Ik kon er al niet aanuit.
Nu snap ik er nog minder van...
Ik begin te denken dat zij het ook niet meer snapt.
De ene maal zo, de andere keer zo.
Misschien is het beter om ze zo snel mogelijk te vergeten; maar langs de andere kant, blijf je de gedachten steeds koesteren
Waarom wil het nu gewoon niet meezitten?