Mja, gisteren...
Ik was op de fuif met een paar vriendinnen en ik zag hem ineens binnenkomen, maar hij had mij niet gezien.
Even later gingen we even buiten staan en hij stond daar ook, en even later kwam hij af, maar hij zei niet veel.
Toen gingen we terug naar binnen en ging hij terug naar zijn vrienden, hij zei wel tot sebiet dus hij wou mij nog wel terugzien.
Toen we binnen stonden hield ik hem vanop een afstandje even in de gaten en hij zag er niet echt gelukkig uit, hij keek heel triestig, en was altijd maar aan het rondkijken.
Maar ik dacht van tja, jij hebt mij toch al veel aangedaan, nu moet je zelf maar eens ondervinden hoe dat voelt.
Dus ging ik bij andere vriendinnen juist naast zijn groepje staan, en ik zei niets.
Even later dan terug doorgegaan, maar toen dacht ik van 'dju, Kathleen ge moet eens iets zeggen'. Dus ik stuurde een sms om even te praten, hij vond het ok en kwam af... Natuurlijk een immense stilte, allé ik begon wel te praten, maar had de indruk dat ik tegen een muur bezig was, dus liep niet goed. Dan na dat gesprek had ik een sms gestuurd met mijn excuses omdat ik zo stil was enz, en dat ik hem echt graag zie. 5 minuten later komt die ineens naast mij zitten en zei van: 'ja vertel het nu maar' en hij liet mij mijn berichtje nog eens lezen...
Toen hadden we weer hetzelfde probleem, ik zei iets maar kreeg niet veel reactie terug. Ik had trouwens ook getypt dat het spijtig genoeg maar langs éne kant komt (bedoel ik de liefde dus mee). Hij vroeg wat ik daar mee bedoelde, en ik legde het hem dus uit... Maar toen keek hij weer zo triestig, dus ik denk echt wel dat hij het wel wilt proberen maar da hij niet durft. Daarna ging hij naar huis, gaf mij een kus op de kaak en was weg...
Toen 15min later kreeg ik een bericht:
'Maar gij zijt wel een rare, als ik naast u sta zeg je niets, ge smst alleen!:-( Ga u niet op eten ze, ken u niet goed maar ge geeft mij wel weinig kans om u op een serieuze manier te leren kennen. Als ik u hoofd in 1 keer zot maak en u dan dump, dan is da een mega teleurstelling vr u ee, ik spreek uit ondervinding en da wil ik echt wel vermijden. Allé ge ziet maar...'
Raar bericht maarja, ik had dan teruggestuurd dat we eens alleen moesten afspreken, en niet op een fuif want dan kan je echt geen normaal gesprek voeren. En dat het mij speet dat ik weinig zei (terwijl ik eigenlijk de enige was die iets zinnig zei maarja...
)
'Geeft niet ze, ga nu slapen, moeten idd eens afspreken. Sorry heb slecht humeur vandaag xxx' was zijn antwoord...
Bovendien was hij nogal kwaad, allé dat zag je aan zijn gezicht, toen dat een vriend van mij (en ex klasgenoot van hem), mij iets te drinken gaf... Mss jaloers?
In ieder geval, ik heb hem nog nooit zo triestig gezien... Mijn vriendinnen zeiden ook dat hij op de vorige fuiven (toen ik op vakantie was) ook zo raar deed...
Hij is volgens mij gewoon bang om hetzelfde mee te maken zoals met zijn vorige vriendin, want het is normaal dat dat pijn doet.
Weten jullie mss een rustige plaats om af te spreken, zodat we eens serieus kunnen praten?
Sry voor lange verhaal, maarja kon het niet inkorten!
