Ik heb nog eens naar een film gekeken.
La vita è bella. Wel af te raden met je babysitkindjes, want ten eerste begrijpen ze niets van het Italiaans (en de jongste kon de ondertiteling nog niet lezen) en ten tweede kenden ze de achtergrond van de film niet. (Ik heb hen nog moeten uitleggen wat een concentratiekamp was en dat het de joden waren die daarheen gevoerd werden.)
Maar al bij al vonden ze het een grappige en droevige film en vonden ze het kindje schattig
.
Dusjah.
Ze lagen wel maar om half twee in hun bed, maar niet tegen hun mama zeggen eh.