Tis moeilijker dan je denkt om een angst weer te overwinnen.
In het verleden in mijn pubertijd heb ik erge last gehad van straatvrees en paniekaanvallen. Het kwam van het ene op het andere moment en ik durfde echt niks meer, beinvloedde echt mijn hele leven. Maar ik was er ook weer van de ene op de andere dag 'vanaf'. Heel raar... ik kon ook niet echt een vinger erop leggen waardoor ik het kreeg. Meestal was het wel zo dat ik mezelf 'aanpraatte' dat ik er niet meer uit kon komen.
Bijvoorbeeld als ik in de bus zat, dat hij niet zou stoppen op een moment dat ik dit wilde. Of dat ik in een bioscoop vol mensen zat waar ik niet op tijd uit kon komen wanneer ik dit wilde. En zo kan ik nog wel meer dingen opnoemen.
En nou ben ik bang dat ik het weer terug begin te krijgen sinds een maand of twee geleden. Dit is denk ik te wijten aan het feit dat het nu 100% zeker is vastgesteld dat mijn hart niet helemaal in orde is en dat ik dus infeite een hartpatient ben geworden. Een paar maanden geleden heeft me hart een enorme opdonder gekregen en later bleek in het ziekenhuis dat het niet ver van een hartaanval af zat. Dat heeft me zeker bang gemaakt en nu is de angst er dus ook dat het weer terug komt. Dat gevoel dat ik toen had, dat wil ik niet meer krijgen.
Maar ik maak mezelf bang en dat is gewoon dom. Daardoor komen die paniekaanvallen weer terug en probeer ik situaties te vermijden waarbij het druk is of waarbij ik bang ben dat er geen mensen zijn die me kunnen helpen als het moet.
Een voorbeeldje. Ik ben echt helemaal wild van achtbanen en atracties die over de kop gaan. Niets is me te gek. Een maand geleden met vrienden naar de Efteling geweest. Niks aan de hand, overal in geweest (toen was dat voorval met mijn hart al gebeurd). Nu8 ben ik afgelopen donderdag naar Sixflags geweest met vrienden en in de eerste attractie ging het akl helemaal fout en ik wou er meteen uit. Kwerd gek... ===>> Duidelijk een paniekaanval.
En ik merk dat ik het steeds vaker terug krijg. Vanochtend nog toen ik aan het lessen was. Toen zijn mijn instructrice en ik ergens gestopt omdat zij nodig naar het toilet moest. En ik bleef alleen in de auto achter en kreeg het ontzettend benauwd enzow. Vanmiddag in de supermarkt hetzelfde verhaal.
Ik ben vanmoregen naar de bieb geweest om wat boeken te halen en om informatie op te zoeken omdat ik er zeker wat aan wil done en omdat ik weet dat er wat aan te doen valt.
Ik weet dat ik misschien professionele hulp nodig heb die het helemaal bij me weg kan nemen maar dat kan alleen wanneer je doorverwezen wordt door de huisarts.
En laat me nu net een eikel van een huisarts hebben die echt heel ouderwets is. Die zegt dat dingen vanzelf overgaan en dat ik me niet zo'n rare dingen in moet beelden. Ik weet dat ik dat niet moet doen maar in mijn eentje lukt het me gewoon niet om er vanaf te komen. Hij is gewoon het probleem, hij stuurt me niet door.
Dus ik zit vast. Ik moet het met mezelf en die boeken doen en ik moet me niet zo gek maken.
__________________
Tjah...
|