik weet niet wrm, maar ik wil het dan echt)De vorige keer waren we film aan het zien, en hij zat naast mij, en ik had het toch wel ff moeilijk. Ik had echt zin om hem te knuffelen, hem alles te vertellen, te beginnen wenen, hem kussen en zo van die dingen. Ik heb het ook wel moeilijk altijd als het examens zijn, en hij loopt rond; ik zit daar constant naar te kijken, kan me niet concentreren en als ik een vraag heb stel ik die altijd aan hem.
Ik heb zoveel bewonder voor hem, en vind hem kei knap!
Het is echt een hatelijk gevoel dat mij achtervolgt, en ik denk dat ik het wel kan vergelijken met wat jij voelt.(we verschillen 17 jaar en hij heeft ook een vriendin) Maar net zoals de andere zeggen, kan ik alleen zeggen dat je het gewoon moet vergeten. Ik doe het ook, en het is verdraaid moeilijk, en ik heb dikwijls downs enzo maar ik ben ondertussen ook al op iemand anders verliefd geweest, en dat zorgt er voor dat mijn gevoelens even naar de achtergrond verdwijnen, maar het voorbij is, komen die voor mijn leraar weer terug
In ieder geval veel sterkte!(en vergeet niet dat er mensen zijn die je steunen en je begrijpen, niet alleen ik maar ook je vriend(inn)en)